در نشست رسانه‌ای هیئت رئیسه شورای عالی خانه هنرمندان ایران مطرح شد؛
نمی‌دانیم تعریف نمایندگان مجلس از هنر و هنرمند چیست!؟/ گویا تصویر «ساز» برای صداوسیما صور قبیحه است!
نشست رسانه‌ای اعضای هیئت رئیسه شورای عالی خانه هنرمندان با محوریت طرح حذف معافیت مالیاتی هنرمندان برگزار شد.
به گزارش گروه فرهنگ خبرگزاری آنا نشست رسانه‌ای رئیس و اعضای هیئت رئیسه شورای عالی خانه هنرمندان ایران با حضور ایرج راد رئیس، حمیدرضا نوربخش، روانبخش صادقی و امیر راد اعضای هیئت رئیسه شورای عالی خانه هنرمندان ایران سه‌شنبه ۳ اسفند در سالن استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در ابتدای این جلسه کیوان کثیریان، مدیر روابط عمومی و امور بین‌الملل خانه هنرمندان ایران مقدماتی را درباره موضوع این جلسه مطرح کرد.
ایرج راد رئیس هیئت رئیسه شورای عالی خانه هنرمندان ایران نیز در ابتدای این نشست بیان کرد: ما معمولا به جای این که تلاش کنیم حرکت‌های رو به جلویی داشته باشیم، به دنبال این که هستیم که به عقب برگردیم تا شرایط بهتر گذشته را احیا کنیم. در حواشی اتفاقات اخیر درباره حذف معافیت مالیاتی متأسفانه اصل ماجرا فراموش می‌شود و فرهنگ و هنر مورد غفلت قرار می‌گیرد. بر اساس اعلام ماده ۱۳۹ برای معافیت‌های مالیاتی هنرمندان همواره مباحثی در میان بوده است. گاهی عقب نشینی‌هایی صورت گرفته و باز دوباره حرکت‌های رو به جلویی در میان بوده است.
وی افزود: فرهنگ و هنر باید مورد حمایت دولت قرار بگیرد. زیرا اشاعه مسائل فرهنگی و هنری تأثیر مستقیمی بر همه جوانب و عرصه‌های مختلف کشور دارد. در حال حاضر سقفی برای ۲۰۰ میلیون درآمد سالانه هنرمندان تعیین شده است که تا آن سقف آن‌ها معاف از مالیات هستند و اگر این درآمد بر تعداد ۱۲ ماه تقسیم شود، ۱۶ میلیون متوسط درآمد در ماه می‌شود. این در حالی است که یک هنرمند، کارمند ثابت یک سازمان نیست تا حقوقش پیوسته باشد. ممکن است او در یکسال همه توان خود را به کار بگیرد و درآمد خوبی داشته باشد. مثلا یک بازیگر در یک سال هم تئاتر بازی کرده باشد هم سریال و هم دوبله و... کار کرده باشد و برای مثال در آن سال ۳۵۰ میلیون تومان درآمد کسب کرده باشد اما در ادامه ۵ سال کار نکند و این درآمد قاعدتا باید تقسیم بر ماه‌های بیکاری او شود. حال سوال این است آیا دولت معیشت این مدت بیکاری را برای او تامین می‌کند؟ ضمن این که باید در نظر بگیریم که هنرمندان یک بازه طلایی کاری دارند و از مقطعی به بعد شاید توان و انرژی قبلی خود را برای کار هنری نداشته باشند.
