مشارکت حداکثری چه تاثیری در سیاست خارجی خواهد داشت؟

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، مشارکت در انتخابات به عنوان مهم‌ترین اصل مردم سالاری تلقی می‌شود و حضور باشکوه مردم در انتخابات، صرف‌نظر از مسائل سیاسی داخلی به نوعی منبع مهم قدرت نظام سیاسی برای اجرای برنامه‌هایش در سطح بین‌المللی شناخته می‌شود.

انتخابات یکی از مهم‌ترین معیارها برای سنجش مشروعیت دولت‌های دموکراتیک در جهان محسوب می‌شود که این موضوع در منطقه خاورمیانه که بسیاری از کشورهای آن نظام انتخابات ندارند یا در حال تمرین نظام دموکراتیک هستند مضاعف می‌شود. پیچیدگی دنیای کنونی و روابط بین کشورها و دولت‌ها تأثیر انتخابات و رویدادهای داخلی یک سرزمین را بر این روابط افزایش داده و به همین دلیل است که انتخابات بر دیپلماسی حکومت‌ها تأثیرات غیرقابل انکار دارد.

فردا جمعه۲۸ خرداد ۱۴۰۰ نیز برگ دیگری از افتخارات ملت غیور ایران برای جهانیان به نمایش گذاشته می‌شود و مردم برای انتخاب سکاندار اجرایی کشور و اعضای شوراهای شهر و روستا با حضور پرشور در پای صندوق‌های رأی حماسه‌ای دیگر خلق خواهند کرد که می‌تواند سیاست خارجی کشور و نقش ایران در محافل بین‌المللی را تغییر دهد.

مشارکت حداکثری مردم در انتخابات کشور را در مقابل توطئه بیمه می‌کند

حسن هانی زاده، کارشناس مسائل بین‌الملل به خبرنگار ایمنا می‌گوید: جمهوری اسلامی پس از پیروزی انقلاب، همواره بر حضور و مشارکت مردم در انتخابات استوار بوده و در طول۴۲ سال گذشته بیش از ۴۰ انتخابات در ایران برگزار شده است.

به گفته وی، مشارکت چشمگیر مردم در انتخابات به معنای پاسداری آنها از ارزش‌های انقلاب اسلامی است؛ همچنین حضور حداکثری مردم در پای صندوق‌های رأی پیام مهمی را به کشورهای منطقه و بین‌المللی مخابره می‌کند.

به گفته این کارشناس مسائل بین‌الملل، نظام جهانی باید متوجه شود که مردم ایران در برابر تمام توطئه‌های دشمنان پشتیبان ایران هستند و اگر قدرت‌های استکباری در تلاش برای اعمال سیاست‌های خصمانه علیه ایران هستند باید بدانند که مردم ایران همواره در صحنه حضور دارند.

به عقیده هانی زاده، مشارکت حداکثری مردم در انتخابات، کشور را در مقابل توطئه‌های خصمانه دشمنان ایران بیمه می‌کند و رهبر معظم انقلاب اسلامی همواره بر ضرورت حضور حداکثری مردم در انتخابات تاکید می‌کنند.

باید دولتی مقتدر در عرصه بین‌المللی سر کار بیاید

سید رضا صدر الحسینی، کارشناس مسائل منطقه به خبرنگار ایمنا می‌گوید: انتخاب دولت سیزدهم یکی از مهم‌ترین انتخاب‌هایی است که کشور در حال حاضر با آن رو به رو است چرا که تحریم‌های حداکثری آمریکا و فشارهای گوناگونی که بر ملت ایران تحمیل می‌شود، می‌طلبد دولتی مقتدر، کاردان، آگاه و آشنا به مسائل روز و خباثت‌ها و نیرنگ‌ها و توطئه‌های دشمن روی کار بیاید تا بر این اساس بتواند راهبردهای هوشمندانه‌ای برای تنظیم سیاست خارجی کشور در پیش بگیرد و آن را اعمال کند.

به گفته این کارشناس مسائل منطقه، به نظر می‌رسد دولت سیزدهم در ارتباطات منطقه‌ای و بین‌المللی خود بایدها و نبایدهای مهم و حساسی را باید اعمال و اجرا کند؛ دولت آینده باید توجه ویژه به کشورهای همسایه، کشورهای دوست و مسلمان داشته باشد یعنی دولت آینده باید نگاه حداکثری به ارتباطات و تعاملات بیشتر بخصوص در بخش اقتصادی با پانزده کشور همسایه ایران داشته باشد تا در این تعامل و ارتباطات گسترده بتوانیم بخشی از نیازمندی‌های اقتصادی و ارز خارجی مورد نیاز کشور را تأمین کنیم.

