بیماران اچ آی وی به افسردگی مزمن مبتلا هستند

سپیده علیزاده کارشناس ارشد روانشناسی در گفت‌وگو با آنا در مورد نحوه برخورد مردم با مبتلایان به اچ ای وی اظهار کرد: متاسفانه نوع برخورد مردم با مبتلایان با اچ آی وی ناشی از ترس و ناآگاهی در مورد راه‌‌های انتقال بیماری است در حالی که امروز عمده ترین راه انتقال در جهان از طریق راه های جنسی است اما مردم اطلاعات درست و کافی در این زمینه ندارند و حتی سازمان‌های مردم نهاد نیز برای بیان مشکلات و آموزش راه‌های انتقال ویروس در مراکز آموزشی و علمی نیز با محدودیت‌های بسیاری مواجه هستند به طوری که روز گذشته برای آموزش راه‌های انتقال اچ آی وی به گروه دختران در یکی از مراکز دانشگاهی هر وقت موضوع بحث به راه‌های انتقال می‌رسید مدیر مجموعه با بالابردن خودکار خود به من هشدار می‌داد که مسایل را مطرح نکنم در حالی که اگر قرار باشد در بین دانشجوهای در سن باروری که در معرض رابطه جنسی هستند در مورد راه های انتقال جنسی صحبت نکنم چطور می‌توانیم آموزش دهیم.

وی ادامه داد: من هم معتقدیم باید حریم و حرمت ها حفظ شود و قبح برخی از کارها ریخته نشود اما باید در گروه های خاصی اطلاع رسانی شفاف صورت گیرد در حالی که امروز وقتی می خواهیم اسم کاندوم را بیاوریم باید از سه خط کلمه استفاده کنیم که جای استفاده از کاندوم را بگیرد و باید بگویم که وسایل پیشگیری محافظت کننده چه بسا طرف مقابل اصلا متوجه منظور ما نشود.

این روانشناس موسسه سیمای سبز رهایی گفت: اکثر بیماران اچ آی وی به افسردگی های مزمن روانی نیز مبتلا هستند زیرا طردها و انگ‌ها و بیماری های جسمی و چرایی در ذهن این بیماران باعث بروز افسردگی می شود بنابراین بیماری افسردگی در بین مبتلایان به اچ آی وی بسیار شایع است.

علیزاده ادامه داد: این افراد حتی جرات ندارند که بیماری خود را به فرزندانشان بگویند زیرا این دردبزرگ نیاز به همدلی و حمایت دیگران دارد در حالی که مبتلایان به اچ آی وی از سوی خانواده حمایت نمی شوند و روز به روز به میزان تنهایی و انزوای آنان افزوده می‌شود البته هدف اصلی ما در باشگاه یاران مثبت، حمایت‌های عاطفی و روحی از مبتلایان به اچ آی وی است و حتی یک تماس و احوالپرسی ساده از آنان احساس مطلوب و خوش آیندی به آنان می‌دهد.

این کارشناس ارشد روانشناسی در مورد نحوه برخورد ما با بیماران مبتلا به اچ آی وی گفت: متاسفانه ما همیشه بدنبال پاسخگویی به این سوال هستیم که فرد مبتلا به اچ آی وی از چه راهی به این ویروس مبتلا شده است در حالی که این سوال مهمی نیست جز این که کنجکاوی‌ها به ما کمکی نمی‌کند تا بتوانیم ارتباط نزدیکی با این افراد پیدا کنیم.

وی تصریح کرد: سازمان‌های مردم نهاد نیز مانند بسیاری از نهادهای دولتی و غیر دولتی با محدودیت‌های مادی و مالی مواجه هستند چون حمایت مالی از تعداد بسیاری از مبتلایان به اچ آی وی هزینه زیادی به همراه خواهد داشت بنابراین سازمان های مردم نهاد در نقش مادر افراد تحت پوشش عمل می کند زیرا این افراد مانند نوزاد مهارت بیان مشکلات و مسایل خود را ندارند.

علیزاده با بیان اینکه مردم با بیمار اچ آی وی مثبت مهربان نیستند، افزود: بیماران اچ آی وی افراد حساسی هستند و وقتی وارد جمعی می شوند اگر سایرین با آنها دست ندهند و یا روبوسی نکنند بسیار دلگیر می شوند البته در مواقعی حتی برخی از افراد شاید منظور خاصی از رفتارشان نداشته باشند اما سنسورهای حسی این افراد بسیار قوی است.

این روانشناس ادامه داد: با حضور در مدرسه ای در مورد روش‌های ابتلا به ایدز آموزش‌هایی به دختران مدرسه دادم و البته همه حریم ها را حفظ کردم و از بیان برخی مسایل در بین آنان خودداری کردم اما پس از آن جلسه مدرسه کلا ارتباط خود را با ما قطع کرد و حتی انجمن اولیا و مربیان نامه‌های اعتراض آمیزی در مورد اجرای این برنامه نوشتند در حالی که یکی از دختران همان مدرسه برای من نامه‌ای نوشته بود مبنی بر اینکه من یک دختری هستم که چند ماهه با پسری دوست هستم و خیلی بهم علاقمندیم و قصد ازدواج داریم اما این پسر دوست دارد در حالت های مختلف بدن من را آزار دهد و با چاقو روی بدن من خط می کشد تا شاهد خونریزی اعضا بدن من باشد و این کار احساس خوبی به وی می‌دهد و این دختر پرسیده بود اگر من باردار باشم باید چی کار کنم ؟این نامه نشان می دهد در مدرسه دخترانه هم اتفاقاتی از این دست رخ می دهد هر چند خیلی کم اما در کل وجود دارد بنابراین اگر ما از دوران ابتدایی این مسایل را به کودکان خود آموزش ندهیم ممکن است در آینده به جرم سقط جنین و پیوستن به گروه های فساد و اعتیاد گرفتار شوند.