روایتی از گام‌های استوار برای رسیدن به «حضرت عشق»؛
«اربعین»، روزی که مغناطیس حسین قلب‌ها را جذب می‌کند
اربعین که نزدیک می‌شود همه‌جا صحبت از عاشقی‌هایی است که روح و جان را جلا می‌دهد.
گروه جامعه خبرگزاری آنا- یاسمین بخشی؛ «اگر یک‌بار بروی دیگر نمی‌توانی نروی» جمله‌ای است که این‌روزها شنیده ام نه تنها امسال سال‌هاست می‌شنوم سال‌هاست نزدیک اربعین حسین که می‌شود آنهایی که مسیر پیاده‌روی نجف تا کربلا را به قول خودشان زندگی کرده‌اند بی‌قراراند تمام حرف‌هایشان می‌شود حدیث سفر عشقی که در کلام نمی‌گنجد.
همه گفته‌هایشان می‌شود توصیف لحظه‌هایی که در این راه سپری کرده‌اند. توصیف مسیر خاکی که در آن پاهایشان آبله می‌زند صورتشان از گرمی هوا می‌سوزد، لب‌هایشان ترک می‌خورد چشم‌هایشان گرد غبار صحرا می‌گیرد و بدون خستگی ادامه می‌دهند.
صحبت از مسیری می‌کنند که حرارت تنها در نیمه‌شب‌هایش از گرمای میانه روز صحرای عراق داغ‌تر است. مسیری که در آن از هر رنگ‌ونژاد و طبقه‌ای که باشی لباس‌هایت خاکی می‌شود و سرت را برای خواب روی زمین می‌گذاری. نه هتلی هست و نه مسافرخانه‌ای تا چشم کار می‌کند سیاهی جمعیتی است که عطش رسیدن دارند.
در این مسیر پیرترها عصا می‌زنند، جوان‌هاتر ها کودکان را سوار بر دوش می‌کنند، آنها که توان دارند ناتوانان را به کول می‌گیرند همه باهم برای زودتر رسیدن تلاش می‌کنند. خاصیت آنجاست که سینه‌ها فراخ و گشاده می‌کند. خاصیت آن مسیر است که حیران و فارغ از دنیا تنها به مقابل خیره می‌شوی و مدام با گوشه‌ای از لباست عرق‌های روی صورت و پیشانی‌ات را مهار می‌کنی تا هیچ چیزی مانع نگاهت نباشد.
در این راه فقط همهمه می‌شنوی، یکی قران می‌خواند و دیگری نوحه حسین زمزمه می‌کند در میان انبوه جمعیت، درهمی صدای خنده‌ها و گریه‌ها و ضجه‌های درددل جمعیت آزارت نمی‌دهد، خونی شدن آبله پاهایت درد ندارد، ناتوانی زانوهای گرفته‌ات مانع گام برداشتن تو نمی‌شود، در این مسیر نوزادان شیرخواره بی‌قراری نمی‌کنند، کودکان نوپا بهانه نمی‌گیرند، کسی بیمار نمی‌شود، اختلاف و درگیری نیست و مردم راحت و ساده با هم حرف می‌زنند این‌جاست که انگشت حیزت می‌گزی و متحیر می‌مانی از حکایت این راه!
عمود آخر و حریم امنی برای آرامش
عمود ۱۴۵۲، آخرین عمودی که در این مسیر قرار دارد همان نقطه‌ای است که زانوانت بی‌اختیار خم می‌شود و تو ناتوان‌ترین عاجزترین و بی‌اختیار ترین موجود می‌شوی. روئیت گنبد حرم قمر بنی هاشم (ع) دنیایی است که با اولین نگاه تا ابد اسیرش خواهی شد و این اسارتی است از جنس رهایی!
و اما می‌رسی به بین‌الحرمینی که هیچ کجای کره خاکی شبیه آن وجود ندارد تنها در آن نقطه آسمان و زمین به هم پیوند می‌خورند. پیوندی عمیق از جنس پیوند عباس و حسین.
بیشتر بخوانید:
برگزاری پیاده‌روی جاماندگان اربعین در واحد جیرفت
پیاده‌روی اربعین پشتوانه‌ای عظیم برای مقاومت اسلامی اس
شرایط کرونا در عراق چگونه است؟ / فعالیت نیروهای هلال در عراق
زائران در آن‌جا ناخودآگاه زمزمه «السلام علیک یا ابا عبدالله(ع)» سرمی‌دهند و انگار آتشی در خرمن وجودشان افکنده می‌شود که تا فلک افلاک زبانه خواهد کشید آتشی از جنس فراق!
دیگر صدای همهمه جمعیت نمی‌آید همه به یک صدا و بی‌اختیار فریاد «یا حسین(ع)» و «یا عباس(ع)» سر می‌دهند و هق هق‌هایشان گوش فلک را کر می‌کند درست در همان لحظه تو جذب مغناطیس حسین و فارغ از دنیا می‌شوی.
اربعین راز سربه مهری ست که هنوز گویا زمان افشای آن نرسیده است؛ اربعین محشر کبراییست که هنوز تجربه بشر لیاقت حضورش را نیافته است؛ اربعین را از قاب تصویر تلویزیون ها و از روزن رسانه ها نمی توان دید! باید مزه اش کنی تا بفهمی!
اما کرونا دوسالی است این جاده را مسدود کرده. سال قبل که مرزها بسته بود و امسال هم شرایط به همان منوال است. وقتی شوق مردم را در مسیر می‌بینی، وقتی اشتیاق‌شان برای رفتن را می‌بینی، بدون اینکه ذره‌ای از سختی سفر حرفی بزنند، باور می‌کنی جز عشق چیزی نمی‌تواند انسان را متحول کند. کجای دنیا هر سال میلیون‌ها نفر با عشق به سمت یک مقصد مشخص حرکت می‌کنند؟
ماهیت پیاده روی اربعین متفاوت از همه سفرهای دنیاست؛ حتی متفاوت‌تر از سفرهایی که روزهای دیگر سال به کربلا می‌رویم! پیاده‌روی اربعین سراسر عشق است و عشق.
اما آدم‌های بسیاری در حسرت دیدارند؛ آدم‌هایی که هنوز حتی یک بار هم به زیارت امام حسین رفته‌اند و دلشان بیقرار و سرشار از آشوب است، شاید حکایت آنها که به این سفر رفته‌اند و می‌روند با ما که نرفته‌ایم تفاوت دارد.
حکایت زائران پیاده اربعین حتی با دیگر زائران کربلا تفاوت دارد؛ حکایت آنها روایتی از عاشقی‌ها است.
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
انتهای پیام/۴۱۶۱
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