دلال‌ها رها شده‌اند و تمرکز روی هنرمندان است
وی خاطر نشان کرد: یک هنرمند باید چند سال کار کند که بتواند یک آپارتمان ۸۰ متری خریداری کند؟ متاسفانه از دلال‌ها مالیاتی که باید اخذ نمی‌شود و در حال حاضر بر گروه هنرمندان تمرکز شده است. از سویی دیگر همه هنرمندان در وضعیتی نیستند که بتوانند درآمدهای بالایی داشته باشند و تعداد آن‌هایی که درآمدهای بالای یک میلیاردی دارند کمتر از انگشتان دو دست است. باید دید آیا تأثیر این گرفتن مالیات بر عواقب آن و درست در حوزه‌ای که باید کارهای ارزشی و با تأثیرگذاری بالا صورت بگیرد، ارزشش را دارد!؟
این هنرمند و بازیگر پیشکسوت خاطر نشان کرد: ما در زمینه‌های مختلف در حال پرداخت مالیات هستیم. برای مثال در تئاتر برای بردن یک اثر روی صحنه نه تنها حمایتی از نظر دکور، سالن تمرین، لباس و... صورت نمی‌گیرد حتی سالن‌های دولتی نیز ۲۰ درصد از فروش بلیت را برای هزینه سالن برمی‌دارند و ۵ درصد در فضاهای الکترونیکی کسر می‌شود. ۹ درصد مالیات برارزش افزوده به اثر تعلق می‌گیرد. حال هنرمند باید از درآمد خود نیز مالیات پرداخت کند! این اتفاق لطمه‌ای به خانه‌ها و موسسات فرهنگی و هنری خواهد زد. ما همواره این گرفتاری را با اداره‌های مالیاتی داشته‌ایم که وقتی پولی را از آن‌ها کمک گرفته‌ایم یا به عنوان اعضا حق عضویت پرداخت کرده‌ایم می‌خواهند مالیات شاملش شود. درحالی که در اساسنامه، این مجموعه غیرانتفاعی است. اکثر هنرمندانی که در موسسات کار می‌کنند، حقوق نمی‌گیرند. برای مثال در شورای عالی خانه هنرمندان ایران حقوق نمی‌گیرند و به استثنای کارکنان، بقیه خدمات داوطلبانه انجام می‌دهند و چرا این اقدامات داوطلبانه درنظر گرفته نمی‌شود!؟ وقتی فیلمی پرفروش می‌شود، تهیه‌کننده آن در ادامه می‌خواهد درآمد حاصل از آن را بر ادامه فعالیت فرهنگی و هنری سرمایه‌گذاری کند و اگر مجبور به پرداخت مالیات شود، از تعداد و تأثیر کارهای بعدی او کم می‌شود. در سایر حوزه‌ها نیز همینطور است. مگر آثار به فروش رسیده چند هنرمند خاص می‌تواند ملاکی برای درآمد خوب و بالای سایر هنرمندان باشد!؟ ضمن این که همان هنرمندانی که کارشان را می‌فروشند ممکن است تا مدت‌ها و سال‌ها درآمدی نداشته باشند. بنابراین باید بر این تصمیم بازنگری و ارزیابی دقیقی نسبت به آن داشت. تأثیرات مثبت و تبعات آن را با هم درنظر گرفت.
حمیدرضا نوربخش نیز در پاسخ به این سوال که چه پیگیری‌هایی از سوی هنرمندان برای لغو طرح حذف معافیت مالیاتی‌شان در روزهای اخیر صورت گرفته است، عنوان کرد: همه ما دغدغه مشترکی برای حمایت از جریان فرهنگی و هنری کشور و بحرانی داریم که این روزها گریبان همه به ویژه جامعه هنری را گرفته است. وقتی خبر حذف معافیت مالیاتی منتشر شد همه هنرمندان بابت این نگران شدند که این تصمیم ممکن است بسیاری از فعالیت‌ها را تعطیل کند. یک جریان باید درآمدزایی برای ادامه حیات خود داشته باشد و این نگرانی لطمه به کیفیت کار خواهد زد و ذائقه عموم را نیز تنزل می‌دهد. از هزاران نفری که در فضای فرهنگ و هنر مشغول به کار هستند، مسئولان باید رصد کنند که چند نفر از این جمعیت درآمدهای بالایی دارند و قطعا در نسبت با جمعیت کلی بسیار اندک هستند. مسدود کردن جریان فرهنگی و هنری آسیب‌های زیادی را برای جامعه دارد. در همین دو سال درگیری با کرونا دیدیم که اگر مردم امکان خانه‌نشینی و تماشای فیلم و سریال و شنیدن موسیقی را نداشتند چه بر سر خانواده‌ها می‌افتاد؟ چه دعواهایی صورت می‌گرفت و چه فجایعی رخ می‌داد!؟ اگر روزگاری کسانی آمدند و با فکر و بررسی به این نتیجه رسیدند که از فرهنگ و هنر باید حمایت شود و این معافیت مالیاتی برقرار باشد، بر اساس اندیشه‌ای این سیاست را در پیش گرفته‌اند. حالا با حذف آن قرار است از چه کسانی انتقام بگیرند!؟ و این تصمیم چه آورده‌ای برای سبد اقتصادی دولت دارد؟
وی ادامه داد: در حال حاضر کمپین‌ها و کارزارهایی برای حمایت از معافیت مالیاتی راه افتاده است. بین اصناف سینمایی، موسیقی، تئاتر و... و خانه هنرمندان ایران همگرایی اتفاق افتاده است و شورای عالی توان خود را برای ایجاد تعامل با دولت ترتیب می‌دهد و وزیر فرهنگ و ارشاد نیز خود موافق حذف این مالیات است و امیدواریم گفت‌وگو و تعامل سازنده‌ای با نمایندگان مجلس داشته باشیم. به ویژه دکتر قالیباف که اگرچه نامهای به ایشان داده شد و متأسفانه بدون پاسخ مانده است. ما خواستار جلسه‌ای با ایشان در همراهی با نمایندگان صنوف برای طرح این مسئله و سایر مسائل شده‌ایم که امیدواریم اتفاق بیافتد.
نقش محرک هنرمندان در جامعه را انکار نکنیم
امیر راد عضو هیئت رئیسه شورای عالی خانه هنرمندان ایران و رئیس هیئت مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران نیز درباره مواضع هنرمندان هنرهای تجسمی و تبعات تصمیم حذف معافیت‌های مالیاتی برای آن‌ها بیان کرد: رشته‌های هنری مسائل مشترکی با یکدیگر دارند و وقتی درباره یک دغدغه این چنینی صحبت می‌شود، شامل همه حوزه‌هاست. مشکل ایجاد شده این است که دوستان مسئول گویا تعریفی از هنرمندان دارند که شرایطشان را به گروه کثیر دیگر تعمیم داده‌اند که شرایط مشابه گروه اقلیت ندارند و این می‌تواند صدمات جدی به گروه کثیری از هنرمندان وارد کند. بنابراین باید شرایط هنرمندان را به درستی رصد کنیم و نگاهی کلی به آن‌ها داشته باشیم نه بر اساس تصاویر محدود خود بخواهیم این طرح را پیش ببریم. از سویی دیگر وظیفه هنرمندان در جامعه فرهنگسازی است و نمی‌توانیم نقششان را به عنوان موتور متحرک در جامعه انکار کنیم. بنابراین باید نگاه حمایتی را پیوسته در نظر داشت.
وی افزود: در بسیاری از کشورها ما موضوع مسئولیت اجتماعی را برای شرکت‌ها و کمپانی‌های اقتصادی داریم که بخشی از آن مربوط به حمایت از هنر است و به دنبال آن هنرمندان معاف از مالیات می‌شوند. اما ما اینجا برعکس عمل می‌کنیم. نه تنها این معافیت را برای مراکز اقتصادی در نظر نمی‌گیریم که بر درآمد خود هنرمندان نیز مالیات درنظر می‌گیریم.
راد خاطر نشان کرد: برخی از هنرمندان هنوز برای معیشت خود دچار مشکل هستند و ما در هیچ زمینه دیگری از تولید و خرید آثار حمایتی نداریم و همه این‌ها باید بررسی شود و دریافت مالیات از این گروه باید در برنامه‌ریزی بلندمدت و با کارشناسی مورد توجه قرار بگیرد. دو سال گذشته نیز درباره این موضوع صحبت شده بود و همان زمان هنرمندان اعتراض خود را مطرح کردند و مساله حذف معافیت مالیاتی مسکوت باقی ماند.
