تهران-مسکو و الزامات تعمیق همگرایی و گسترش مناسبات
به گزارش گروه رسانههای دیگر خبرگزاری آنا، رئیسجمهور کشورمان به زودی به دعوت روسیه به مسکو سفر خواهد کرد.
این سفر بدلایل متعدد به ویژه در بخشهای تجاری، اقتصادی، سیاسی و امنیتی و همچنین شرایط دو کشور در عرصه منطقهای و بینالمللی دارای اهمیت است.
سفر رئیس جمهور کشورمان به روسیه، گام مهم دیگری در چارچوب سیاست خارجی فعال دولت سیزدهم با محوریت توسعه مناسبات با همسایگان و همگرایی منطقهای محسوب میشود.
عضویت دائم ایران در پیمان شانگهای، فعالسازی اکو، بازیگری موثر در موضوعات منطقهای و میزبانی از مقامات و نمایندگان کشورهای منطقه و همچنین سفرهای وزیر امور خارجه کشورمان به کشورهای عربی، چین و... از جمله تحولات مهمی است که از سوی دولت سیزدهم در مدت زمان کوتاهی که فعالیت خود را آغاز کرده رقم خورده است.
رویکرد دولت سیزدهم در حوزه سیاست خارجی، گام نهادن در مسیری تک بعدی نبوده و تعامل فراگیر و موثر با همه کشورها، اعم از همسایگان، شرق دور، آمریکای لاتین، آفریقا و همچنین اروپا را شامل میشود.
مناسبات ایران و روسیه طی سالهای اخیر در حوزه سیاسی به نقطه مطلوبی رسیده و امتداد آن را در همگرایی موفق امنیتی مانند برگزاری رزمایشهای مشترک دریایی و نیز مشارکت در مبارزه بر علیه تروریسم در سوریه میتوان مشاهده کرد.
نکته اینکه؛ رویکرد تعاملی دو کشور در جهت تلاش برای برقراری ثبات و امنیت منطقهای ضمن آنکه دارای الزامات سیاسی است، اقدامی برای مقابله با تروریسم اقتصادی تحمیلی نیز محسوب میشود زیرا غرب بدلیل ناکامی در اجرای سیاستهای جنگافروزانه، به تشدید تروریسم اقتصادی با اعمال تحریم علیه کشورها روی آورده است.
حال از نقطه نظر لزوم همگراییِ باشگاه تحریمیها برای مقابله با تروریسم اقتصادی، ایران و روسیه همسایگانی با ظرفیتهای فراوان هستند که میتوانند از فرصت ایجاد شده برای پایهگذاری همکاریهای اقتصادی بلندمدت در حوزه انرژی، حملونقل، تجارت و سرمایهگذاری استفاده کرده و دامنه این همگرایی را به سایر کشورهای این باشگاه گسترش دهند.
در این میان همکاری ایران و روسیه برای تکمیل دالان راهبردی (کریدور) شمال-جنوب که بخش مهمی از آن محقق شده، میتواند تحول اقتصادی قابل ملاحظهای را در منطقه رقم زده و منافع قابل توجهی برای کشورهای مسیر، ایجاد کند تا رفع نیازهای اقتصادی آنان تسهیل شود.
از سویی؛ ایجاد دالان راهبردی شمال-جنوب میتواند مکمل طرح «یک کمربند یک جاده» چینیها باشد و همافزایی همهجانبهای را در حوزه ترانزیت کالا ایجاد نماید که در کنار منافع اقتصادی در تامین امنیت منطقه و مقابله با دخالتهای فرامنطقهای نقشی بهسزا خواهد داشت.
هر چند تحریک و مداخلههای خارجی از عوامل ایجاد نزاع و بحرانهای امنیتی در منطقه است اما چالشهای اقتصادی و معیشتی و بحران فقر در برخی کشورهای منطقه نیز فرصت مناسبی برای بحرانسازان ایجاد کرده تا با جذب نیرو از کشورهای ضعیف به تکمیل تروریستهای نیابتی خود پرداخته و پازل خود را برای ناامنیهای مزمن تکمیل کنند.
کشورهای منطقه دارای ظرفیتهای عظیمی برای همگرایی و توسعه مناسبات هستند اما سوءتفاهمها و بعضا رقابتهای غیرسازندهای که با سوء استفاده دشمنان منطقه همراه بوده مانع از تحقق این مهم شده، از این رو گره خوردن منافع اقتصادی آنها میتواند مولفهای مهم در تغییر این فضا باشد.
به بیان بهتر؛ این همگرایی میتواند نقش تعیین کننده ای در جلوگیری از تکرار نزاعهایی همچون تنشهای اخیر در قفقاز باشد و چنانچه توافق سوآپ سهجانبه گازی میان ترکمنستان، ایران و جمهوری آذربایجان و بهبود شرایط ترانزیت میان تهران-باکو رقم خورد، تحولات مثبت در این حوزه را سرعت ببخشد.
بر همین اساس؛ بدیهی است که توسعه مناسبات میان ایران و روسیه به عنوان دو قطب موثر منطقهای میتواند مولفهای مهم در همگرا شدن دیگر کشورهای منطقه تلقی شده و در عین حال دندان طمع دشمنان مشترک را بکشد.
نکته مهم دیگری که در این ارتباط میتوان بدان اشاره کرد نقش موثری است که گسترش مناسبات دو کشور میتواند در جهت حمایت از مردم ستمدیده منطقه به ویژه ملت مظلوم افغانستان ایفا کند و جبرانی باشد بر زخمهای عمیقی که اشغالگری غرب بر پیکر آنان به یادگار گذاشته است.
اشتراک نسبی مواضع ایران و روسیه در مورد شرایط و تحولات افغانستان و همچنین ظرفیتهای سیاسی، اقتصادی و امنیتی قابل توجه دو کشور برای کمک به ایجاد صلح و ثبات در این کشور بحرانزده، زمینههای مناسبی را برای ایفای نقش سازنده تهران و مسکو در این خصوص ایجاد نموده که به طور قطع یکی از محورهای مهم گفتگوی روسای جمهور دو کشور خواهد بود.
منبع: نورنیوز
انتهای پیام/
انتهای پیام/