فجر ۴۰ از نگاه آنا/ ۱۰
پسر کو ندارد نشان از پدر/ «شب طلایی» بازی‌های خوب و فیلمنامه خوب‌تر
«شب طلایی» به کارگردانی یوسف حاتمی‌کیا اثری با فیلمنامه‌ای خوب و گره‌ها و تعلیق‌های جالب و خرده داستان‌های جذاب است.
گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، علی ترابی ـ ضعف اصلی سینمای ایران فیلمنامه است. تا اینجای کار و پس از مشاهده بیش از نیمی از آثار به نمایش درآمده در سینمای رسانه چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر، این مهم کاملا مشهود است. سینمایی که بازی‌های خوب و درخشان کم ندارد، در دکوپاژ و طراحی صحنه گاهی واقعا چشم نواز و اغلب قابل قبول عمل می‌کند، در تصویربرداری و تدوین و موسیقی هم وضعیت مطلوبی دارد و خلاصه همه چیز حاضر و آماده و در خدمت فیلمنامه است.
اینجاست که ضعف فیلمنامه بیش از پیش عیان می‌شود، جایی که گرچه ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند ولی فیلمنامه ضعیف و پر از حفره نانی به کف نمی‌آورد!
نمونه‌های فراوانی برای این ادعا وجود دارد، مثل «دسته دختران» که یک فیلم با پروداکشن بزرگ به معنای واقعی کلمه بود اما ضعف گسترده‌ای در فیلمنامه داشت یا «بی مادر» مرتضی فاطمی که گرچه از بازی امیر آقایی و میترا حجار بهره می‌برد اما فیلمنامه‌ای پر حفره داشت.
شب طلایی برج میلاد
اما نمایش فیلم یوسف حاتمی‌کیا در «شب طلایی» در برج میلاد، خرق عادت بود و یک اثر با فیلمنامه‌ای خوب و گره‌ها و تعلیق‌های جالب و خرده داستان‌های جذاب پیش روی مخاطب آورد.
بیشتر بخوانید:
«شادروان» نقدی طنز بر یک رفتار اجتماعی غلط
«مرگ بازنده» برگ برنده کارنامه بازیگری جواد عزتی
وقتی علیرضا بیرانوند «سوباسا» می‌شود
غافلگیری در روز دوم جشنواره با «علفزار»
«لایه‌های دروغ»؛ فیلمی که در حد و اندازه جشنواره فجر نبود
«برف آخر»؛ فیلمی که کم دیالوگ می‌گوید اما حرف خوب می‌زند
«ماهان» ضعیف و آشفته در فجر چهلم چه می‌کند؟
«ملاقات خصوصی»؛ داستانی که دیر راه می‌افتد
«بی‌مادر» یا بی‌منطق، مسئله این است!
در حالی که برخی قصه‌های طراحی شده در فیلم‌ها آنقدر تخت و یکنواخت است که مخاطب گاهی ترجیح می‌دهد دقایقی را به چرت زدن و خوابیدن برای تجدید قوا اختصاص دهد، یوسف حاتمی‌کیا قصه‌ای طراحی کرده پر از جذابیت. داستانی که مثل یک ترن هوایی مخاطب را بالا و پایین می‌برد، به اوج می‌رساند و دوباره در سراشیبی قرارش می‌دهد. او را می‌خنداند و گاهی تا سر حد اشک ریختن پیش می‌برد.
پسر کو ندارد نشان از پدر!
یوسف حاتمی‌کیا در فیلمنامه «شب طلایی» پا را یک قدم فراتر گذاشته است. اکثر فیلم‌های در سینمای ایران پی‌رنگ و خرده پی‌رنگ قوی ندارد تا چه برسد به دیالوگ نویسی جذاب. اما «شب طلایی» با تک دیالوگ‌هایی جالب توجه توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند. این البته موضوعی است که پیش از این بارها و بارها در آثار حاتمی‌کیای پدر رخ داده بود و فیلم‌هایی که او خودش نویسنده آن بود، دیالوگ نویسی جذاب و جالب توجهی داشت که شاید سرآمد آنها «آژانس شیشه‌ای» بود.
یوسف حاتمی‌کیا در این نخستین تجربه از فیلم بلند داستانی به خوبی نشان داد که می‌تواند در این زمینه میراث‌دار خوبی برای پدر باشد، گرچه که یوسف تا ابراهیم شدن راهی طولانی و البته سخت پیش رو دارد.
لوکیشن بسته، زمان کوتاه
یکی دیگر از ویژگی‌ها و شاید سختی‌های «شب طلایی» نوع لوکیشن بسته آن است. تمام دقایق فیلم در یک خانه ویلایی دوبلکس می‌گذرد و مخاطب جز اتاق‌های طبقات این خانه و گاهی بالکن و زیرزمین جای دیگری را نمی‌بیند. البته فیلم بازه زمانی کوتاهی را هم روایت می‌کند، چیزی شاید به اندازه یک نصفه روز و تمام اتفاقاتی که مخاطب می‌بیند در همین فاصله رخ داده است.
این انتخاب البته سختی‌های فراوانی را در پی دارد و ریسک خسته شدن مخاطب و پس زدن فیلم را در پی دارد که البته به نظر یوسف حاتمی‌کیا توانسته از پس این دشواری برآید.
بازی‌های خوب و شانس کسب سیمرغ
بازی‌ها در «شب طلایی» قابل قبول‌اند و گاهی هم درخشان. حسن معجونی در نقش یک داماد مالباخته به خوبی از پس عصبانیت‌های کنترل شده و گاه خارج از کنترل شخصیت بر می‌آید. البته که در سکانسی که آماده تسلیم شدن است واقعا درخشان ظاهر می‌شود و کاملا علائم انکسار و شکستگی در چهره این مرد نمایان است، گویی واقعا چیزی برای از دست دادن ندارد.
البته که معجونی سال‌ها خاک صحنه خورده و در تئاتر استخوان ترکانده اما جالب آنجاست که خودش در نشست خبری بازی خوب در این اثر سینمایی را مرهون راهنمایی‌های یوسف حاتمی‌کیا می‌داند و البته پربیراه هم نمی‌گوید.
اگر کسی در کارهای کاراولی‌های جشنواره چهلم که البته کم تعداد هم نیستند، دقیق شود به وضوح می‌بیند که شاید چهره‌ای مثل میترا حجار و یا استعدادی مثل پژمان جمشیدی هم در کار حاضر باشد اما کارگردان از گرفتن بازی‌های جذاب و ویژه از این افراد عاجز است.
در کنار بازی معجونی، نباید از درخشش مریم سعادت در «شب طلایی» گذشت. مریم سعادت که بارها بازیگر شخصیت مادر در آثار مختلف تلویزیونی و سینمایی بوده، حالا کاراکتری را بازی می‌کند که چند سالی از سن او فاصله دارد و بزرگتر است و البته به خوبی از پس نقش بر می‌آید. به نظر می‌رسد مریم سعادت با این «شب طلایی» یکی از شانس‌های قوی برای کسب سیمرغ در آوردگاه چهلم جشنواره فیلم فجر است.
انتهای پیام/۴۱۰۴/
انتهای پیام/
