دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
27 مهر 1399 - 15:23
گفتگوی آنا با مخترعی که ناامیدی را ناامید کرد؛

ایده ساخت دوچرخه الکتریکی پلی برای اختراعات بعدی است/ برخی دنبال انصراف من بودند اما گفتم «کار نشد ندارد»

مخترع دوچرخه الکتریکی که بیش از سه سال روی ساخت این دوچرخه وقت گذاشته است، عنوان کرد که برخی به‌دنبال انصراف من از ادامه کار در پروژه بودند و تشویق به مهاجرت کردند، اما با خود گفتم چه جایی بهتر از ایران برای رونمایی از اختراع جدید.
کد خبر : 523954
DSC_0106.JPG

گروه استان‌های خبرگزاری آنا - حسین رحیمی؛ محمدصادق نورانیان دانشجوی سال آخر رشته مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی‌شهر به‌عنوان دانشجوی مخترع و مبتکر توانسته ایده دوچرخه الکتریکی ایرانی را در عمل پیاده کند. نورانیان از جمله دانشجویان موفق به گواهی استادان اوست.


خبرنگار خبرگزاری آنا به این مناسبت گفتگویی را با این مخترع ترتیب داده که مشروح آن در پی می‌آید:


آنا: ابتدا خودتان را معرفی کنید و درباره اختراعتان برای مخاطبان آنا توضیح دهید.


نورانیان: محمدصادق نورانیان هستم، دانشجوی رشته مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی خمینی‌شهر که تاکنون چند اختراع داشته‌ام و مهم‌ترین آن ساخت دوچرخه برقی بود که دو سال به تنهایی کارهای آن را با کمک خانواده و تعدادی از دوستان انجام دادم و یک سال هم در دانشگاه روی آن وقت گذاشته شد و براساس پیش‌بینی به نتیجه رسید.


دوچرخه الکتریکی کاملاً بومی است


البته ممکن است نمونه خارجی آن بهتر باشد؛ اما مهم‌تر این بود که این نمونه کاملاً بومی بود. برخی اختراعات را تا مرحله ساخت پیش رفتم و شکست خورد و به نظرم این شکست‌هاست که فرد را می‌سازد و می‌تواند نتیجه بگیرد که کجای کار ایراد دارد تا بتواند پلی به سوی موفقیت بسازد.


آنا: ارزیابی شما از دانشگاه آزاد اسلامی خمینی‌شهر چیست؟


نورانیان: اینجا از همه لحاظ و از نظر کارگاه‌ها و استادان خوب بود و به نظرم زمانی که برای درس خواندن در دانشگاه می‌گذاریم شاید فقط بین 20 تا 30 درصد می‌تواند در موفقیت ما نقش داشته باشد.


به‌عنوان مثال فردی را می‌شناسم که در دانشگاه صنعتی اصفهان در حال تحصیل است و هشت سال است که تصمیم دارد یک پروژه را به سرانجام برساند، ترس دارد که کار را آغاز کند و این ترس مانع پیشرفت او شده است.



بنابراین آنچه من در دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی‌شهر دیدم اینکه همه چیز برای موفقیت فراهم است، به‌ویژه در رشته‌های برق، مکانیک و عمران.


آنا: توصیه شما به افرادی که در رشته‌های فنی مشغول به تحصیل هستند چیست و رشته شما چه جایگاهی در آینده کشور خواهد داشت؟


نورانیان: رشته‌های فنی و مهندسی پایه و اساس سایر رشته‌ها را تشکیل می‌دهند، به‌عنوان مثال نمایشگاهی برای رشته حقوق گذاشته بودند که شرکت کردم و آنجا به من گفتند که رشته شما مکانیک است و ارتباط آن با حقوق چیست؟ گفتم هر وسیله‌ای که شما برای کار نیاز داشته باشید مربوط به رشته‌های فنی است و در دنیا رشته‌های فنی سرآمد سایر رشته‌های دانشگاهی هستند، بنابراین در این رشته‌ها اگر علاقه‌مند باشید و هدفی را دنبال کنید خیلی راحت‌تر و بهتر می‌توانید به آن دست پیدا کنید.


آنا: برخی فکر می‌کنند رشته‌های فنی رشته‌های پرزحمت و کم‌نتیجه هستند، به نظر شما با چه آمادگی می‌توان در این رشته‌ها موفق شد؟


نورانیان: ابتدا باید هدف داشت و دست از آن هدف برنداشت. می‌گویند رشته‌های فنی خیلی دشوار هستند، به‌عنوان کارشناس مکانیک می‌گویم اینطور نیست، ممکن است از آن غول یا سد بزرگی ساخته باشند که قابل عبور نیست.


بدون پشتوانه مالی اختراعم را به ثبت رساندم


به‌عنوان مثال من دو بار در کنکور شرکت کردم و مرتبه اول می‌توانستم حتی در دانشگاه صنعتی اصفهان یک رشته آسان‌تر قبول شوم، اما ترجیح دادم به‌دنبال هدف خود بروم. مهم این است که به‌دنبال اهداف خود در زندگی باشیم تا بتوانیم پیشرفت کنیم.


وقتی خودم را با دوستم که در دانشگاه صنعتی اصفهان مشغول به تحصیل است، مقایسه می‌کنم، متوجه موفقیت بیشتر خود می‌شوم؛ چراکه توانسته‌ام کنار تحصیل در چند پروژه دانشگاهی کار و فعالیت مرتبط با رشته خود داشته باشم.


البته هیچ پشتوانه مالی خاصی هم نداشته‌ام. پشتوانه مالی من درآمدی بوده که خودم کسب و برای طرح‌هایم هزینه کردم.