این هنرمند توضیح داد: هنرمندان تجسمی نیز نامهای به آقای قالیباف نوشتند و کارزاری شکل دادند تا حرکت اجتماعی پرشوری ایجاد و آگاهی رسانی عمومی‌تری صورت دهد. گروه‌های هنری دیگر نیز ورود پیدا کردند و امیدواریم این موضوع منجر به این شود که نمایندگان مجلس نگاه خود را بازتر کنند و مداقه و کارشناسی صورت بگیرد. ما مخالف پرداخت مالیات نیستیم بلکه می‌خواهیم برنامه‌ریزی شده و درست باشد. ما در کنار دولت هستیم و مشورت خواهیم داد تا این اقدام در صورت اجرا به مسیر درست هدایت شود اما در حال حاضر این تصمیم نگرانی ایجاد کرده و تبعات روانی و عمومی در ادامه خواهد داشت.
مطالبات هنرمندان در جلسه شهریور ۱۴۰۰ با رئیس مجلس به نتیجه نرسیده است
روانبخش صادقی نیز در پاسخ به این نظر کیوان کثیریان که به نظر می‌رسد درآمدهای بالای برخی از سینماگران این ذهنیت را برای دریافت مالیات از آن‌ها ایجاد کرده است، درباره مطالبات اهالی سینما از تصمیم گرفته شده بیان کرد: این بحث ریشه‌ای است. بعید می‌دانم نمایندگان محترم مجلس بی‌خبر باشند که بخش عمده‌ای از اهالی سینما درگیر معیشت روزمره خود هستند و تعداد کمی درآمدهای بالایی دارند که آن‌ها هم به دنبال تلاش خود به این سطح رسیده‌اند. از سویی دیگر در شرایطی که با بهبود نسبی کرونا که داریم از رکود حدود دو سال گذشته فاصله می‌گیریم اجرای این تصمیم آسیب‌زننده است. مگر این درآمد از مالیات هنرمندان چقدر برای دولت آورده دارد که بخواهیم بار روانی آن را تاب آوریم؟ آیا بر نظام صنفی هنر کار کرده‌ایم؟ بنابراین ابتدا باید قانون نظام صنفی هنر مصوب شود و در دل آن حمایت‌ها در نظر گرفته شود و بعد به فکر اخذ مالیات از هنرمندان باشیم. مگر بیمه بازنشستگی درستی برای هنرمندان داریم!؟ حقوق‌های بازنشستگی بعضا ۲ میلیون تومانی یک شوخی است! تسهیلاتی برای دوران بیکاری و کار برای هنرمندان مگر تعریف کرده‌ایم!؟ یک کارمند حقوقی مثل حق مسکن، اولاد، سختی کار و... دارد اما برای هنرمندان این موارد درنظر گرفته نشده است. یک بازیگر در یک سریال ممکن است ماه‌ها از خانواده‌اش دور باشد اما سختی کار دریافت نمی‌کند. ۲۱ شهریور ۱۴۰۰ جلسه‌ای با دکتر قالیباف داشتیم و آنجا ایشان با ضرب‌الاجل مشخصی اعلام کردند تا یک ماه بعد در سه محور که اولی مالیات بود، اصلاحاتی در حوزه قوانین صورت می‌گیرد. آیا منظور از اصلاح این بود!؟ ما در خانه سینما بیانیه محکمی منتشر کردیم و معتقدیم که اکنون وقت این حذف معافیت مالیاتی نیست و ابتدا باید بررسی و کارشناسی دقیقی صورت بگیرد. وضعیت بیمه بیکاری مشخص شود و سایر حقوق به هنرمند اختصاص یابد، این‌ها متأسفانه وجود ندارد. از سویی دیگر بار روانی که به دنبال حذف معافیت مالیاتی بر جامعه تحمیل می‌شود، بر آثار هنری هم نتیجه سوء خواهد داشت. من به جد می‌گویم ۹۸ درصد اهالی هنر درگیر معیشت روزمره خود هستند.
