تفکیک جنسیت اتفاقی در جشنواره فیلم فجر/ آرامشی که با حماسه «تک تیرانداز» به هم خورد!

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، سید مرتضی حسینی: این، نه یک گزارش فنی و تخصصی است  و نه مروری بر فیلم‌های جشنواره سی و نهم فیلم فجر؛ روزنوشت‌هایی است کوتاه  و اجمالی  از رخدادهای  سینمای رسانه. جایی که در سال کرونا، برج میلاد خلوت‌تر از همیشه میزبان اهالی رسانه و منتقدان است تا شاهد ۱۶ فیلم برگزیده جشنواره باشند.

 بیشتر بخوانید:

دو نیمه متفاوت در اولین روز نمایش سینمای رسانه

اعمال محدودیت‌های کرونا در برج میلاد همزمان با گرم شدن موتور جشنواره

تابلوی روزانه

آرامش. چکیده سه روز نمایش فیلم‌ها در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر را می‌توان در همین عبارت خلاصه کرد. حالا این خوب است یا بد؟ فعالان سینما، اهالی رسانه و مخاطبان پیگیر جشنواره کاملاً با این فضا  بیگانه هستند.

جوی که بخشی از آن به خاطر شرایط کرونا و بخش دیگر هم به خاطر  کمبود و یا حتی فقدان فیلم‌های جریان‌ساز، باکیفیت و البته پرسروصدا باشد. وقتی در این عصرهای بی‌رمق زمستانی در لابی یا محوطه برج میلاد قدم می‌زنید این  آرامش و رخوت بیشتر خود را نشان می‌دهد. گاهی حتی منتظرید که به سبک نگهبانان زندان در کارتون «رابین هود» صدایی در سالن بپیچد که «برج در امان و امان است»!

چه دیدیم؟

«ابلق»

کارگردان: نرگس آبیار/  تهیه‌کننده: محمدحسین قاسمی

بازیگران: الناز شاکردوست، هوتن شکیبا، بهرام رادان، مهران احمدی، گلاره عباسی، گیتی معینی

 امتیاز: 6 از 10

ارزیابی کلی: زنان و مناسبات آنان با خانواده، جامعه و تحول سیاسی، اجتماعی و فرهنگی همچنان دغدغه نرگس آبیار است. او پس از تجربه «شبی که ماه کامل شد» که  همین بن‌مایه را در بستر یک رخداد  امنیتی واقعی روایت می‌کرد، سراغ یک آسیب اجتماعی رفته است. فیلمی که برخلاف کار قبلی او در چند لوکیشن محدود تولید شده و دوربین در کل فیلم از  محله شلوغ و عجیب و غریبی که شخصیت‌ها در آن زندگی می‌کنند، بیرون نمی‌رود.

«ابلق» هم مانند «شبی که ماه کامل شد»  تلاش دارد تا مخاطب را با قهرمان و فضای مخوف داستان همراه کند، هرچند به اندازه آن موفق نیست. با این حال ترکیب و کیفیت بازیگران قابل‌توجه است. یک بهرام رادان متفاوت از حیث بازی، گریم و مختصات شخصیت را می‌بینیم.

همچنین هوتن شکیبا که احتمالاً یکی از نامزدهای دریافت سیمرغ خواهد بود و الناز شاکردوست که در این فیلم هم مثل کار قبلی آبیار درخشان است و البته گیتی معینی و گلاره عباسی که بازی خود را بدون هیچ حرکت اضافه در اختیار کلیت اثر قرار داده‌اند.

«تک تیرانداز»

کارگردان: علی غفاری/ تهیه‌کننده: ابراهیم اصغری

بازیگران: کامبیز دیرباز، امیر حسین دلاوری، علیرضا کمالی، انوش معظمی

 امتیاز: 5 از ۱۰

ارزیابی کلی:  فیلم راستِ‌ کار کسانی است که از فقدان قهرمان در سینما گلایه دارند. پس از مدت‌ها روایتی سینمایی و جذاب از یک قهرمان سال‌های دفاع مقدس را بر پرده دیدیم.

شهید «عبدالرسول زرین»،  تک‌تیرانداز پرآوازه جبهه‌های جنگ، در قامت کامبیز دیرباز با کارگردانی علی غفاری روی پرده نقره‌ای رفته است. فیلمی با جلوه‌های میدانی استاندارد، بازی‌های نسبتاً خوب و البته دو ضعف بزرگ. فیلمنامه‌ای معمولی و فاقد گره‌های داستانی و هیجان و حجم بالای موسیقی متن که به شکلی افراطی در پی ایجاد هیجان در سکانس‌های مختلف است.

با این حال «تک‌تیرانداز» از معدود آثار سینمایی و تلویزیونی ماست که یک چهره واقعی در جنگ تحمیلی را محور کار خود قرار داده و از این منظر تلاش سازندگان آن قابل‌تحسین است.

بیشتر بخوانید:

سعی ما بر این بود که فیلمی قهرمان‌پرور بسازیم

رخداد ویژه

 فیلم «تک‌تیرانداز» بازیگر زن نداشت و عوامل حاضر در نشست خبری هم همگی از بین آقایان بودند. این در حالی است که فیلم «ابلق» که در سانس اول به نمایش درآمد فیلمی درباره زنان بود و با یک کارگردان و فیلمنامه‌نویس زن (نرگس آبیار و پریسا کرزیان) ساخته شد و جمعی از بازیگران حاضر در نشست هم از بین خانم‌ها بودند. به این ترتیب از این لحاظ هم  شاهد دو فیلم و دو نشست خبری کاملاً متفاوت بودیم.

اتفاق خوب

تماشای یک فیلم در ژانر جنگی و با موضوع دفاع مقدس که با وجود همه ایرادات فیلم‌نامه‌ای کار آبرومند و  با کیفیتی بود.

اتفاق بد

 خدا را شکر در روزی که رخوت و آرامش بر سینمای رسانه حاکم بود نمی‌توان دنبال اتفاق بد گشت.

غافلگیری

گیتی معینی از آن دست بازیگرانی است که با وجود سال‌ها تجربه بازیگری در سینما  و به‌ویژه تلویزیون هیچ‌گاه به اندازه توانایی‌هایش قدر ندید. او در هر اثری حتی با حضوری کوتاه، خوب و مؤثر بوده و به اصطلاح در کارش کم نگذاشته است. معینی که از بازیگران پرکار تلویزیون در دهه هفتاد بود و معمولاً در قامت مادران رنجدیده، زنان غرغرو و پرسروصدا و گاهی بدجنس ظاهر می‌شد، سال‌هاست که همچون بسیاری از بازیگران هم‌نسل خودش  کم‌کار شده، اما در همین سال‌ها و در نقش‌های کوتاهی که داشته نشان داده باز هم دود از کنده بلند می‌شود.

با این حال او در جدیدترین ساخته نرگس آبیار یک از نقش‌های اصلی داستان را دارد و مثل همیشه به‌اندازه و مؤثر عمل کرده؛ بازی پرانرژی، برون‌گرا و متفاوت معینی از حیث گریم، لهجه و اکت‌های فراوان در «ابلق» باز هم یادمان انداخت که اندوخته‌هایی ارزشمند را نادیده گرفته‌ایم.

ستاره

 نه یک ستاره که ده‌ها و صدها ستاره را باید به شهید «عبدالرسول زرین» تقدیم کرد! شهیدی که همچون بسیاری دیگر از ستارگان عرصه حماسه و ایثار ناشناس مانده و شاید چنین آثاری بتواند حجاب گمنامی از چهره آنان بزداید.

 انتهای پیام/4104/پ