جهان مشارکت ایرانیان در انتخابات را حمایت قطعی از نظام می‌داند

گروه جهان خبرگزاری آنا- محمد جعفری؛ رضا یگانه شکیب عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ کالج سانتا مونیکا در کالیفرنیای آمریکا در مصاحبه با آنا تأکید کرد وقتی در شرایط تحریم اقتصادی، بحران کرونا و تبلیغات رسانه‌ای گسترده ضد ایرانی نزدیک به ۵۰ درصد از واجدین شرایط به‌پای صندوق‌های رأی می‌آیند تا در سرنوشت خود و کشور سهیم باشند، دشمنان در هر دو جبهه تقابل سیاسی و نظامی خود را جمع‌وجور می‌کنند زیرا می‌بینند که با ملتی عظیم با اراده‌ای محکم پشت سر نظام روبرو هستند.

متن کامل مصاحبه با یگانه شکیب به شرح ذیل است:

آنا: با عرض تبریک به مناسبت پیروزی مردم. با توجه به اینکه مدت‌هاست دشمنان کمپین "نه به انتخابات" را تبلیغ می‌کرده‌اند، به عقیده شما مشارکت مثال‌زدنی مردم در انتخابات روز جمعه چه تأثیری بر جایگاه ایران در تعاملات بین‌المللی دارد و نگاه جهان به کشورمان از این به بعد چگونه خواهد بود؟

یگانه شکیب: قبل از هر چیز این پیروزی را به همه مردم تبریک عرض می‌کنم. این پیروزی متعلق به همه مردم ایران چه داخل و چه خارج کشور است که در انتخابات شرکت کردند و به هر کاندیدایی که دوست داشتند رأی دادند.

در اصل این حضور گسترده مردم که تا ساعات حتی بعد از نیمه‌شب شاهدش بودیم یک نه بسیار محکم به کمپین بسیار گسترده دشمن بود که طی سالیان طولانی ادامه داشت. به‌خصوص در طی ۱۰ سال گذشته دشمن بیش‌ازپیش با یک هجمه بی‌سابقه‌ انتخابات و صندوق رأی در ایران را که پشتیبان اصلی نظام و در اصل نشان‌دهنده پشتیبانی مردم از نظام است را هدف قرار داده بود.

در اینجا لازم می‌دانم که نکته‌هایم را با یک سؤال شروع کنم: این دشمن که ما از آن صحبت می‌کنیم کیست و چرا این حضور گسترده مردم واقعاً روی حرکات دشمن تأثیر می‌گذارد و دست ایران را در محافل بین‌المللی باز می‌گذارد؟ به نظر من بخش عمده جبهه ضد ایران در چند دهه گذشته را ایالات‌متحده آمریکا و رژیم‌های سعودی و صهیونیستی به خود اختصاص داده‌اند که درواقع به‌صورت واضح با کشور ما در همه زمینه‌ها دشمنی می‌ورزند.

برجام یکسری وعده‌های بی‌فایده از طرف غرب به ایران بوده و هیچ میوه‌ای هم ما از آن نچیده‌ایم

بخش دیگر دشمنانی هستند که مخفیانه اقدام می‌کنند مانند انگلستان یا دولت‌ خبیث فرانسه که از هرگونه دشمنی با ایران فروگذاری نکرده‌اند و به حمایت از دشمنان آشکار می‌پردازند. ازجمله قرارداد ۸۰۰ میلیون دلاری فروش تسلیحات فرانسوی به عربستان که از ناقضان عمده حقوق بشر است اما پاریس همیشه ایران را متهم به نقض حقوق بشر می‌کند.

آنا: لطفاً در قالب پاسخ خود به پرسشی که عرض کردم اشاره‌ای هم به روند انتخابات در همین کشورهای معاند ایران بفرمایید.

یگانه شکیب: در این خصوص طبیعتاً تکلیف عربستان مشخص است. آخرین انتخاباتی که در عربستان سعودی صورت گرفت ۱۴۰۰ سال پیش بود، آن‌هم برای توطئه‌ای که توسط قریش برای به قتل رساندن رسول‌الله (ص) صورت گرفته بود.

سعودی‌ها رسانه‌های خودشان مانند ایران اینترنشنال را داشتند که دائم بر طبل تحریم انتخابات ریاست جمهوری در ایران می‌کوبیدند. اسرائیل هم همین‌طور عمل کرد. رسانه فارسی‌زبان رژیم صهیونیستی ازجمله شبکه من و تو که مخلوطی از موزیک و سرگرمی با پیام‌های سیاسی است تمام تلاش خودش را کرد که به مردم ایران القاء کند در انتخابات شرکت نکنند. نقش آمریکا هم بسیار مشخص است، سالیان سال است دارد این کارها را می‌کند، حمایتش از رسانه‌های مخصوصاً فارسی‌زبان ضد ایران بی‌سابقه است. حتی در طول جنگ سرد هم سابقه نداشت که این تعداد رسانه برعلیه اتحاد جماهیر شوروی فعالیت کنند.

