مقصر حذف استقلال و پرسپولیس از آسیا چه کسانی هستند؟/ دور باطل وعده‌های توخالی در فوتبال ایران

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا، خبر حذف استقلال و پرسپولیس به صورت رسمی از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا در حالی اعلام شد که کابوس حذف این دو باشگاه از آسیا رنگ واقعیت به خود گرفت و حالا هواداران دو باشگاه استقلال و پرسپولیس چیزی جز حسرت نصیبشان نشد. دو تیم استقلال و پرسپولیس که روزگاری جزء بهترین‌های آسیا بودند حالا به مرحله‌ای رسیدند که حتی در کنار دیگر تیم‌های آسیایی جایی ندارند و خط قرمز کنفدراسیون فوتبال آسیا روی نام این دو باشگاه پرطرفدار کشیده شده است. حذفی که به اعتبار فوتبال ایران لطمه سنگینی وارد کرد.

مقصر حذف استقلال و پرسپولیس از آسیا چه کسانی هستند؟!

اگر امروز روی نام دو باشگاه پرطرفدار فوتبال ایران از سوی AFC برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا خط قرمز کشیده شد باید علت آن را در گذشته‌های دور پیدا کنیم. آن زمان که از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا بحث صدور مجوز حرفه‌ای باشگاه‌های فوتبال بیش از همیشه مطرح شد اما مسئولان ورزش ایران گوش شنوایی نداشتند و هر کدام از مدیران باشگاهی هم تنها به نام و نان خود دل بسته‌اند و تنها به قول‌ها و وعده‌هایی بسنده کردند که پس از مدتی همچون خودشان به دست فراموشی سپرده شد. آن زمان که مدیران باشگاهی در رفت و آمد بودند و سرمایه‌ها به باد می‌رفت، مشکلات و معضلات یکی پس از دیگری انباشته شد و درنهایت کار به جایی رسید که گرهی که با دست باز می‌شد به خاطر همین بی‌توجهی‌ها به قدری کور شد که حالا دیگر با دندان هم باز نمی‌شود. اگر امروز مسئولان ورزش فکری به حال این گره کور نکنند در آینده اتفاقات بدتری از حذف و جریمه نصیب فوتبال ایران می‌شود و تعلیق در کمین فوتبال ایران خواهد بود.

چرخه باطل خصوصی‌سازی در وزارت‌خانه!

بدون شک استقلال و پرسپولیس امروز از آسیا حذف نشدند؛ بلکه این اتفاق زمانی رخ داد که بحث خصوصی‌سازی به یک دور باطل در ورزش ایران تبدیل شده بود. مدیران وقت هر کدام تنها به وعده خصوصی‌سازی این دو باشگاه بسنده می‌کردند. در مرداد ۸۴، درست ۱۶ سال پیش محسن مهرعلیزاده، رئیس سازمان تربیت بدنی از واگذاری سهام سرخابی‌ها صحبت کرد اما خیلی زود این دو باشگاه را فراموش کرد و سکان هدایت سازمان تربیت‌بدنی را به محمد علی‌آبادی سپرد؛ علی‌آبادی هم در سال‌های حضورش قدمی برای حل مشکلات این دو باشگاه و خصوصی شدن آن‌ها برنداشت تا اینکه نوبت به محمد عباسی رسید. وزیر وقت ورزش و جوانان در سال ۹۰ فرصتی سه‌ساله برای خصوصی‌سازی سرخابی‌ها تعیین کرد اما در آن زمان هم وعده‌ها عملی نشد و دو سال بعد در دوران سرپرستی صالحی‌امیری هم خصوصی‌سازی این دو باشگاه تنها در حد حرف باقی ماند. این چرخه باطل در دوران مدیریت محمود گودرزی در وزارت ورزش و جوانان و پس از آن در دوره سلطانی‌فر ادامه پیدا کرد؛ اگرچه در دوران سلطانی‌فر بارها از تکمیل فرایند خصوصی‌سازی صحبت به میان آمد اما وعده‌های تکراری و نبود اراده باعث شد تا خصوصی‌سازی پروژه ناکام لقب بگیرد. مدیران ورزشی تنها روی کاغذ از خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس سخن گفتند غافل از اینکه وعده‌های تکراری و پوچ به زودی تبعات سنگینی برای فوتبال ایران به همراه خواهد داشت.

