بهار را دوست ندارم! / دلم برای عید نوروزهای دهه‌های ۵۰ و ۶۰ تنگ شده

به گزارش خبرنگار سینمایی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، یکی از بازیگران باسابقه و پیشکوست سینما و تلویزیون که از اوایل دهه هفتاد تا به امروز او را بارها و بارها در نقش مادرهای مهربان در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف دیده‌ایم گیتی معینی است، بازیگری که در ۴۰ سالگی وارد این عرصه شد و در طول سه دهه اخیر در نزدیک به ۸۰ فیلم سینمایی، تلویزیونی و سریال به ایفای نقش پرداخت.

معینی در طول این سال‌ها با کارگردان‌هایی همچون تهمینه میلانی، مرضیه برومند، ایرج طهماسب، محسن تنابنده، نرگس آبیار و... در سینما و کیانوش عیاری، همایون اسعدیان، مهران مدیری، رضا میرکریمی، سیروس مقدم، محمدحسین لطیفی، سعید آقاخانی، رضا عطاران و... در تلویزیون کار کرده است و در بسیاری از شاخص سینما و تلویزیون نقشی ایفا کرد. او در سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر هم برای بازی در نقش عشرت در فیلم سینمایی «ابلق» به کارگردانی نرگس آبیار، نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن هم شد که البته این جایزه به گلاره عباسی، بازیگر دیگر این فیلم رسید.

در فاصله چند روز مانده به پایان سال و رسیدن به اولین روزهای قرن جدید، با این بازیگر پشکسوت گفت‌وگو کردیم.

آنا: شیرین‌ترین رویداد سال ۱۴۰۰ برای شما چه بوده است؟

معینی: من در هر شرایطی شاکر خدا هستم و همیشه این ذکر روی لبم هست که الهی بد از بدتر نیاید. اما سال ۱۴۰۰ در ابتدا سال جالبی نبود و مشکلات مختلفی برای من پیش آمد. ولی به حول قوه الهی و خدارا صد هزار مرتبه شکر در اواخر سال بخشی از زندگی‌ام روی روال افتاد. در کل شاکر خدا هستم، همین که می‌توانم خودم کارهای خانه‌ام را انجام دهم و بیرون از خانه هم کار کنم و گویندگی در رادیو و بازی در فیلم و سریال‌هایی که هرازگاهی پیشنهاد می‌شود را انجام دهم، شاکرم.

آنا: فصل بهار، برای شما فصل شکوفایی است یا رخوت؟

معینی: فصل رخوت. راستش را بخواهید من اصلا بهار را دوست ندارم. به نظرم از میان تمام فصول سال زیباترین فصل پاییز است و فکر می‌کنم خداوند نقاشی‌هایش را در پاییز برای ما به تصویر کشیده است. فصل بهار را به این دلیل فصل رخوت می‌دانم ابتدای گرما و کلافگی سال است و هر سال احساس می‌کنم این بار دیگر قرار است در این شهر تهران با آب و هوایش خفه شوم!

به یاد نوروزهای دهه ۵۰ و ۶۰

آنا: دور از جانتان، عید نوروز، چطور، این روزها برای شما چه خاطراتی را تداعی می‌کند؟

معینی: به نظرم زمانی که دل آدم‌ها شاد باشد نوروز است. اینکه مقطعی بخواهیم به یک روز را در تقویم ثبت کنیم و آن را نوروز بنامیم درست نیست. وقتی مادری در کنار فرزندانش و هر شخصی در کنار عزیزانش قرار دارد، حتی اگر یک غذای ساده در کنار هم می‌خورند، همان روز و لحظه، عید نوروز و نهایت زیبایی است. نباید خودمان را گول بزنیم و بگوییم فقط در ابتدای سال است که نوروز اهمیت دارد. نوروز واقعی آن است که محبت در آن باشد نه اینکه همه اوایل سال ده دقیقه در کنار هم باشند و بعد خداحافظی کنند تا سال آینده. من این مدل نوروز را دوست ندارم. من نوروزهای دهه‌های پنجاه و شصت را دوست داشتم که خانواده‌ها در کنار هم بودند و همه از حال هم خبر داشتند. نه حالا که ارتباطات خلاصه شده به تلفن و گفت‌وگو در فضای مجازی. دلم برای آن روزها تنگ شده است.