موقعی که آمریکایی‌ها دیدند دیگر مردم عراق از حکومت‌شان پشتیبانی نمی‌کنند دست به حمله نظامی و اشغال عراق زدند

امیدوارم که در خصوص بخش اول دشمنان به‌خوبی منظورم را بیان کرده باشم تا بتوانم به بخش دوم بپردازم. بریتانیا هم در زمین‌های متعلق به ملکه الیزابت موسوم به کراون لند در کانادا حتی اجازه نداد صندوق رأی مستقر شود. در مناطق مختلفی در بریتانیا، حتی در خود انگلستان شاهد باز گذاشتن دست اراذل‌واوباش و افراد برانداز بودیم تا به رأی‌دهندگان فحاشی کنند و آنها را مورد ضرب و شتم قرار دهند.

آنا: خوب هدف اصلی از این‌همه صرف وقت و هزینه چیست؟

یگانه شکیب: هدف تمام این اقدامات پیدا و پنهان پایین آوردن میزان مشارکت مردم و تحریم انتخابات بود. در یک‌کلام آن‌ها می‌خواستند به مردم بگویند که در انتخابات شرکت نکنند. وقتی هم می‌دیدند تبلیغاتشان بی‌اثر است دست اراذل‌واوباش برانداز را باز گذاشتند تا دست به خشونت بزنند. به‌عنوان‌مثال حمله به یک خانم رأی‌دهنده در بیرمنگام و فحاشی‌های خیلی بد به دیگر رأی‌دهندگان و نیز حمله فیزیکی به صندوق‌های اخذ رأی در خارج از ایران.

سؤال اینجاست که حالا نتیجه این‌همه دشمنی چه بود و چه دستاوردی برای آن‌ها داشت؟ می‌توانم به‌جرئت بگوییم که به هیچ جایی نرسیدند. برای اینکه زمانی که ما مشارکت گسترده حدود ۵۰ درصدی را در انتخابات می‌بینیم یعنی اینکه در کشور دولتی سرکار می‌آید که بسیار قوی است و می‌تواند با اتکا به حمایت مردمی سیاست‌های خودش را به‌پیش برده و قول‌های انتخاباتی خود را عملی کند.

رسانه فارسی‌زبان رژیم صهیونیستی ازجمله شبکه من و تو که مخلوطی از موزیک و سرگرمی با پیام‌های سیاسی است تمام تلاش خودش را کرد که به مردم ایران القاء کند در انتخابات شرکت نکنند

یک دولت قوی در داخل کشور می‌تواند در صحنه‌های بین‌الملل نیز قوی عمل کند. به بیان دیگر، دست برتر یک دولت در داخل در خارج هم قطعاً برتر است چراکه جهان این دولت را نماینده واقعی مردم می‌داند، چون مشارکت مردم در انتخابات بالا بوده و تعداد زیادی از مردم رأی داده‌اند. مهم نیست به چه کسی رأی داده‌اند، مهم این است که مشروعیت نظام را پذیرفته‌اند که در انتخابات شرکت کرده‌اند.

بیشتر بخوانید:

احضار سفیر انگلیس به وزارت امور خارجه

بسامد مثبت مشارکت گسترده مردم در انتخابات بر مطالبات برجامی ایران

از طرفی، مشارکت گسترده و تأیید نظام نه‌تنها در مسائل و روابط دیپلماتیک تأثیر دارد بلکه حتی تهدیدات نظامی را هم کم اثر یا بی‌اثر می‌کند. برخورداری از قدرت بازدارندگی نظامی و نفوذ منطقه‌ای یک قسمت قضیه است، قسمت دیگر، پشتیبانی مردم از حکومت خودشان است.

برای روشن شدن منظورم دو نمونه در تاریخ معاصر را ذکر می‌کنم. یکی عراق و دیگری لیبی. ناتو به‌هیچ‌وجه نمی‌توانست بدون محتوا سازی، منحرف کردن افکار عمومی در لیبی، تبلیغات علیه سرهنگ معمر قذافی رئیس‌جمهور لیبی و نهایتاً فریب دادن و به میدان مبارزه کشیدن مردم این کشور، حکومت قذافی را سرنگون کند.

یا مثلاً در عراق هم همین‌طور بود. موقعی که آمریکایی‌ها دیدند دیگر مردم عراق از حکومت‌شان پشتیبانی نمی‌کنند دست به حمله نظامی و اشغال عراق زدند.

منظور این است که این فقط تجهیزات نظامی نیست که تهدید دشمنان را خنثی می‌کند بلکه عنصر اصلی و مهم پشتیبانی مردمی است که نباید نادیده گرفته شود.

