علت گوشه‌گیری در کودکان چیست؟

به گزارش خبرنگار خانواده گروه جامعه خبرگزاری آنا، شخصیت انسان در دوران کودکی از طریق بازی و تعامل و رابطه اجتماعی با همسالان و همبازی‌ها و دوستانش شکل می‌گیرد. به حالت نسبتا پایداری که کودک بیشتر اوقات میل دارد تنهایی بازی کند و از حضور در جمع همسالان و هم‌بازی‌های خود امتناع می‌کند گوشه‌گیری گفته می‌شود.

مهمترین نکته در مورد کودکان گوشهگیر، علت و دلیل گوشهگیری آنها است. اگر شما بدانید چه چیزی کودکان گوشهگیر را به گوشه گیری و کنارهگیری از دیگران سوق داده است این مشکل بسیار سریعتر و آسانتر حل می شود.

مهمترین علت‌های گوشه‌گیری در کودکان

خجالت و کم رویی

ممکن است گوشهگیری نتیجه کمرویی کودک باشد یعنی یک کودک به دلیل کمرویی تمایلی برای برقراری ارتباط با دیگران به خصوص فرد غریبه نداشته باشد. علت اغلب گوشه‌گیری در کودکان کمرویی آنان است.

انزوای اجتماعی به دلیل ترس و افسردگی

شدیدترین حالت گوشه گیری کودکان انزوای اجتماعی نام دارد که در آن کودک نه تنها تمایلی برای بازی کردن و برقراری ارتباط با هم سن‌وسالان خود ندارد که از آن گریزان نیز هست. خجالت شدید به همراه حالت‌هایی از افسردگی می‌تواند دلیل اصلی به وجود آمدن انزوای اجتماعی در کودکان باشد.

تردید از حضور در جمع

حالتی دیگر از گوشهگیری مردد بودن نام دارد که کودک در این حالت به جای بازی با هم سنوسالان خود در گوشهای مانده و نظارهگر بازی خواهد بود و این حالت در کودکانی که والدینی سخت گیر و مداخلهگر دارند بیش از دیگران اتفاق خواهد افتاد.

عوامل درونی و ژنتیکی گوشه گیری در کودکان

عوامل ژنتیکی و ارثی

این عامل در کنار نحوه ارتباط و تعامل کودک با پدر و مادرش میتواند تاثیر مهمی در اجتماعی شدن او داشته باشد.

افسردگی

دلیل درونی دیگر برای بروز اختلال گوشهگیری در کودکان میتواند افسردگی باشد که البته این مسله دو طرفه بوده یعنی خود اختلال گوشهگیری نیز میتواند سبب تشدید و به وجود آمدن اختلال افسردگی در کودکان باشد.

کمبود توجه و محبت

کمبود توجه و بیش فعالی نیز یکی دیگر از دلایل به وجود آمدن اختلال گوشه گیری و انزوا در کودکان است.

بیشتر بخوانید؛

چگونه کودک خجالتی را اجتماعی کنیم؟

چگونه با کودکی که دستِ‌بزن دارد، رفتار کنیم؟

روش‌های برخورد با کودک خجالتی

از واژه‌های تمسخرآمیز مانند ترسو، خجالتی، دست و پاچلفتی و بی‌عرضه استفاده نکنید.

از سرزنش کودک به دلیل بازی نکردن با همسالان بپرهیزید.

او را با دیگران مقایسه نکنید و اجتماعی بودن اطرافیانش را به رخ او نکشید.

در کودک احساس امنیت ایجاد کنید.

به کودک مسئولیت‌های کوچک بدهید و اعتماد به نفس او را تقویت کنید.

کودک را به محل بازی کودکان و پارک ببرید.

فرزندتان را همان طور که هست، بپذیرید و توقع و انتظار بی‌مورد و بیش از حد نداشته باشید.

درباره تجربیات خوب فرزندتان با همبازی‌هایش صحبت کنید.

متناسب با سن و توانایی فرزندتان یکی دو هنر و تردستی به او بیاموزید. این کار به کودک کمک می‌کند برای نشان دادن خودش به همسالانش فرصت داشته باشد.

داستان‌های مفهومی و مشارکتی برای کودک بخوانید.

بازی‌های دسته‌جمعی که در آنها بزرگسالان با کودکان مشارکت می‌کنند انجام دهید.

در پایان نکته حائز اهمیت این است که اگر کودک به هر دلیل گوشه‌گیر است ضروری است والدین رفتارها و نکته هایی خاص را در برخورد با این گونه کودکان مدنظر قرار دهند و تا علاوه بر درمان رفتار کودک از بروز عارضه‌های این رفتار در آینده پیشگیری کنند.

انتهای پیام/۴۱۶۱