وی درباره مطالبه اهالی سینما از مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: سوال من این است موارد مطرح شده در جلسه با دکتر قالیباف به کجا رسیده است!؟ آیا تاکنون محقق شده است!؟ من از همه هنرمندان رشته‌های مختلف تشکر می‌کنم که بر این مسئله حساس هستند و اگر معافیت مالیاتی برگردد باز هم به گذشته برگشته‌ایم و شرایط فرقی نکرده است. گاهی فکر می‌کنم نکند این‌ها همه یک شوک عامدانه باشد که بار روانی‌اش را هم باید در نظر بگیریم.
ادامه این نشست به پرسش و پاسخ خبرنگاران اختصاص یافت. ایرج راد در پاسخ به سوال خبرگزاری آنا درخصوص عدم شناخت نمایندگان مجلس از شرایط فرهنگی و هنری و انجام شفاف‌سازی از جانب هنرمندان برای آن‌ها گفت: مشکل ما از همین عدم شناخت مسئولان نسبت به مسائل فرهنگی و هنری ناشی می‌شود. برای خود من سوال است که چرا نمایندگان مجلس یک بار به تماشای یک تئاتر نمی‌نشینند؟ انتظار و تعریفشان از تئاتر چیست و آیا اصلا فیلم‌های اکران شده را می‌بینند؟ آیا به یک کنسرت خوب موسیقی می‌روند و از گالری‌های نقاشی دیدن می‌کنند و هنرمندان رشته های مختلف را به خوبی می‌شناسند؟ اساسا تعریفشان از هنر چیست؟ متأسفم که باید این را بگویم که هنوز بازیگران را عده‌ای به چشم مطرب نگاه می‌کنند. در حالی که ما دانشکده‌های هنر داریم و مدارکی برای این رشته‌ها داده می‌شود اما هنوز تفکر سخیفی که بازیگران را مطرب و سرگرم‌کننده می‌بیند وجود دارد و متأسفانه این نگاه وجود دارد که آن‌ها افرادی موجه نیستند. اگر نیستند چرا این عناوین را برایشان قائل شده‌اید؟ چرا نظام ارزش‌یابی برایشان صورت می‌گیرد؟ و چراهای دیگر.
وی افزود: ما همواره شکایت از این داشته‌ایم که چرا هر ساله ۷۰۰ نفر برای دکترای هنری در دانشگاه‌ها ثبت نام می‌شوند. آیا برای تأمین شغل‌شان فکری کرده‌ایم؟ این وقت صرف شده علاقمندان را چطور پاسخگو خواهیم بود؟ متأسفانه هنوز هنر را به عنوان شغل هم نمی‌شناسند. باید نگاهی به جوامع پیشرفته کنیم که چطور به هنر می‌نگرند. از اهالی رسانه می‌خواهم بیشتر درباره وضعیت هنرمندان بنویسند. شبکه‌های پرشمار تلویزیونی هیچ یک در ماه حتی یک تئاتر پخش نمی‌کنند. اگر یکی از تئاترهای ما در ماه از یکی از شبکه‌ها پخش شود فضای هنری رونق می‌گیرد. می‌توان تئاتر و موسیقی خوب را به جامعه ارائه داد.
