کارگردان مستند «آوای شب دهم» مطرح کرد؛
سوژه‌های مستند را باید در شهرستان‌ها کشف کرد/ در خارج از تهران کمتر با مستندسازی آشنا هستند
سمیه کریمی، کارگردان مستند «آوای شب دهم» گفت: هر چند که بهترین جشنواره‌های مستند در تهران هستند؛ اما به نظر من سوژه‌های بهتر را عموماً می‌توان در شهرستان‌ها پیدا کرد.
به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، مستند «آوای شب دهم» به کارگردانی سمیه کریمی از جمله آثاری است که در چهارمین جشنواره تلویزیونی مستند به نمایش درآمد. سمیه کریمی کارگردان مستند «آوای شب دهم» در گفتگو با خبرنگار آنا درباره چگونگی ساخت این مستند گفت: ساخت «آوای شب دهم» حدود 2 سال و نیم طول کشید و تدوین آن نیز حدود یک ماه به اتمام رسید. درواقع جشنواره تلویزیونی مستند اولین جشنواره‌ای است که این اثر در آن به نمایش درآمد و هم‌اکنون نیز آماده نمایش است.
او در ادامه در توضیح قصه این اثر گفت: این مستند درباره یک هیئت عزاداری است که در شهر یزد برگزار می‌شود و قصه آن درباره دختری است که پدر و مادری ناشنوا دارد و خودش می‌خواهد مترجم هیئت ناشنوایان شود که در این مسیر با مشکلاتی روبرو می‌شود. البته من اصالتی اصفهانی دارم؛ اما همیشه به دلیل عزاداری بسیار متفاوتی که مردم یزد دارند، به ساخت اثری درباره این سوژه علاقه‌مند شدم.
مظلومیت ناشنوایان و لزوم توجه به این گروه از مردم
وی افزود: در طول قصه این اثر با دو نگاه و قضاوت متفاوت از یک موضوع روبرو می‌شویم و این مخاطب است که انتخاب می‌کند کدام قضاوت و نگاه را می‌پسندد. به طور کلی شخصیت این دختر و روحیه قوی او برای من خیلی جذاب بود و همین باعث شد تا به سراغ این سوژه بروم.
کریمی با اشاره به مظلومیت ناشنوایان و لزوم توجه به این گروه از مردم گفت: یکی از کارهایی که من در این مستند انجام دادم، این بود که دوست داشتم این قشر با اثر من ارتباط برقرار کنند، برای همین بخش‌هایی از فیلم را که با زبان اشاره نبود، ترجمه کردم تا آن‌ها همه فیلم را متوجه شوند و چیزی از فیلم را از دست ندهند.
این مستندساز کشورمان که اصالتی اصفهانی دارد، درباره تأثیری که جشنواره تلویزیونی مستند می‌تواند در حوزه کشف استعدادهای جدید به‌ویژه از نقاطی غیر از پایتخت داشته باشد، اظهار کرد: هر چند که بهترین جشنواره‌های مستند در تهران هستند؛ اما به نظر من سوژه‌های بهتر را عموماً می‌توان در شهرستان‌ها پیدا کرد.
سختی فضای مستندسازی در خارج از تهران
وی افزود: البته نکته اینجاست که آشنایی با فضای مستندسازی در خارج از تهران کمتر و فراهم کردن هزینه‌های ساخت مستند در بیرون از تهران نیز سخت‌تر است. جشنواره تلویزیونی مستند می‌تواند هم به تجربیات و اندوخته‌های حرفه‌ای مستندسازان در سراسر ایران کمک کند و هم به واسطه موقعیتی که برای مطرح شدن مستندسازان از سراسر ایران مهیا می‌کند، می‌تواند انگیزه‌ای برای آن‌ها باشد.
کریمی همچنین درباره تأثیر جشنواره‌های مستند بر جریان مستندسازی کشور به‌ویژه در دوران فعلی که شیوع ویروس کرونا برگزاری جشنواره‌ها را مختل کرده است، اظهار کرد: یکی از مزایای جشنواره‌ای مثل همین جشنواره تلویزیونی مستند این است که شرایط کرونایی پیش آمده، تأثیر بسیار کمی بر روند برگزاری آن داشت و در چنین فضایی که اغلب جشنواره‌ها به واسطه کرونا دچار مشکل شدند، برگزاری چنین رویدادی می‌تواند حال مستندسازان را خوب کند.
این مستندساز درباره پرداخت حق پخش در چنین جشنواره‌ای در سال جاری، گفت: این اتفاق احترام گذاشتن به مستندساز است و فکر می‌کنم این موضوع بیشتر از مسئله مادی آن از جهت احترامی که به مستندسازان گذاشته می‌شود، اهمیت دارد و این اتفاق بسیار ارزشمندی است.
انتهای پیام /4143/پ
انتهای پیام/
