آیا آستیگمات چشم درمان‌پذیر است؟ + راهکار

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، آستیگماتیسم یک خطای انکساری است که به دلیل بدشکلی لنز یا قرنیه (پوشش شفاف روی عنبیه، مردمک چشم و لنز) ایجاد شده و باعث می‌شود مبتلایان نتوانند اشیاء را از فاصله دور یا خیلی نزدیک به صورت واضح و آشکار ببینند.

آستیگماتیسم ممکن است با درجات مختلف در هر چشم ایجاد شود و معمولاً با نزدیک‌بینی یا دوربینی همراه است. آستیگماتیسم خفیف معمولاً مسئله‌ قابل توجهی نیست یا موجب کمی تاری دید می‌شود اما آستیگماتیسم شدید منجر به این می‌شود که اشیاء در هر فاصله‌ای به صورت تار دیده شوند. در حال حاضر نزدیک به 80 درصد مردم درجاتی از آستیگماتیسم را دارند که بسیاری از آنها نیاز به اصلاح و درمان ندارند.

آستیگماتیسم چیست؟

هر قرنیه‌ عادی و نرمال به شکل یک کره‌ کامل است. لنزهای چشم نیز در تمام جهات دارای درجه انحنای یکسانی هستند اما قرنیه و لنز در افراد مبتلا به آستیگماتیسم به صورت منحنی متقارن نیستند. از طرفی ممکن است دارای شیب بیشتری از طرف دیگر باشد که این باعث می‌شود قرنیه بیشتر به شکل توپ راگبی دیده شود تا بسکتبال.

به همین دلیل نور واردشده به چشم به‌درستی بر روی شبکیه متمرکز نمی‌شود و این موضوع باعث به وجود آمدن تصویری تار می‌گردد. به عبارت دیگر، نوری که از جهات مختلف به چشم وارد شده بر نقاط کانونی مختلفی هم متمرکز می‌شود و تصویری تار را به وجود می‌آورد.

علائم آستیگماتیسم

در موارد خفیف‌تر آستیگماتیسم، علائم به‌سختی قابل توجه بوده و درمان نیز ضروری نیست. در موارد شدیدتر، دیدن جزئیات ریز از فاصله‌ی دور یا نزدیک ممکن است دشوار باشد. لذا افرادی که دارای آستیگماتیسم شدید هستند، ممکن است از سردرد، خستگی چشم و نوسان دید رنج ببرند.

روش‌های درمان آستیگماتیسم

افراد مبتلا به آستیگماتیسم دارای درجات مختلفی از تاری دید هستند. روش‌های درمان شامل استفاده از عینک، لنزهای چشمی و بعضی از جراحی‌های انکساری است.

روش درمان لنزهای اصلاحی به این ترتیب است که این لنزها با جبران کردن انحنای غیر معمول قرنیه (لایه شفافی از بافت که در جلوی چشم قرار دارد)کار می‌کنند، به طوری که نور ورودی که از طریق لنز اصلاحی عبور می‌کند و به درستی بر روی شبکیه چشم متمرکز می‌شود. شبکیه چشم لایه‌ای حساس به نور است که در پشت چشم قرار دارد.

معمولا، عینک و لنزهای طبی به همان اندازه که درمان  آستیگماتسم تاثیر دارد، موثر هستند. بنابراین، نوع لنزهای اصلاحی بستگی به اولویت بیمار و توصیه‌ متخصص چشم پزشک دارد.

هیچ دلیل بالینی برای این که چرا کودکان نمی‌توانند لنزهای تماسی داشته باشند، وجود ندارد اما بیشتر کودکان بیشتر از ۱۲ سال قادر به استفاده از این لنزها هستند. در رابطه با استفاده از لنز نکته حائز اهمیت این است که کودک بتواند به درستی از لنزها  استفاده کند.

یکی دیگر از راه‌های درمان آستیگمات جراحی است. درمان‌های جراحی چشم آستیگمات شامل جراحی لیزیک چشم، پی آر کی (فوتوریفرکتیو کراتکتومی یا PRK) و لازک است. جراحی لیزیک قرنیه را با برداشتن بافت چشم تغییر شکل می‌دهد. در جراحی پی آر کی، لایه‌ی نازک خارجی قرنیه (اپیتلیوم) برداشته شده و پیش از تغییر شکل بافت زیرین قرنیه با یک لیزر اگزایمر دور انداخته می‌شود. در جراحی لازک، لایه‌ بالایی سلول‌ها در مدت سی ثانیه با الکل درمان شده و از بافت زیرین جدا می‌شود. بافت تازه‌ای که نمایان می‌شود با لیزری مشابه آنچه در جراحی‌های لیزیک و پی آر کی استفاده می‌شود، تحت درمان قرار می‌گیرد. البته تنها موارد خفیف آستیگماتیسم با جراحی‌های لیزر چشم درمان می‌شوند.

جراحی لیزر معمولاً به صورت سرپایی انجام می‌شود. به این معنی که بعد از آن، نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست. این روش درمان معمولاً ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد.

انتهای پیام/4076/پ