حمیدرضا نوربخش نیز در پاسخ به این سوال عنوان کرد: تلاش ما در راستای حفظ معافیت مالیاتی می‌تواند برگزاری همین نشست‌های رسانه‌ای و دیدار با مسئولان مجلس و... باشد. تلاش می‌کنیم ذهن عزیزان را روشن کنیم اما در جلسه هیئت دولت حضور نداریم که برای همه وزرا مسائل را به طور شفاف توضیح بدهیم. متولی امر فرهنگ، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و باید در ساختار دولت پیگیر حمایت از هنرمندان باشد. در حوزه موسیقی ۱۶ هزار نفر عضو فعال ثبت شده در سراسر کشور وجود دارد. آن‌ها در صندوق اعتباری هنر نیز عضو هستند اما آیا نمایندگان محترم مجلس فکر کرده‌اند یک نوازنده در جنوب خراسان چگونه معیشت می‌کند؟ و اگر چند کنسرت آن هم در تهران و شهرهای بزرگ برگزار می‌شود در استان‌های کم برخوردار هم همین وضعیت حاکم است؟ باید رصد کنیم که آیا چند گروه محدود برگزار کننده کنسرت در برج میلاد و سالن وزارت کشور و ... قابل تعمیم به وضع موسیقی در سراسر کشور هستند؟ فارغ‌التحصیلان پرشمار موسیقی چگونه کسب درآمد و تأمین شغل می‌کنند؟ بیش از ۸۰ درصد فعالان حوزه موسیقی در زمینه آموزش در حال حاضر فعال هستند و اجرا و تولید تقریبا برایشان تعطیل است. ابتدا باید حقوق پدیدآورندگان اثر را در هنر به رسمیت شناخت. صداوسیما نباید آثار را بدون مجوز پخش کند و بعد از هنرمند مالیات هم بگیرند. اگر حق مولف کاملا رعایت شود یک هنرمند با یک اثر شاید تا پایان عمر خود تأمین معیشت کند. اتفاقی که در کشورهایی که به این حق قائل هستند، رعایت می‌شود. امروز با یک کلیک به سادگی اثر هنرمند شنیده و دیده می‌شود و هیچکس دغدغه‌اش نیست که حق مولف و هنرمند ضایع می‌شود. در کشورهای دیگر هیچکس به خود اجازه نمی‌دهد یک اثر هنری را قاچاق کند و قوانین علیه این دزدی محکم است.
راد نیز در این باره خاطر نشان کرد: من ۱۰ سال پیش در جلسه‌ای در همین سالن مطرح کردم که چرا گفته نمی‌شود وزارت هنر، فرهنگ و ارشاد اسلامی و چرا واژه «هنر» از این عنوان حذف شده است؟ نتیجه این حذف همین وضعیت امروز است. یک بار در جلسه افطار از آقای روحانی پرسیده شد آیا معاونت هنری در کابینه‌شان دارند یا نه و ایشان گفتند نه. مسئله در همینجاست که در کابینه دولت، معاون هنری نداریم و اگر بر واژه هنر تاکید کنیم، خیلی از مسائل حل خواهد شد.
گویا تصویر «ساز» برای صداوسیما صور قبیحه است!
در ادامه حمیدرضا نوربخش در پاسخ به این پرسش که چرا در دو دهه اخیر تعامل مستمری از سوی جامعه هنری با مسئولان و مدیران دولتی صورت نگرفته است تا مسائل و دغدغه‌ها به طور مقطعی و تکراری هر باره مطرح نشوند؟ گفت: این تعامل باید در ارتباط با مخاطب مشخصی صورت بگیرد. به دلیل اینکه هنر اساسا جایگاه واقعی خود را بین تصمیم‌گیران کشور ندارد همه چیز بر خواسته وزیران و مدیران وقت پیش می‌رود. از سوی ما همواره مطالبه تعامل وجود داشته است اما در ۲۰ و چند سال گذشته که صنوف تشکیل شده‌اند همیشه پشت در اتاق مسئولان برای پیگیری این مطالبات بوده‌ایم. اما همه چیز طبق خواسته‌مان پیش نرفته است. موسیقی همین حالا در بخشی از جغرافیای ایران ممنوعیت دارد و نمی‌توان در آن مناطق کنسرت برگزار کرد. با همین قانون و حکومت هنوز در رسانه رسمی کشور نمایش ساز ممنوع است و آن را جز صور قبیحه می‌دانند! در مجموعه شهرداری در مقطعی هنر دارای رونق بود اما امروز مسئولانش جواب سلام هیچ کس را نمی دهند. کارمندان خانه هنرمندان ایران ماه‌ها نصف حقوق خود را گرفتند و شرایط سختی داشتند.
