طاهری در گفت‌وگو با آنا:
جایزه ۸ میلیون تومانی برای رتبه نخست تئاتر شبیه شوخی است/ بی‌توجهی و قدرنشناسی هنرمند را می‌آزارد
دانشجوی دکتری پژوهش هنر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان عنوان کرد که جایزه ۸ میلیون تومانی برای رتبه نخست کشور در رشته و حرفه‌ای سخت، دقیق، حساس و طاقت‌فرسا مانند تئاتر به شوخی بیشتر شبیه است.
گروه استان‌های خبرگزاری آنا، سروش طاهری نفر نخست سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر و دانشجوی مقطع دکتری پژوهش هنر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) متولد سال ۱۳۵۸ و اصالتاً اهل مشهد بوده و تقریباً ۱۵ سال است که در تهران زندگی می‌کند و اکنون در واحدهای دانشگاهی مشهد(فوق‌برنامه)، تربت‌جام و واحد تهران مرکزی تدریس دروس تخصصی بازیگری دارد.
طاهری سال‌های قبل به فراخور شغل پدر پنج سال از اواخر دهه ۶۰ تا اویل دهه 70 در اصفهان زندگی کرده و در کنکور دانشگاه آزاد اسلامی رتبه دو را به دست آورده و به‌دلیل علاقه به اصفهان به این شهر برای ادامه تحصیل برگشته است.
وی در گفت‌وگوی صمیمانه با خبرنگار آنا از نوع حمایت مسئولان از هنرمندان گلایه و درباره فعالیت‌ها و سوابق هنری، جشنواره فجر سی و نهم، انتظارات قشر هنری از مسئولان و ... صحبت کرده است که مشروح آن را در ادامه خواهیم خواند.
آنا: فعالیت هنری خود را از چه زمانی و در چه رشته‌ای آغاز کردید؟
طاهری: فعالیت هنری خود را از هفت سالگی با تئاتر همراه پدرم آغاز کردم، بعد از بازنشستگی پدرم و برگشت به مشهد وارد گروه تئاتر طلوع شدم و نزد استاد رضا وثوقی آغاز به‌کار کردم. قبل از ورود به گروه طلوع با استاد مریم معترف کارگاه آموزشی بازیگری را به مدت ۲۰ جلسه گذراندم، بعد از گذشت چند سال وارد گروه خرداد به سرپرستی محمدمهدی خاتمی شدم و اکنون همراه با پدر، همسر و کیوان صباغ، دوست خوبم گروه نمایش عطش پاسارگاد را به‌عنوان گروه حرفه‌ای شناخته شده در کشور مدیریت می‌کنم.
آنا: از سوابق هنری و جوایز خود در حرفه هنری‌تان توضیحی ارائه دهید.
طاهری: تقریباً از سال‌های ۸۲ و ۸۳ با دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد همکاری می‌کنم. این همکاری ابتدا به‌صورت کلاس‌های فوق‌برنامه بود و بعدها که تحصیلاتم بالا رفت به‌صورت تدریس درآمد و در واحدهای دانشگاهی مشهد(فوق‌برنامه)، تربت‌جام و واحد تهران مرکزی تدریس دروس تخصصی بازیگری کرده‌ام و همچنان ادامه می‌دهم.
افتخار دریافت بیش از ۴۰ جایزه به‌عنوان بازیگر و یا کارگردان را در طول عمر حرفه‌ای خود داشته‌ام که مهم‌ترین آنها دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد از سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر، دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد از سی و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، لوح تقدیر بهترین بازیگر مرد از سی و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر (بخش ایران)، لوح افتخار بهترین کارگردانی از سی و سومین جشنواره تئاتر فجر، دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد از هفتمین جشنواره تئاتر ماه سال 1386، دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد از دهمین جشنواره تئاتر ماه سال 1389، دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد از جشنواره تئاتر مقاومت 1394، دیپلم افتخار بهترین کارگردانی از جشنواره تئاتر ماه سال 1391 و دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد از هفتمین جشنواره تئاتر بارلی هندوستان 1389 را شامل می‌شود.
