تهدید منتسب به داعش برای حضور در رم چقدر جدی است؟
دانشجوی دکترای مطالعات بین الملل دانشگاه دئوستو اسپانیا، تهدید منتسب به داعش برای حضور در رم را تهدیدی توخالی عنوان کرده است.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، سهیل جانثاری در صفحه شخصی خود در گوگل پلاس نوشت:
قبل از جنگ جهانی اول، ایده‌ی حمله به آلمان در صورت وقوع جنگ بزرگ اروپایی ، توسط بعضی استراتژیست‌های دریایی مطرح شد. طرح این بود که نیروهای انگلیسی با اتکا به قوت نیروی دریایی انگلیس در شمال آلمان پیاده شوند و تهاجم را آغاز کنند. جولین کوربت، متخصص جنگ دریایی، مخالف بود و در «اصول استراتژی دریایی» نوشت: « اگر هم نیروی دریایی دشمن را شکست دهیم، ضربه‌ی سنگینی به دشمن وارد نکرده‌ایم. راه حمله را باز کرده‌ایم، اما تمام قدرت‌های بزرگ قاره به تلاشمان برای حمله‌ای انفرادی خواهند خندید».
بیسمارک هم زمانی به این ایده خندیده بود. وقتی از بیسمارک پرسیده بودند در واکنش به پیاده‌شدن سربازان انگلیسی در ساحل آلمان چه خواهد کرد، جواب داده بود «از پلیس محلی می‌خواهم آنها را بازداشت کند».
در کل تاریخ جنگ‌های مدرن، غیر از نمونه‌های معدودی نظیر آزادسازی، هیچ کشوری نتوانسته چنین طرحی را به شکل موفقیت‌آمیز پیاده کند. همان عملیات نرماندی هم اولین مرحله‌ی تهاجم نبود، بلکه بعد از چند روز بمباران گسترده‌ی نیروهای زمینی، و کسب برتری هوایی متفقین علیه نیروهای آلمانی انجام شد. با این وجود، حداقل 4000 کشته( و احتمالاً عددی بزرگ‌تر) در طرف متفقین داشت، و به همه‌ی اهدافش هم نرسید.
بنابراین، تهدید منتسب به داعش برای حضور در رم با اتکا به فاصله‌ی 350 کیلومتری لیبی با ایتالیا*، در بهترین حالت تهدیدی توخالی است. چرا وزیر خارجه‌یایتالیا باید از شرکت احتمالی ایتالیا در عملیات احتمالی علیه وفاداران به داعش در لیبی صحبت کند؟
* فاصله‌ی 350 کیلومتری را نمی‌دانم از کجا آورده‌اند. گوگل ارت اعداد دیگری نشان می‌دهد.
پ.ن: اگر یک بار در بازی‌های کامپیوتری در عملیات نرماندی شرکت کرده باشید، مثلاً در «مدال افتخار»، دقیقاً می‌دانید از چه حرف می‌زنم!
پ.پ.ن: شوخی بعضی ایتالیایی‌ها با داعش لوس، زننده، و مضحک است. بدتر از این شوخی، توجه زیاد رسانه‌ها و کاربران شبکه‌های اجتماعی است. من را یاد عده‌ی بی‌عقلی انداخت که بعد از تصرف موصل، از «آزادسازی تهران به دست داعش» می‌گفتند. کمترین کمترینش این است که خودشان را جای یزیدی‌هایی بگذارند که پناهنده‌ی کوه شدند و بچه‌هایشان را در کوه از دست دادند، زن‌هایشان به بردگی جنسی داعشی‌ها رفتند، و سر بریدن مردانشان، روایت مسلط اخبار شد، ببینند از شوخی کسانی که در جای امن و گرم و نرمشان نشسته‌اند چه حالی می‌شوند.
انتهای پیام/