کثیریان نیز بیان کرد: یک وقت ما با وزیری مثل دکتر ربیعی مواجه هستیم که به خانه سینما رفت و آمد دارد و از هنرمندان حمایت می‌کند. اما امروز نمی‌توان وزیر کار فعلی را حتی دید. یک وقت ممکن است شهردار تهران خود تهیه‌کننده مستند و علاقمند به هنر باشد و به اوضاع هنرمندان رسیدگی کند. اما شهردار دیگر اینطور نباشد. بنابراین وقتی نظام و سیستمی برای حمایت نیست این برخوردها فردی و بر اساس ویژگی‌های شخصی خود مدیران صورت می‌گیرد.
روانبخش صادقی نیز توضیح داد: شاید ما باید روش‌هایمان را در مطالبه‌گری تغییر دهیم اما به قول آقای راد بازگشت به عقب است.
نوربخش درباره شیوه مطالبه هنرمندان و اصناف از مسئولان نیز افزود: درباره ۱۰ درصدی که از کنسرت‌های پاپ یک سال دریافت می‌شد سفت و سخت ایستادیم تا حذف شود و جلسات متعددی برگزار کردیم تا مسئولان ارشاد برای حذفش مجاب شوند. کارزارهای شکل گرفته و ایجاد موج انبوهی از خواسته‌های هنرمندان کاری است که ما می‌توانیم صورت بدهیم اما ما هم خود هنرمندیم و مقدوراتی داریم.
وی درباره نقش نهادهای صنفی هنری و همچنین این مسئله که در صورت تصویب دریافت مالیات از رویدادهای میلیاردی مثل کنسرت‌های پاپ، برخی تئاترها و فیلم‌ها و حراجی بزرگ تهران، می‌توان این مبالغ را صرف گسترش هنر در مناطق کم‌برخوردار کرد، گفت: من به عنوان یک هنرمند و نه مسئول در این جلسه حضور دارم. ما واسطه بین هنرمندان و مجموعه حاکمیت هستیم و باید در این تحلیل‌ها مقدورات و توان اصناف را نیز درنظر بگیریم. وظیفه ما این است مجموعه‌ای از امکانات را حتی‌المقدور از دولت بگیریم و خرج هنرمندان کنیم. پیگیر این هستیم که بیمه هنرمندان، بیمه تکمیلی و... به خوبی محقق شود و نمی‌گوییم که فعالیت‌مان بی‌نقص است. بلکه انتقاداتی بر ما نیز وارد است و باید حل شود. اما مجموعه مقدورات یک نهاد صنفی را باید پیوسته در نظر بگیریم.
امیر راد نیز بیان کرد: خانه هنرمندان ایران از ۱۴ تشکل تشکیل شده که نیمی از آن صنفی نیست. برخی از اعتراضات دوستان بعضا ناشی از این است که نمی‌دانند با کدام نهاد سروکار دارند و کارکردشان چیست. قبول دارم که باید مطالبه‌گری ما جور دیگری پیش برود اما مقدورات اصناف نیز محدود است و در دو سال گذشته درگیری با کرونا واقعا شبیه به کمیته امداد عمل کرده‌ایم. در رشته نقاشی توانسته‌ایم وام‌های کوتاه مدت به هنرمندانی بدهیم که نامهای بزرگی هستند و من حتی از گفتن این خبر ابا داشتم. زیرا تصور جامعه از شرایط مالی هنرمندان چیز دیگری است و واقعیت چیزی دیگری. اگر سازوکاری باشد که درآمد هنرمندان را مشخص کند و طی سالیان مختلف آن را بررسی کند. بیمه بیکاری به او اختصاص دهد و... خوب است. این در حالی است که متاسفانه تا قبل از سال ۹۸ کار هنر تعریف شغلی نداشت.
