شهدایی که دیده نشدند + تصاویر

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، تا همین مدتی قبل در کلاس‌هایی بدون کولر گازی و آبی، حتی در اوج گرما، بدون چرخش یک پنکه ساده، عرق‌ریزان زیر گرمای نفس‌گیر ماسک، باز هم مشق عشق تمرین می‌کردند و دم برنمی‌آوردند.

در نخستین روزهای تعطیلی مدارس، معلمان از اولین گروه‌هایی بودند که دست روی دست نگذاشتند و هر کدام به فراخور امکانات و توان خود، سنگر آموزش را ترک نکردند و احقاق حقوق ازدست‌رفته خویش را از یاد بردند. می‌توانستند در مقابل وزارتخانه و مجلس برپا بایستند یا در کلاس‌های درس، برجا بنشینند و دست از تدریس بشویند تا جایگاه خطیر خود را یادآوری کنند اما از کلاس درس غیبت نکردند؛ از معلمی عشایری که وسط دشت به دو دانش‌آموزش درس می‌داد تا معلمی که روی تخت بیمارستان هم تعهدش را فراموش نکرد و وجدان کاری و سینه مالامال از عشق به تدریس، نگذاشت در بیمارستان هم بی‌خیال آموزش شود.

در این مدت روایت‌های فراوانی از فداکاری و ایثار معلمان شنیدیم؛ مثل آموزگاری که از زمان تعطیلی مدارس، تدریس خانه به خانه را شروع کرد یا معلمی اهوازی که وقتی دید دیگر خبری از میز و نیمکت و تخته ‏کلاس نیست، یخچال خانه‌اش را تخته‌سیاه کرد و حالا فراق این دلسوزان، ما را اندوهگین می‌کند.

صاحبان این عکس‌ها، دیگر در میان ما نیستند. آنها سرمایه‌های ارزشمندی بودند؛ معلمانی که ویروس، فرصت بقا را از آنان ربود. در بین این قاب‌ها، جای عکس بسیاری از معلمان خالی است و آنچه ما منتشر کرده‌ایم، همان تعداد محدودی است که قادر به یافتنش بوده‌ایم.

امید که ویروس کرونا، سایه‌اش را از سرمان کم کند.

منبع: رسالت

انتهای پیام/