آنا: آیا فعالیت هنری شما در روند تحصیلی‌تان خللی ایجاد نمی‌کند؟
طاهری: از آنجایی که رشته تحصیلی من در راستای هنر بوده خیر، هرچند حجم بالای مطالعات و یا حتی مقالات، شرایط سختی را برایم ایجاد می‌کند؛ اما در راستای هم بوده و پژوهش هنر کاملاً می‌تواند با تئاتر همراه باشد، عملاً با هم پیش می‌رود. به هر حال نباید انکار کرد که برای رسیدن به موفقیت و ایده‌آل‌ها سختی هم دارد؛ البته در این بین از نقش بی‌بدیل استادان دلسوز و یاوران همیشگی غافل نیستم؛ چراکه استادانی دارم که به هنر من علاقه‌مندند و بسیار کمک‌حالم بوده‌اند و نام‌های آنان عبارتند از: علی مجابی، سیدرحمان مرتضوی، هایراپطیان و زهرا فنایی است.
آنا: از سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر بگویید و در این جشنواره در چه بخشی چه رتبه‌ای کسب کردید؟
طاهری: در جشنواره فجر سی و نهم در بخش تئاتر صحنه‌ای برای نمایش «سگدو» نوشته استاد محمد چرمشیر و کارگردانی عباس غفاری حائز کسب رتبه بهترین بازیگر مرد شدم و تندیس و دیپلم افتخار جشنواره را در این بخش از آن خود کردم.
آنا: به‌عنوان شخصی که در میدان علم و در مراحل هنری به مراتب قابل توجهی دست یافته‌اید، چه انتظاری از مسئولان چه در حوزه هنری و فرهنگ و ارشاد اسلامی و چه در دانشگاه دارید؟
طاهری: چیزی که هنرمند را می‌آزارد، بی‌توجهی است. این بی‌توجهی گاه در مسائل فرهنگی و اجتماعی ظهور می‌کند و گاه در مسائل مادی و اقتصادی. به‌هرحال نمی‌توان و نمی‌شود که به مخارج بی‌اعتنا بود و شهریه جزء مهم‌ترین دغدغه‌های مالی هر دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی در کنار دیگر دغدغه‌های ذهنی و اقتصادی اوست و همه اینها سد راه هنرمند بوده که گاه در صورت نداشتن اراده قوی و افق روشن موجب سردی و رهاکردن علایق و توانایی‌هایش می‌شود.
با این همه، انتظار از متولیان ارشاد این بوده که حمایت درخور و جانانه‌ای از هنرمند انجام شود؛ زیرا اعطای جایزه ۸ میلیون تومانی برای رتبه نخست کشور در رشته و حرفه‌ای سخت، دقیق، حساس و طاقت‌فرسا مانند تئاتر به شوخی بیشتر شبیه است تا قدردانی و ارج نهادن به مقام هنر.
تأمل در اینکه هنرمندی که در این شرایط شیوع کرونا از جان خودش گذشته و در راستای تعالی هنر این مرز و بوم گام برداشته و نیز به جشن هنر فجر با آن اعتبار ملی لبیک گفته، ذهن را به این فکر متبادر می‌کند که قدر و قیمت هنر و هنرمند توسط مسئولان امر دانسته نشده و با ارائه این جوایز اندک، بیشتر تحقیر شرکت‌کنندگان این رویداد صورت می‌پذیرد تا تشویق آنها.
ای کاش وزیر ارشاد، وقتی روی صحنه به میزان و مبلغ جوایز اعتراض کردم در جواب، قول مساعدت و حداقل افزایش دو برابری جوایز را برای همگان می‌داد یا قول‌هایی از این دست که خب... بیشتر به خواب‌وخیال می‌ماند تا واقع شدن.
با تشکر از همه و تلاش پیام نجفی رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) برای اعتلای شرایط دانشگاه، باید بگویم که نیازمند حمایت دانشگاهم، چه برای رفع نیازهای دانشجویی و چه برای تولید فیلم یا تئاترهایی که می‌تواند نام دانشگاه خود را در کشور و یا حتی خارج از کشور مطرح کند.
آنا: و سخن پایانی
طاهری: هیچ جایزه‌ای یکشبه به دست نمی‌آید و برایش سال‌ها تلاش صورت گرفته، سال‌ها خون‌دل خورده شده، سال‌ها عمر بر باد رفته و حالا شکوفا شده است.
انتهای پیام/4121/4062/
انتهای پیام/