خانه هنرمندان ایران شرایط مالی مناسبی ندارد
در ادامه ایرج راد درباره مشکلات اقتصادی و شرایط خانه هنرمندان ایران توضیح داد: با همت کارکنان خانه هنرمندان ایران و مسئولان که گاه با نیمی از حقوق، شیفت کاری‌های متفاوت و حتی حقوق کمتر عرق به هنر ایران داشتند و شرایط را تحمل کردند، کار پیش رفت و اکنون نیز وضعیت مناسب نیست. حدود ۲۵ روز پیش مشکل تعطیلی احتمالی خانه هنرمندان ایران را داشتیم و حقوق کارکنان خانه هنرمندان ایران را مجبور شدیم قرض کنیم تا بتوانیم پرداخت کنیم. در چند روز اخیر مقداری پول توانستیم دریافت کنیم تا شب عید جوابگوی بخشی از نیازهای پرسنل اینجا باشیم. همچنین در تمام مدت خانه هنرمندان ایران فعال بود و همه نمایشگاه‌ها برقرار بود و با حفظ همه مسائل بهداشتی، کنترل و نظافت و... همه زحمت کشیدند تا کوچکترین مشکلی ایجاد نشود. امکانات زیادی باید در اختیار خانه هنرمندان ایران باشد تا اقدامات خود را اجرایی کند. هیچ جایی مثل خانه هنرمندان ایران نتوانسته است با این امکانات محدود در این حد فعالیت کند اما همه این ها تنها یک مسکن است و بعد از شب عید نمی‌دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. بخشی از درآمد ما از سوی شهرداری و بخش دیگر از کمک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تامین می‌شود. سایر تأمین‌ها از درآمد رستوران گیاهی و کافی شاپ‌ها و فروشگاه است و به دلیل تعطیلی‌های کرونا در حدی نبود و نیست که بتواند نیاز مالی ما را پاسخ دهد. وقتی این درآمدها به دنبال شیوع کرونا قطع شد در جلسه با دولت قبل، قول داده شد بودجه‌ای تزریق شود که محقق نشده است.
وی ادامه داد: در حال حاضر خانه هنرمندان ایران وضعیت مناسبی ندارد. بودجه تعریف شده ندارد تا بر اساس نیازهایش بودجه خود را تامین کند. ما در زمینه تئاتر، سینما، هنرهای تجسمی و... آبرومندانه فعالیت داریم. اما متاسفانه مردم از وضعیت ما خبر ندارند و ما سعی کرده‌ایم که مردم را به سمت برنامه‌های هنری سوق بدهیم. هیچ یک از اعضای شورای عالی هیچ حقوقی دریافت نمی‌کنند. چراغ خانه هنرمندان ایران و هنر توسط هنرمندان روشن نگه داشته شده است. هنرمندان مسئولیت و عشق خود را ادا می‌کنند اما به هر حال مسائل معیشتی دارند و حفظ آبرو می‌کنند. اگر وضعیت خانه هنرمندان ایران به همین منوال پیش برود شاید تا اوایل تابستان نیز دوام نیاورد اما پرسنل اینجا عاشقانه خدمت می‌کنند و برای حفظ آن تلاش دارند.
در بخش پایانی این نشست نیز راد در رابطه با برنامه‌های خانه هنرمندان در ایام نوروز گفت: به جز یکی دو روز در ایام نوروز درهای خانه به روی مردم باز است و از آن‌ها میزبانی می‌کند.
کیوان کثیریان هم درباره احتمال انجام کمک‌های حمایتی خانه هنرمندان در ایام عید بیان کرد: خانه هنرمندان ایران قرار نبوده است نگاه اقتصادی به هنر داشته باشد و شرایطی را فراهم کرده تا هنرمندان به سهولت بتوانند فعالیت هنری خود را در اینجا دنبال کنند. وظیفه شهرداری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود تا اینجا سرپا باشد. استعدادهای جوان و اعضای صنوف برای ارائه آثار خود فضایی مناسب را بیابند که در سالن‌ها و مراکز خصوصی کمتر برایشان مهیا است. شاید در هیچ مجموعه‌ای هفت گالری به طور همزمان فعال نیست. حالا اگر بودجه‌ای که مصوب نیست و به عنوان کمک پرداخت می‌شود هم نباشد، ساده‌ترین کار این است که اینجا تعطیل شود. هزینه‌های نگهداری مجموعه خود بسیار بالاست و می‌تواند اقتصادی اداره شود اما دیگر نگاه محتوا محور نخواهد داشت.
انتهای پیام/۴۱۷۳/
انتهای پیام/
