استقرار صلح در افغانستان بدون حمایت ایران غیرممکن است/ آمریکا در چنبره بزرگترین جنگ تاریخ خود

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، مذاکراتی که دولت سابق آمریکا با گروه طالبان تحت عنوان صلح افغانستان شروع کرده بود نه توانست از شدت خشونت در این کشور بکاهد نه قادر بود حتی امید به آینده‌ای بهتر را در دل مردم افغانستان روشن سازد.

به‌هرحال دولت و مردم افغانستان به این نتیجه رسیده‌اند که طالبان در بخش‌های بزرگی در این کشور نفوذ دارد و بدون صلح با آنان و شرکت دادن رهبران این گروه در ساختار قدرت نمی‌توان به استقرار صلحی پایدار در کشور امیدوار بود.

سرعت دادن به مذاکرات صلح بینا افغانی راهکار خروج از بن‌بست

از طرفی مذاکرات بین دولت افغانستان و گروه طالبان نیز که بر اساس  توافقنامه‌ای در قالب یک سند چند مرحله‌ای باید دنبال می‌شد نتایج خوبی در پی نداشته است. آخرین دور مذاکرات بیناافغانی که در ششم ژانویه برگزار شد پیشرفت خیلی کمی داشت.

به نظر می‌رسد هر دو طرف مذاکرات بیناافغانی منتظرند ببینند که دولت جو بایدن رئیس‌جمهور جدید آمریکا نه‌تنها در بیانیه بلکه به‌صورت عملی چه رویکردی نسبت به‌کل مسئله افغانستان خواهد داشت تا بر اساس آن و با توجه به ملاحظات جدید پشت میز مذاکره بنشینند.

با توجه به پیشرفت کم مذاکرات صلح افغانستان و اینکه فرصت خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان ماه می 2021 است دولت بایدن باید خود را برای گرفتن تصمیم‌های سخت آماده کند. به‌هرحال این طولانی‌ترین جنگی است که آمریکا تابحال در آن درگیر بوده‌ است. آمریکا از طرفی می‌خواهد خود را از هزینه‌های مالی و انسانی این جنگ برهاند و از طرفی حضورش در این کشور می‌تواند منافع اقتصادی بسیار خوبی برایش به همراه داشته باشد.

بیشتر بخوانید:

خطیب‌زاده:طالبان بخشی از واقعیت تحولات افغانستان است

طالبان نسبت به شکست توافق با آمریکا هشدار داد

شایان ذکر است که بدانیم گزینه‌های بایدن برای مسئله افغانستان زیاد نیستند اما بسیار حساس هستند.

گزینه اولی که بایدن می‌تواند به‌عنوان راهکار انتخاب کند خروج نیروهای آمریکایی در ماه می است که برای عملی کردن آن کافی است در قالب برنامه زمان‌بندی‌شده دولت ترامپ عمل کند. بایدن حتی قبل از اینکه دولت ترامپ وارد مذاکره با طالبان شود از به خطر افتادن نیروهای آمریکا خشنود نبود.

خروج تمامی نظامیان تا ماه می دو موضوع اصلی را حل‌نشده باقی خواهد گذاشت. اول اینکه خلأ قدرت نظامی در این کشور می‌تواند توازن قوا بین دو طرف مذاکرات بیناافغانی را تا حدود زیادی تحت‌تأثیر قرار دهد. در واقع اوضاع به نفع طالبان رقم خواهد خورد. اگر تا ماه می مذاکرات بیناافغانی خوب پیش نرود بعد از خروج نیروهای آمریکایی به‌احتمال‌قوی هر دو طرف مذاکرات بیناافغانی به فکر نمایش قدرت نظامی خود خواهند افتاد و به‌سرعت از راه‌حل دیپلماتیک دور خواهند شد.

امکان دوم این است که با خروج نیروهای آمریکایی در ماه می و درگیر شدن نیروهای دولتی و طالبان دیگر گروه‌های افراطی ازجمله داعش و القاعده قدرت بگیرند و بار دیگر کشور اسیر ناامنی‌های گسترده و هرج‌ومرج شدید شود. بنابراین خروج تمام نیروها تا ماه می راهکار خوبی برای بایدن نمی‌تواند باشد.

ضرورت حضور قدرت‌های منطقه‌ای در جریان مذاکرات صلح بیناافغانی

راهکار دوم بایدن باقی گذاشتن واحدهایی از نیروهای نظامی در افغانستان پس از ماه می است که می‌تواند توازن قوا را بین نیروهای فعال داخلی نگه دارد. البته بر اساس قرارداد بین طالبان و آمریکا به‌جز دیپلمات‌ها هیچ نیروی نظامی نباید در خاک افغانستان باقی بماند، پس دولت بایدن باید با طالبان بر سر اصلاح این قرارداد به توافق برسد.

راه‌حل سوم تمدید کوتاه‌مدت ضرب‌الاجل خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان است تا اینکه مذاکرات صلح نتیجه دهد. البته باید دید که آیا طالبان تن به چنین خواسته‌ای می‌دهد و اینکه اگر این خواسته را قبول کند چه امتیازاتی در قبال آن خواهد خواست. تمدید یکجانبه و بدون هماهنگی با طالبان نیز مخاطرات خاص خود را برای امنیت افغانستان و آینده مذاکرات صلح در بر خواهد داشت.

علاوه بر این، برای اینکه واشنگتن بتواند نظر مثبت طالبان را برای تمدید ضرب‌الاجل خروج نیروهای آمریکایی به دست بیاورد باید تلاش کند بخش‌هایی از قراردادش با طالبان را محقق کند و نیز به مذاکرات بیناافغانی سرعت دهد. واشنگتن می‌تواند بعضی از رهبران طالبان را از فهرست تحریم‌ها خارج کند و یا زمینه را برای تبادل بیشتر زندانی‌ها فراهم کند.

راهکار چهارم دولت بایدن می‌تواند سرعت دادن به مذاکرات صلح بیناافغانی باشد در غیراین صورت با سر رسیدن ضرب‌الاجل خروج نیروهای نظامی به مشکل بر خواهد خود. واشنگتن باید تلاش کند با جلب اجماع منطقه‌ای مذاکرات بین طالبان و دولت کابل را سرعت دهد. آمریکا می‌تواند با درخواست از کشورهای قدرتمند منطقه مانند روسیه، چین، هند و ایران مذاکرات صلح بیناافغانی را سرعت دهد.

از سوی دیگر، وقتی‌که مذاکرات صلح در افغانستان تحت نظارت کشورهای قدرتمند و بانفوذی همچون ایران برگزار شود، صلح و ثبات ادامه‌دارتری در این کشور برقرار خواهد شد و به‌هرحال سود آن به آمریکا هم خواهد رسید چراکه نیروهایش را از طولانی‌ترین جنگ آمریکا خلاص خواهد کرد.

انتهای پیام/4155/