تغییر قوانین و آینده کشتی ایران
برای ما و کشتیِ خسته از تغییرات مکرر قوانین که تازه به آرامش و ثبات نسبی رسیده، تا باز زیبا و چشم‌نواز شود، هیچ چیز و خبری نمی‌تواند بدتر از تغییر مجدد قوانینی باشد که نناد لالوویچ، رییس اتحادیه جهانی کشتی از آن خبر می‌دهد.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا به نقل از اعتماد، بر هیچ کس پوشیده نیست این تغییر پی در پی قوانین بود که از کشتی یک بازنده تمام‌عیار ساخت تا خطر حذف از المپیک را بیخ گوش خود ببیند، چراکه تغییرات، کارشناسی و برگرفته از تفکر نبود، برای همین هم به جای خوب کردن حال کشتی، حکم تجویز اشتباهی را داشت که یک مریضیِ عادی را تبدیل به بیماریِ خطرناکی کرد که با هیچ تغییر و دارویی خوب نمی‌شد، الا بازگشت به گذشته و یافتن ریشه‌ها.
با آمدن نناد لالوویچ، این اتفاق رخ داد و کشتی تاحدود زیادی به قوانین گذشته بازگشت تا باز جذاب شود. کشتی در این سال‌ها آزمون و خطاهای بسیاری را تجربه کرد و آسیب‌های زیادی دید، از همین رو چشمم ترسیده از تغییرات و برای همین وقتی خبر تغییر می‌آید، ولو کوچک، نگران می‌شود؛ اما خب نباید نگران بود و اجازه داد تا کشتی -که طبق گفته رییس اتحادیه جهانی حالا با رای‌گیری و خرد جمعی دست به تغییرات می‌زند- به مسیر خود ادامه دهد تا به ساحل امن آرامش و ثبات لازم و کافی برای یک دوره طولانی برسد.
شاید یکی از اشتباه‌ترین تصمیماتی که در گذشته برای کشتی، این ورزش سنگین گرفته شد، برگزاری مسابقات هر وزن در یک روز بود و همین یک تصمیم اشتباه، تاثیر مخربی در سطح فنی و کیفی رقابت‌های این رشته و حتی حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها گذاشت.
کشتی یک ورزش قدرتی بوده و یک مسابقه معمولی‌اش هم کافی است تا ورزشکار انرژی بسیاری از دست داده و نتواند در رقابت‌های بعدی نمایش قابل قبولی که انتظار می‌رود از خود به اجرا بگذارد و حوصله هر بیننده‌ای را سر ببرد و برای ماندن در کورس رقابت روی به انواع تخلفات از دوپینگ گرفته تا خطا و بحث داوری و... بیاورد.
ما نمایش زیبا و لذت‌بخش از کشتی‌گیر می‌خواهیم. دوست داریم شاهد اجرای فنون متعدد باشیم و از دیدن اهرم‌کاری‌ها و کنش‌ها و واکنش‌های باکیفیت، کیفور شویم. بالا و پایین بپریم از دیدن فن‌هایی که قوانین مزخرف حکم به نابودی‌شان داده. واقعا چرا وقتی می‌توان با برگزاری مسابقات در دو روز، این امکان را به کشتی‌گیران داد که کشتی‌های تکنیکی‌تری بگیرند این کار را نمی‌کنیم(؟) و برنامه مسابقات را طوری پیش می‌بریم که کشتی‌گیران بی‌جان شده بر اثر کاهش وزن، در یک روز به کرات راهی میدان رقابت شوند و به همین دلیل نتوانند عملکرد فنی خوبی داشته باشند و تماشاگران را نیز از دیدن رقابت‌های کشتی دلسرد کنند.
رقابت‌های کشتی در گذشته در دو یا حتی سه روز برگزار می‌شد و همین موضوع این امکان را به کشتی‌گیر می‌داد تا تحت تاثیر رقابت‌های فشرده یک روز، کیفیت و سطح فنی‌اش کاهش نیابد و کشتی زیباتری از خود به تماشاگر نشان دهد.