صدرالحسینی با بیان اینکه این مساله قطعاً با عنایت به افزایش کیفیت و ارتقای توان تولید داخلی محقق می‌شود، می‌گوید: اگر حل مشکلات اقتصادی یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های دولت سیزدهم است، نباید از ۱۰۰ میلیارد دلار آورده ارز خارجی از تعاملات و صادرات کالای ایرانی به همسایگان غفلت کند.

وی معتقد است که حتی اگر جمهوری اسلامی ایران بتواند یک پنجم رقم بیان شده یعنی ٢٠ میلیارد دلار از بازارهای منطقه‌ای را با صادرات در دست بگیرد، قطعاً نیازی به تأمین ارز خارجی از کشورهای غربی و فروش نفت نخواهد داشت.

این کارشناس مسائل منطقه در ادامه می‌گوید که دولت سیزدهم باید به این موضوع توجه داشته باشد که کشورهای پیرامونی ما، واردات محور هستند؛ یعنی بخش عمده‌ای از محصولات مورد نیاز آنها در داخل کشورهایشان ساخته نمی‌شود و با واردات ارتزاق می‌کنند، از این رو با عنایت به اهمیت رونق و جهش تولید که از جمله مهم‌ترین تأکیدات و شعارهای مقام معظم رهبری است با ارتقای کیفیت محصولات تولید ملی می‌توانیم در عرصه تبادلات منطقه‌ای فعال شده و درآمد قابل توجهی در بخش صادرات غیر نفتی برای کشور کسب کنیم.

به گفته صدرالحسینی، در حقیقت اگر دولت آینده در کنار توسعه اقتصادی و ارتقای تولید با حمایت از کسب و کارها و بهبود فضای کار در مسیر توسعه ارتباطات منطقه‌ای و بین‌المللی باشد، قطعاً اولین مؤلفه مهم برای سیاست خارجی ما باید تغییر نگاه از غرب به توسعه ارتباطات با شرق آسیا، کشورهای مسلمان همسایه، کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین و جنوبی باشد.

وی در ادامه می‌گوید: متأسفانه بخش قابل توجهی از انرژی کشور در دهه گذشته معطوف به برقراری ارتباط با کشورهای اروپایی شد که عملاً در این حوزه هم نتیجه‌ای برای دولت حاصل نشد؛ لذا با توجه به اینکه کشورهای تروئیکا اروپایی دائماً با ضرب آهنگ آمریکایی‌ها حرکت می‌کنند و سیاست آنها همچون واشنگتن مخدوش کردن اقتصاد و امنیت ماست نباید به قراردادهایی چون برجام یا نشست‌هایی مثل وین اعتماد و دلخوش کرد چرا که این کشورها همپای آمریکا برای ضربه زدن به ایران و محور مقاومت از هیچ کوششی فروگذار نمی‌کنند، به گونه‌ای که در کمال بی‌شرمی شاهد ارسال پیام‌های تبریک کشورهای اروپایی به آقای نتانیاهو برای کودک کشی در جنگ ۱۲ روزه غزه بودیم!

به عقیده این کارشناس مسائل منطقه، در دو روز گذشته همین کشورهای ضعیف و بدعهد اروپایی در بیانیه‌ای در جنب اجلاس جی ۷ مجدداً مطالبی خلاف واقع در خصوص توان هسته‌ای و نفوذ جمهوری اسلامی صادر کردند.

صدرالحسینی خاطرنشان می‌کند: باید اولویت سیاست خارجی ایران اسلامی را در گردش و چرخشی فوری از سمت غرب به سمت کشورهای اشاره شده برگردانیم و در درجه دوم می‌توانیم تعامل بیشتری با کشورهای درجه دو و غیر معاند اروپایی داشته باشیم؛ بنابراین دولت سیزدهم باید دیپلماسی فعالی در بخش‌های مختلف جغرافیای جهان داشته باشد تا در حوزه سیاست خارجی و به تبع آن تعاملات بیشتر اقتصادی موفق‌تر باشد و از این رهگذر کاستی‌های ارزی کشور را برطرف کند و علاوه بر آن باعث رونق تولید، افزایش کیفیت تولید داخلی و شکوفایی اقتصادی را برای مردم صبور و عزتمند ایران به ارمغان آورد.

منبع: ایمنا

انتهای پیام/