آنا: نظام جمهوری اسلامی ایران با این انتخابات ثابت کرد که از پشتیبانی مردمی بالایی برخوردار است. حالا چه استفاده‌ای از آن باید انجام گیرد که منافع کشور تأمین شود؟

یگانه شکیب: باز بودن دست ایران در مذاکرات بین‌المللی بهترین نتیجه این حمایت مردمی است که نشان می‌دهد این دولت آمده تا خواست مردم را عملی کند و فقط به دنبال عملی کردن برنامه‌های خودش نیست، حکومت به خودش فکر نمی‌کند بلکه نماینده مردم است.

هدف تحریم‌ها را هم اگر در نظر بگیریم در طی سالیان گذشته همیشه یک‌چیز بوده، آن‌هم ایجاد نارضایتی عمومی به‌خصوص از طریق افزایش کشتار ایرانیان کما اینکه در دوران کرونا هم دیدیم حتی از ارسال واکسن یا داروهایی به ایران که باعث می‌شد بیماران بتوانند عوارض کرونا را کم کنند، پرهیز می‌کردند، کانال‌های پولی و مالی را بسته بودند که ایران نتواند هیچ کاری کند و آن کشتار حداکثری که خواست و هدف تحریم‌ها و فشار حداکثری بوده و هست، باعث ایجاد نارضایتی عمومی بشود. دشمنان امیدوارند که نارضایتی عمومی به شورش و براندازی برسد و نهایتاً این براندازی منجر به هدف اصلی شود که تجزیه ایران و تشکیل جمهوری‌های کوچک و ضعیف است که دائم توی سر یکدیگر بزنند و باهم در حال دعوا باشند و هرکدام هم وابسته به یک کشور شوند.

فقط تجهیزات نظامی نیست که تهدید دشمنان را خنثی می‌کند بلکه عنصر اصلی و مهم پشتیبانی مردمی است که نباید نادیده گرفته شود

با مشارکت بالا، تمام این توطئه‌ها خنثی شد و نشان دادیم که مردم علی‌رغم تمامی این تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی در طول سالیان متمادی مخصوصاً از ۲۰۱۸ به این‌طرف، پای‌کار بودند و حمایت خودشان از نظام را ثابت کردند.

یک مسئله مهم را باید متذکر شوم. من موقعی که از مذاکرات و معاهدات بین‌المللی صحبت می‌کنم، فقط مذاکرات و معاهدات برجام نیست. این توهم به وجود نیاید و این پیام غلط نرسد که یک مذاکره‌ای در ایران وجود دارد، آن‌هم کلیدی است، آن‌هم مشارکت حداکثری می‌خواهد، آن‌هم فقط برجام است. اصلاً چنین چیزی نیست.

در آینده چه خواهد بود خدا می‌داند اما تا این لحظه که ما داریم باهم صحبت می‌کنیم، برجام یکسری قول‌های بیهوده و بی‌فایده از طرف غرب به ایران بوده و هیچ میوه‌ای هم ما از آن نچیده‌ایم اما عصر جدید در دنیا مخصوصاً دوران پساکرونا، عصر تغییر الگوهای روابط بین‌الملل مخصوصاً الگوهای اقتصادی و سرمایه‌گذاری است.

هم‌اکنون معاهدات دوجانبه و چندجانبه در قلب این دنیای جدید قرار گرفته‌اند. ایران با هر کشوری که بخواهد مذاکره کند و یا به هر پیمان بین‌المللی که بپیوندد مانند مثلاً مذاکره با چین به این حمایت مردمی نیاز دارد. وقتی رأی مشارکت بالای مردم پشتیبان این نظام باشد، نشان می‌دهد که چین و یا مثلاً کشور دیگری که با آن‌ها مذاکره می‌کنیم یا اگر بخواهیم به پیمان اوراسیا بپیوندیم، آن‌ها دیگر به ما مانند عربستان سعودی نگاه نمی‌کنند که حکومتش نماینده مردم نیست و حاضر است هر باجی را به کشورهای خارجی بدهد صرفاً برای اینکه در قدرت باقی بماند.

کشورهای مرتجع عربی مخصوصاً در حاشیه خلیج‌فارس اکثراً از این نوع حکومت‌ها هستند اما موقعی که همین پیمان‌های چندجانبه و یا ابرقدرت‌هایی که قرار است با آن‌ها پیمان امضا کنیم ببینند مشارکت مردم در انتخابات بالا بوده و مردم از کشور خودشان پشتیبانی کرده‌اند، آن دولت را نماینده مردم می‌بینند، نمایندگان آن مجلسی که قرار است بعداً آن عهدنامه را تصویب کند و رسمیت پیدا کند را هم نمایندگان ملت می‌بینند و دیگر درخواست باج‌خواهی نمی‌کنند و ما هم قرار نیست دیگر باجی به آن‌ها بپردازیم بلکه احترام متقابل سر میز مذاکره صورت می‌گیرد.

انتهای پیام/۴۱۵۵/