فهرستی عارفانه از سجایای انسانی و خلقیات کریمه در «مکارم الاخلاق»

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، دعای «مکارم الاخلاق»، نیایش بیستم از کتاب صحیفه سجادیه، مجموعه دعاها و مناجات امام چهارم شیعیان، زین العابدین علی بن الحسین (ع) است که در آن از زبان امام چهارم شیعیان به شورانگیزترین شکل ممکن از خدای متعال طلب اخلاق ستوده ‌و اوصاف پسندیده شده و دوری از اخلاق ذمیمه ‌و صفات رذیله که‌ سعادت انسان به‌ حقیقت از ‌آن حاصل آید، تقاضا شده است.

این دعا پیش از هر چیز به دلیل انتصاب آن به مقام والای امامت و در کنار آن جاری شدن از زبان امام سجاد (ع) از زیبایی خاصی بهره‌مند است؛ زیبایی‌ که اوج آن را می‌توان در خواست‌ها و تقاضاهایی دانست که امام چهارم به عنوان نماینده خلق خدا روی زمین از پروردگار برای تمامی مردمانش می‌خواهد:

«خداوندا! به لطفت نیتم را برکت ببخش و با آن‌چه در دست توست یقینم را اصلاح کن و به قدرتت تباهی‌ها و خرابی‌های من را سامان بده. خداوندا! خودت تمامی دل‌مشغولی‌های من را سامان ببخش و مرا به کاری بگمار که فردا سراغش را از من می‌گیری و روزگارم را متناسب با هدف آفرینشم قرار بده.»

از سوی دیگر عنوان شده است که دعای «مکارم الاخلاق» برنامه انسان‌سازی است و امام سجاد(ع) با قرائت این دعا فهرستی زیبا و عارفانه از سجایای انسانی و خلقیات کریمه آدمی را بیان می‌کنند و گفته شده تاثیر این دعا به حدی است که اگر انسانی به صفات بیان شده در این دعا متخلق شود، به رفیع‌ترین مقام خود نائل خواهد آمد.

به تازگی چاپ سوم این کتاب با ترجمه‌ سید مهدی شجاعی به چاپ رسیده است. هرچند که سید مهدی شجاعی پیش از این نیز در قالب کتاب‌های دیگری این دست ترجمه‌ها را به مخاطب خود ارائه کرده بود، اما ویژگی اصلی کار او در هر یک از این آثار، انتخاب واژگان و حاکم کردن روحیه‌ای بر متن ترجمه است که متناسب با فضا و ساختار آن اثر به حساب می‌آید.

وی در این ترجمه مخاطبش را با واژگان و اصطلاحاتی به دنیای نیایش امام سجاد (ع) وارد می‌کند که متناسب با شأن این دعاست؛ واژگانی که در کنار تضرع و بیان حقارت انسان در پیشگاه ازلی، از خداوند به ساده‌ترین شکل ممکن و برای کاربردی‌ترین خواسته‌ها و نیازهای انسانی طلب کمک و یاری می‌شود: «خدایا! به تکبر دچارم مساز و مرا بنده تمام عیار خود کن و درخت عبادتم را به آفت غرور و خودپسندی تباه نکن و توفیق کارهای خیر برای مردم را نصیب دست‌های من بساز و بنای آن کارها را به سیلاب منت ویران مساز و پای جانم را به قله‌های بلند اخلاق برسان و مرا از آفت فخرفروشی برهان.»

استفاده از عبارت و جملات ساده و در عین حال احساس‌برانگیز یکی از ویژگی‌های اصلی این ترجمه است که در کنار ویرایش و کتاب‌سازی درخور توجه این اثر به تاثیرگذاری آن بیش از پیش افزوده است. تلفیق متن عربی دعا به همراه ترجمه متفاوت شجاعی از متن دعا در کنار روانی متن و سلیس بودن در روایت، از مهم‌ترین ویژگی‌های این ترجمه شجاعی به شمار می‌رود.

لازم به یادآوری است؛ سید مهدی شجاعی متولد سال ۱۳۳۹، داستان‌نویس و روزنامه‌نگار ایرانی است. شجاعی نویسنده‌ نام آشنای سال‌های اخیر است که در قالب داستان کوتاه، رمان، نمایشنامه و فیلم‌نامه دست به قلم است. بیشتر آثار شجاعی رنگ و بوی مذهبی دارند اما تفاوت آن‌ها با آثار دیگر در زاویه‌ دیدهای متفاوت و قابل تامل آن‌هاست.

از آثار وی در حوزه بزرگسال می‌توان به «بوی سبز پونه‌ها»، «از دیار حبیب»، «شکوای سبز»، «متقین»، «آفتاب در حجاب»، «دست دعا، چشم امید»، «بر محمل بال ملائک»، «صمیمانه با جوانان وطنم»، «ضیافت»، «ضریح چشم‌های تو»، «دو کبوتر، دو پنجره، یک دیوار»، «امروز بشریتم»، «عشق به افق خورشید»، «خار و دل»، «رسم بر این است»، «گزیده ادبیات معاصر» (مجموعه داستان)، «سانتاماریا» (مجموعه داستان)، «شکوای سبز»، «مردان و رجزهایشان»، «زیارت عاشورا»، «غیرقابل چاپ»، «رزیتاخاتون» و «آیینه‌زار» و غیره اشاره کرد.

وی همچنین کتاب‌های «هم‌سفر آفتاب»، «پشت پنجره»، «اولین زمستان جوجه‌ها»، «قصه پلنگ سفید»، «ایمان و گندم»، «برای همه برای همیشه»، «جای پای خون»، «اندوه برادر»، «والعادیات»، «در راه‌ مانده»، «قصه دو گنج»، «کاری باید کرد»، «حکایت آن سر»، «وقتی او بیاید»، «کشتی نوح»، «وای تشنگی...»، «سلام بر وحی» و غیره را در حوزه ادبیات نوجوان به چاپ رسانده است.

انتهای پیام/۱۱۰/