دوران کدخدامنشانه به پایان رسید

در کنار ضعف و ناکارآمدی مدیران دو باشگاه باید به عملکرد ضعیف مسئولان فدراسیون فوتبال هم اشاره کنیم. آنها سال‌هاست برای حل مشکلات این دو باشگاه قدمی برنداشتند و حتی کرسی‌هایی هم که در اختیار داشتند آن قدر تاثیرگذار نبود که بتوانند دردی از فوتبال ایران دوا کنند. هنوز یادمان نرفته که علی کفاشیان، رئیس سابق فدراسیون فوتبال سال‌ها پیش در مصاحبه‌ای اعتراف کرد که باشگاه‌های ایران مدارک تقلبی به کنفدراسیون آسیا داده‌اند و با سندسازی به این نهاد برای گرفتن مجوز حضور در آسیا دروغ گفته‌اند. با این شرایط طبیعی بود با افزایش نظارت و ممیزی AFC و شکایت‌های پی در پی از فوتبال ایران به فیفا، کنفدراسیون فوتبال آسیا این بار جدی‌تر از قبل به این مسئله ورود کند و در صورت نداشتن معیارها برای صدور مجوز خط قرمز روی نام باشگاه‌ها بکشد. البته که مسئولان وزارت‌خانه، فدراسیون فوتبال و مدیران هر دو باشگاه وقتی خطر را احساس کردند با برگزاری جلسات به دنبال راه حل کدخدامنشانه بودند تا این بار هم جان سالم به در ببرند؛ اما غافل از اینکه این آش آن قدر شور بود که ارتباط و رایزنی هم دیگر جواب نداد.

بیشتر بخوانید؛

سه ماه پیش پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا حذف شده بود

حذف استقلال و پرسپولیس از آسیا را باید به فال نیک بگیریم/ سال‌هاست مدارک جعلی به AFC می‌فرستیم

خبر تلخ برای فوتبال ایران؛ حذف استقلال، پرسپولیس و گل‌گهر از آسیا قطعی شد

امید واهی از سوی مدیران ورزشی هم پوشالی و دروغین بود؛ اظهارنظر برخی افراد همچون داریوش مصطفوی، رئیس کمیته استیناف صدور مجوز حرفه‌ای در نوع خود جالب توجه بود، او بعد از پایان یکی از این جلسات با بیان اینکه در کنفدراسیون آسیا اعتبار دارد، گفته بود: «یک سری اختیارات به کمیته استیناف که من مسئولش هستم داده‌اند و نمی‌توانند امضای من را قبول نکنند! من را راستی‌آزمایی کرده‌اند و دیده‌اند ۵۰ سال در این فوتبال بوده‌ام. اگر ما را قبول کردند، امضای ما را هم قبول کنند. ما دروغ نمی‌گوییم… نمی‌توانند به حرف آدمی که ۵۰ سال در فوتبال بوده است بگویند نه»! اما این امید واهی هم راه به جایی نبرد و در نهایت حذف از آسیا نصیب دو باشگاه پرطرفدار فوتبال ایران شد.

مدیران ورزشی از این تلنگر به موقع درس عبرت می‌گیرند؟!

مالکیت مشترک، عدم شفافیت مالی، عدم خصوصی‌سازی، بدهی‌های سرسام‌آور تنها بخش کوچکی از مشکلات و معضلات سرخابی‌هاست؛ در این پرونده مدیران ارشد ورزش، مسئولان فدراسیون فوتبال و مدیران باشگاه‌ها هر کدام به نوعی در حذف استقلال و پرسپولیس از آسیا سهم دارند؛ البته که به نظر می‌رسد کفه مدیران باشگاه‌ها سنگین‌تر باشد؛ آنهایی که در تمامی این سال‌ها با کارنامه درخشان خود تنها بدهی و شکایت‌های مختلف را برای این دو باشگاه به میراث گذاشته‌اند و حالا هم بدون اینکه پاسخگو باشند تنها نقش ناظر از راه دور را یدک می‌کشند!

پرونده حذف استقلال و پرسپولیس امروز رقم نخورد؛ بلکه از سال‌های دور آن زمان که مدیران ورزش گوش شنوایی نداشتند این خسارت سنگین را به فوتبال ایران وارد کردند؛ بی‌برنامگی و سوءمدیریت سال‌هاست که با فوتبال ایران عجین شده و کنفدراسیون فوتبال آسیا هم نشان داد اگر ما در اتفاقات تلخ و شومی که بیخ گوشمان هست جدی نیستیم؛ آنها جدی‌ هستند و دیگر هم اهل مماشات نیستند و قاطعانه تصمیم به حذف این دو باشگاه گرفته‌اند. البته اهالی فوتبال معتقدند حذف از آسیا تلنگر خوبی بود تا مسئولان ورزش از خواب زمستانی بیدار و آگاه شوند دوران سندسازی و باشگاه‌داری غلط به پایان رسیده و باید تدبیری نو بیاندیشند، امید است که این اتفاق هم به دست فراموشی سپرده نشود.

انتهای پیام/۴۰۵۷/پ