فریب بازی ذهنی «من از همه فقیرترم» را نخورید
به گزارش گروه اقتصاد خبرگزاری آنا، بر اساس رویکرد علم روانشناسی اجتماعی، انسان تحت تاثیر محیط اجتماعی و افرادی قرار میگیرد که بهطور روزانه با آنها ارتباط دارد و بهطور ناخودآگاه به محیط اجتماعی و افراد جامعه شباهت پیدا میکند.
تا آنجا که به امور مالی مربوط میشود، نظر غالب سرمایهگذاران و کارآفرینان موفق این است که: فقر یک مقوله ذهنی گذارا و انتزاعی بوده و در جهان خارج عینیت دائم ندارد. فقر نسبی است؛ به معنایی دیگر، در مقام مقایسه توان مالی دو شخص، شخصی را که دارایی کمتری دارد، فقیر مینامیم در حالیکه ماجرا به این سادگیها نیست.
اجازه بدهید کمی مسئله را موشکافی کنیم. شما برای ارزیابی توان مالی، خود را با چه کسانی مقایسه میکنید؟ آیا خود را با افراد مشهور یا همان سلبریتیها قیاس میکنید یا با افرادی که در کشورهای در حال توسعه آفریقا و جنوب آسیا زندگی میکنند؟ معیار قیاس شما چیست؟ پول، طلا، سهام، مدل ماشین، متراژ خانه، سفر خارجی ...؟
هر مقدار هم که داراییهای مادی کمی داشته باشید، مطمئن باشید افرادی در گوشهای از جهان هستند که حسرت آنچه اکنون در اختیار شماست را دارند و شما در نظر آنها ثروتمندید.
تمام مواردی را که در بالا اشاره شد، جامعه و محیط پیرامون بهعنوان معیار فقر و ثروت به ما القاء میکند و به درستی هم که این معیارها ثمرهای جز تلقین احساس شکست خوردگی و افسردگی یا ترویج روحیه حرص و طمع و پولپرستی ندارد.
پس، فریب بازی ذهنی «من از همه فقیرترم» را نخورید و از توهم و رویا خارج شده و واقعبینانه زندگی کنید. ثروت واقعی شما مادی نیست و نباید هم باشد چون مادیات زوال پذیر و ناپایدارند.
نکته اینجاست که میتوان این روند را معکوس کرد؛ یعنی اینکه فرد به تغییر محیط و افراد پیرامون بپردازد نه اینکه صرفاً بهطور انفعالی تاثیرپذیر باشد.
بهترین دارایی شما نه مادیات بلکه مهارتها، تجربیات و افکار نوآورانه شما هستند. بزرگترین سرمایهگذاران و کارآفرینان تاریخ کسانی بودند که ایدههای جدید و ناب داشتند و توانستند ایدههای خود را به مرحله درآمدزایی برسانند.
برای رسیدن به استقلال مالی لازم است تا مهارت درست فکر کردن را بیاموزید. خود را در معرض تجربههای تازه مالی قرار دهید و افکار نوآورانه را در ذهن خود رشد دهید. اینها همان ثروت حقیقی هستند. تلاش کنید افراد پیرامون شما هم با این دیدگاه آشنا شوند.
انتهای پیام/۴۱۲۹/
انتهای پیام/