آنا: به نظر می‌رسد دل پری از بهار و نوروز دارید. اما این ایام سنت‌های نوروزی دغدغه گروه زیادی از خانواده‌هاست. شما به این سنت‌ها چطور نگاه می‌کنید و آیا اصلا به آن‌ها پایبند هستید؟

معینی: بله، من به سنت های نوروزی کاملا پایبند هستند. اما این روزها شرایط طوری شده که سبک زندگی مردم تغییر کرده است. حالا همه دو روز قبل از عید به مسافرت می‌روند تا بعد از سیزده به در هم نمی‌آیند. خب این دیگر چه عیدی است؟ وقتی بزرگتر خانواده تنهاست چرا باید همه مسافرت کنند؟ من این مدل عید را دوست ندارم. دوست دارم همه مردم عزیزانشان را در کنارشان ببینند و با هم وقت بگذارند و اینکه بخواهند با عجله یکدیگر را ببیند اصلا نمی‌پسندم.

آنا: این مسئله‌ای که می‌فرمایید اصلا یکی از سنت‌های شیرین عید نوروز، یعنی همان دید و بازدید است. گویا از کم شدن اهمیت این سنت گلایه دارید. درست است؟

معینی: حقیقتا همینطور است. در این سه سال به جز سر فیلمبرداری برای چند فیلم و سریال یا به استودیوی رادیو برای گویندگی جای دیگری نرفتم. یعنی اصل نشد اینکه بخواهم به نیت دید و بازدید به جایی بروم. هرکسی هم که به ما سر می‌زد، از کرونا گلایه داشت و ما هم اصراری نمی‌کردیم که بازدید او را به جا بیاوریم.

عیدی تا سقف پنجاه هزار تومان

آنا: شما اهل عیدی دادن هستید؟

معینی: بله، من اگر داشته باشم حتما عیدی می‌دهم. چون معتقدم هرچه قدر که به دیگران بدهی، برکت آن به زندگی‌ات برمی‌گردد. من هم هرچقدر در توانم باشد به عنوان عیدی می‌دهم، البته فقط تا سقف ۵۰ هزارتومان. هرکسی بیشتر می‌خواهد گلایه نکند!

آنا: اگر بخواهید برای اوقات فراغت و تعطیلات نوروزی به دوستانتان و مخاطبان ما چند کتاب و فیلم معرفی کنید به چه مواردی اشاره می‌کنید؟

معینی: کتاب‌های زیادی وجود دارد و بستگی دارد که مخاطب به دنبال چه اثری باشد. باید همیشه چیزی خواند که مغز را فعال کند، نه اینکه بدتر سلول‌های مغزی را از بین ببرد. ممکن است عده‌ای برای کتاب‌های مختلف به‌به و چه‌چه کنند، اما ابتذالی که در برخی آثار وجود دارد واقعا آسیب‌زننده است. به نظرم اگر کسی به دنبال خواندن کتاب هم هست، باید آثار خوب بخواند. من یادم هست که در دوران پنجم ابتدایی کتاب «بی‌خانمان» را با همان سواد نصفه و نیمه‌ای که داشتم خواندم. همان دوران چند کتاب خوب از ارنست همینگوی و کلی نویسنده ایرانی و خارجی دیگر هم خواندم. کلاً خواندن کتاب‌های تاثیرگذار اتفاق بسیار خوبی است و می‌تواند جنبه آموزشی هم داشته باشد.

آنا: برای سال۱۴۰۱ چه آرزویی برای خودتان و دیگران دارید؟

معینی: من فکر می‌کنم کلید حل هر مشکلی دل سپردن به خداست و خودم همیشه به خدا دل سپرده‌ام. برای کل ملت ایران آرزوی سلامتی و شکوفایی دارم و می‌خواهم روزگار، حال و دل خوبی داشته باشن. برعکس برای خودم هیچ آرزویی ندارم اما از صمیم قلب امیدوارم برای تمام مردم دنیا اتفاقات خوبی بیفتد، چون مردم عادی هیچ گناهی ندارند. در کل در سال جدید برای تمام خلق خدا آرزوی خوشبختی و سلامت می‌کنم، به خصوص برای مردم کشور مظلوم خودم. من هیچ ثباتی ندارم و نمی‌دانم که اگر الان بخوام، آیا ساعتی دیگر زنده هستم یا نه؟ به همین دلیل همیشه حس می‌کنم باید همیشه آماده رفتن باشم. با این وجود نمی‌خواهم کام کسی تلخ شود، در آخر امیدوارم سال جدید بهترین سال برای همه باشد و ایام خوشی را سپری کنند.

انتهای پیام/۴۱۷۳/