واقعا چرا رافائل مارتینتی، رییس سابق کشتی دنیا با آن ژست‌های حقیرانه و دم و دستگاه مزخرفش در فدراسیون جهانی، این خیانت را در حق کشتی کرد؟ فقط برای اینکه مسابقات کشتی زودتر تمام شود؟ خب باز در این شرایط که کل رقابتها دو یا سه روز طول می‌کشد تا به اتمام برسد. آیا این مردان غیرفنی که همواره در جایگاه تصمیم‌گیری بلندمرتبه‌ترین نهاد‌ها قرار می‌گیرند، نمی‌توانستند کمی تفکر کنند و وزن‌کشی تمام اوزان را در یک روز انجام داده و برنامه مسابقات را طوری بریزند که مثلا به جای کشتی‌گیران چهار وزن نخست یا چهار وزن دوم که نفرات اول‌شان باید در طول مسابقات هر کدام شش کشتی بگیرند تا اول شوند، به جای شش مسابقه در یک روز، همگی با هم در یک روز وزن‌کشی کرده و با هم رقابتها را آغاز کرده و در دو روز دنبال کنند و سه کشتی در روز نخست بگیرند و سه کشتی در روز دوم و همه قهرمانان هر هشت وزن در روز پایانی مسابقات مشخص شود؟
آیا این سبک برگزاری رقابتها به جذاب شدن مسابقات کمک بیشتری نمی‌کند؟ با این‌کار کیفیت کار کشتی‌گیران افزایش یافته که هیچ، بلکه تماشاگران بیشتری هم به ورزشگاه‌ها خواهند آمد! می‌پرسید چطور؟ به عنوان مثال ما صد کشتی‌گیر داریم که هر کدام صد هوادار دارند و روی هم می‌شوند ١٠هزار تماشاگر. خب وقتی مسابقات چهار وزن اول در یک روز برگزار شود و تمام، معلوم است تماشاگران آن دسته از کشتی‌گیرانی که در روز نخست مبارزات‌شان تمام شده، دیگر در روز دوم مسابقات به ورزشگاه نخواهند آمد. در گذشته مسابقات تمامی اوزان در دو یا سه روز برگزار و همین باعث می‌شد تا تماشاگران در تمام روزهای برگزاری مبارزات، برای دیدن کشتی‌های کشتی‌گیر مورد علاقه خود هم که شده به ورزشگاه بیایند اما تغییر قوانین کاری کرد تا تماشاگران کشتی در بین روزهای برگزاری مسابقات تقسیم شوند و در ورزشگاه نیمه‌خالی لذت کمتری از مسابقات ببرند.
باری، لالوویچ خبر از برگزاری مسابقات آینده در دو روز داده و این تغییر قوانین از آن تغییراتی است که ما را نمی‌ترساند که هیچ، بلکه خوشحال‌مان هم می‌کند. او از برگزار نشدن مسابقات جهانی در رده نوجوانان نیز سخن گفته که به نظر می‌رسد کار درست و عقلانی‌ای باشد. واقعا چرا یک نوجوان باید در این رده سنی، آن همه استرس را تحمل کند و به افتخاری که باید هدفی باشد برای رسیدنش به بزرگسالان در نوجوانی برسد و انگیزه‌هایش را از دست دهد؟ آرزوی قهرمانی جهان باید در بزرگسالان محقق شود نه نوجوانان، که کشتی‌گیر به جوانان نرسیده احساس کند به قله رفیع افتخار دست یافته و بس است و بهتر که دیگر برود دنبال کارش؟ نوجوان در این مقطع سنی باید آموزش ببیند و حفظ شود برای اجرای نمایش پخته و ناب در رده بزرگسالان.
حرف‌های لالوویچ بسیار خوب بود به خصوص آنجایی که گفت: ایران پتانسیل کسب مدال طلای المپیک را دارد. از وقتی که خادم رییس فدراسیون شده، ما در اتحادیه جهانی تجربیات بزرگی را به واسطه فدراسیون ایران به دست آورده‌ایم. او فردی است که در آینده نقش مهمی در کشتی جهان خواهد داشت. مسابقات باشگاه‌های جهان ابتکار ایران است و در تقویم رسمی اتحادیه جهانی جای گرفته. این رقابتها بسیار جذاب است که به صورت تیمی برگزار می‌شود و در آینده طرفداران بیشتری را جذب خواهد کرد. با مسابقات باشگاه‌های جهان، کشتی در همه جا محبوب‌تر می‌شود و سرانجام همه کشورها مجبور خواهند شد که تیم کاملی در آزاد یا فرنگی داشته باشند که در این صورت سازماندهی مسابقات باشگاهی بسیار چشمگیرتر از این خواهد شد و درنهایت از تمامی قاره‌ها نمایندگانی در مسابقات خواهیم داشت. راه‌اندازی این مسابقات اولین قدمی بود که برداشته شده و باید کارهای بیشتری انجام بدهیم.
انتهای پیام/