آنا: درباره اختراعتان (دوچرخه الکتریکی) بیشتر توضیح دهید. چرا به فکر اختراع این دوچرخه افتادید و تیم همراه شما چه کسانی بودند؟


نورانیان: 12 سال است که دوچرخه‌سواری می‌کنم، البته خودرو هم داشتیم، اما دوچرخه را دوست داشتم، چون راحت است و هر مسیری که می‌خواهید می‌توانید با آن بروید.


اواسط سال 1394 این فکر به ذهنم رسید، سه تا چهار بار هم شکست خوردم، اما بالاخره (اگرچه آن چیزی که می‌خواستم نشد) پروژه را جلو بردم تا اینکه وارد دانشگاه شدم. همکاران من در این طرح یکی از دانشجویان ترم آخر به نام سبحان عرب بود و یکی از استادان «دکتر احمد کشاورزی».


«دکتر امین کلاهدوز» انرژی مثبت زیادی به تیم داد و ایده‌های بهتری را مطرح کرد تا سال 1396 در  مسابقه دوچرخه الکتریکی شرکت کردیم.


پیشنهاد کردند برای تکمیل اختراع با گروه متخصص مکانیک همکاری کنم، بنابراین تیمی را شامل مهدی مشتاقیان، داوود شعبانی، بردیا بهزادی و یک استاد راهنما جمع کردیم.


البته در جاهایی شکست می‌خوردیم، به‌عنوان مثال در تست قبل از مسابقه مشکل برقی پیش آمد و مشکل را رفع کردیم.


انرژی منفی دیگران هم مانع موفقیتم نشد


به خاطرم دارم که هفت شبانه‌روز نخوابیدیم و صفر تا صد کار را جلو بردیم و بالاخره موفق به ساخت دوچرخه الکتریکی شدیم و این نخستین دوچرخه برقی ایرانی بود که ساخته شد که از لحاظ کیفیت از رقیب آلمانی خود در بسیاری از شاخص‌ها بهتر بود.



ایده‌ای نیست که اراده کنم و بخواهم بسازم و نشود. برای من در زندگی‌ آنچه بوده، اینکه باید و باید بشود.


برای تولید دوچرخه الکتریکی به مشکلات قیمت دلار برخورد کردیم و نتوانستیم وسیله بخریم و آن را ادامه دهیم، در غیر این صورت برای تولید آن هم خیلی تلاش کردیم و بسیاری از خرید آن استقبال کردند؛ چراکه از لحاظ کیفیت بالاتر از سایر دوچرخه‌هاست و در 20 دقیقه شارژ می‌شود. این دوچرخه در شیب‌های تند و سربالایی به‌راحتی حرکت می‌کند.


آنا: برخی اعتقاد دارند که موفقیت را باید در خارج از کشور جستجو کنند، به نظر شما این منطق تا چه حد می‌تواند درست باشد؟


نورانیان: بله، همینطور است. به من هم گفتند چرا در اینجا این کارها را انجام می‌دهی و اینجا هدر می‌شوی، گفتم اگر من هدر می‌شوم ضرر آن را خودم می‌دهم، چون من تا حالا ضرری ندیده‌ام.


این ایده را چه اینجا بسازی و چه آن طرف دنیا، ایده‌ای مهم است که بتوانی با آن دنیا را در دست بگیری. ممکن است خیلی راحت بشود رفت؛ اما افراد موفق اصلاً چنین تفکری ندارند، بلکه در ایران خودمان آغاز به کار و پیشرفت کرده‌اند.


افرادی هستند که برای تحصیل به خارج از کشور رفته‌اند و مشکلات زیادی برای آنان به وجود آمده که حتی دیگر نمی‌توانند فکر ایده و طرح‌هایشان باشند. 


آنا: ممکن است همه اعتماد به نفس شما را نداشته باشند. به نظر شما برای پرهیز از روحیه ناامیدی و یأس بین جوانان چه باید کرد؟


نورانیان: ببینید ممکن است عده‌ای انرژی منفی بدهند و نباید گوش بدهیم و استرس پیدا کنیم، بلکه هرکجا نتوانستیم موفق باشیم باید دوباره تلاش کنیم تا به هدف مورد نظر برسیم.


در گام نخست باید به خدا توکل کنیم. من از روزی که در این طرح پاگذاشتم، پول‌های خود را هر هفته برای این طرح جمع کردم تا به اینجا رسیدم و آن را ساختم.


البته من در رشته مکانیک تحصیل کرده‌ام و در مقطع کارشناسی هم هستم، اما در زمینه‌های مختلف مهندسی مکانیک، رشته برق و کار با دستگاه CNC تبحر دارم. باید از کارگاه‌های دانشگاه خوب استفاده کنیم، چراکه این دستگاه‌ها برای ما گذاشته شده که تجربه کسب کنیم. به افرادی که احساس ناامیدی دارند توصیه می‌کنم به زمین زیر پای خود نگاه کنند، زمین با آن عظمتش زیر پای تو است، تو می‌‌توانی آن چیزی که می‌خواهی را بسازی.


آنا: و سخن آخر....


نورانیان: دانشجویان باید برای خود هدف مشخص و سعی کنند به آن هدف برسند و از آن دست برندارند، حتی اگر هزار بار شکست بخورند. بالاخره در هزار و یکمین بار موفق می‌شوند.


نباید چند هدف را با هم رفت و باید یک هدف را دنبال کرد و سپس سراغ هدف بعدی رفت.


انتهای پیام/4078/4062/


انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب