گزیده احادیث معتبر از امام حسین(ع)

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، امام رضا(ع) فرمودند «إِنْ سَرَّک أَنْ تَلْقَی اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا ذَنْبَ عَلَیک فَزُرِ الْحُسَینَ». یعنی اگر دوست داری بدون گناه به ملاقات خدا بروی در دنیا به زیارت امام حسین(ع) برو.

آشنایی با احادیث و سخنان این امام بزرگوار، سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(ع) نوری به سوی حقیقت است که می‌تواند جان‌ها را از عطش جهالت برهاند و پلی باشد رهنمون به سعادت.

در ادامه 40 حدیث گهربار درباره امام حسین(ع) بیان می‌شود تا جان‌های بی‌قرار به زلال کلام حقیقت را سیراب نماید.

1- رسول خدا(ص) فرموده است: إِنَّ الْحُسَینَ بْنَ عَلِی فِی السَّمَاءِ أَکبَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْض. مقام حسین بن علی(ع) در آسمان بالاتر از مقام او در زمین است. بحارالأنوار، ج 36، ص205، ح8

2- رسول خدا(ص) فرموده است: إِنَّ الْحُسَینَ بْنَ عَلِی. . . مِصْبَاحُ هُدًی وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ. به‌درستی که حسین بن علی(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است. بحارالأنوار، ج 36، ص205، ح8

3- رسول خدا(ص) فرموده است: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ رَکبَ فِی صُلْبِهِ نُطْفَةً طَیبَةً مُبَارَکةً زَکیة. خداوند در صلب امام حسین(ع) نطفه‌ای پاک و مبارک قرار داده است. بحارالأنوار، ج 36، ص205، ح8

4- امام حسین(ع) فرموده است: أَنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَیکمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَیکمْ فَلَاتَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُوزُوا نِقَما. نیازهای مردم به شما از نعمت‌های خداوند بر شماست؛ پس، از نعمت‌ها ملول نگردید تا به گرفتاری دچار نشوید. بحارالأنوار، ج 71، ص318، ح80.

5- امام حسین(ع) فرموده است: إِنَّ أَجْوَدَ النَّاسِ مَنْ أَعْطَی مَنْ لَایرْجُوه. بخشنده‌ترین مردم به فردی که از او امیدی نمی‌برد، می‌بخشد بحارالأنوار، ج 71، ص400.

6- امام حسین(ع) فرموده است: إِنَّ أَعْفَی النَّاسِ مَنْ عَفَا عِنْدَ قُدْرَتِه. با گذشت‌ترین مردم هنگام قدرت در می‌گذرد. بحارالأنوار، ج 71، ص400.

7- امام حسین(ع) فرموده است: إِنَّ أَوْصَلَ النَّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَه. بهترین مردم با کسی که قهر است آشتی می‌کند. بحارالأنوار، ج 71، ص400.

8- درخواست امام حسین(ع) از خداوند کریم این است: اللَّهُمَّ لَاتَسْتَدْرِجْنِی بِالْإِحْسَانِ وَ لَاتُؤَدِّبْنِی بِالْبَلَاء. خداوندا مرا به‌وسیله احسان دچار فریفتگی مگردان و با گرفتاری ادبم مکن. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح9

9- امام حسین(ع) فرموده است: مَنْ قَبِلَ عَطَاءَک فَقَدْ أَعَانَک عَلَی الْکرَم. هر کس احسان و بخششت را بپذیرد، در سخاوت به تو کمک کرده است. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح9

10- امام حسین(ع) فرموده است: مَالُک إِنْ لَمْ یکنْ لَک کنْتَ لَهُ فَلَاتَبْقَ عَلَیهِ فَإِنَّهُ لَایبْقَی عَلَیک وَ کلْهُ قَبْلَ أَنْ یأْکلَک. دارایی‌ات اگر به نفعت نباشد خودت را فدای آن کرده‌ای؛ لذا آن را مصرف کن و برای بعد از خودت ذخیره نکن. مال برای تو و تو نیز برای مالت باقی نخواهید ماند، از آن استفاده کن قبل از آنکه او تو را بخورد. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح9

11- امام حسین(ع) فرموده است: لَاتَتَکلَّمَنَّ فِیمَا لَایعْنِیک فَإِنِّی أَخَافُ عَلَیک الْوِزْر. درباره چیزی که به تو مربوط نیست، سخن نگو زیرا می‌ترسم به گناه دچار شوی. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح10

12- امام حسین(ع) فرموده است: لَا تَتَکلَّمَنَّ فِیمَا یعْنِیک حَتَّی تَرَی لِلْکلَامِ مَوْضِعاً فَرُبَّ مُتَکلِّمٍ قَدْ تَکلَّمَ بِالْحَقِّ فَعِیب. درباره چیزی که به تو مربوط است هم صحبت مکن، مگر بدانی آنجا جای صحبت کردن است؛ چه بسا گویندگانی که به حق سخن گفتند ولی سرزنش شدند. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح10

13- امام حسین(ع) فرموده است: لَا تُمَارِینَّ حَلِیماً وَ لَا سَفِیهاً فَإِنَّ الْحَلِیمَ یقْلِیک وَ السَّفِیهَ یؤْذِیک. با دو کس بحث مکن 1- حلیم 2- سفیه؛ زیرا انسان بردبار تو را عصبانی می‌کند و نادان اذیت می‌کند. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح10

14- امام حسین(ع) فرموده است: لَاتَقُولَنَّ فِی أَخِیک الْمُؤْمِنِ إِذَا تَوَارَی عَنْک إِلَّا مَا تُحِبُّ أَنْ یقُولَ فِیک إِذَا تَوَارَیتَ عَنْه. درباره برادر مؤمنت چیزی بگو که دوست داری او درباره تو بگوید. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح10

15- امام حسین(ع) فرموده است: اعْمَلْ عَمَلَ رَجُلٍ یعْلَمُ أَنَّهُ مَأْخُوذٌ بِالْإِجْرَامِ مَجْزِی بِالْإِحْسَان. در کارهایت چنان رفتار کن که گویا در حال بازخواست کردار زشت و نیک خود هستی. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح10

16- امام حسین(ع) فرموده است: دِرَاسَةُ الْعِلْمِ لِقَاحُ الْمَعْرِفَة. درس دادن معرفت را زیاد می‌کند. بحارالأنوار، ج 75، ص128

17- امام حسین(ع) فرموده است: طُولُ التَّجَارِبِ زِیادَةٌ فِی الْعَقْل. تجربه زیاد عقل را افزایش می‌دهد. بحارالأنوار، ج 75، ص128

18- امام حسین(ع) فرموده است: الشَّرَفُ التَّقْوَی. شرافت در تقواست. بحارالأنوار، ج 75، ص128

19- امام حسین(ع) فرموده است: الْقُنُوعُ رَاحَةُ الْأَبْدَانِ قناعت موجب آسایش است. بحارالأنوار، ج 75، ص128

20- امام حسین(ع) فرموده است: مَنْ أَحَبَّک نَهَاک وَ مَنْ أَبْغَضَک أَغْرَاک. هر کس تو را دوست بدارد، از کار ناپسند باز می‌دارد و هر کس دشمن باشد، فریبت می‌دهد. بحارالأنوار، ج 75، ص128

21- امام حسین(ع) خطاب به برادرش ابوالفضل العباس(ع) فرمودند: أَنِّی أُحِبُ الصَّلَاةَ لَهُ وَ تِلَاوَةَ کتَابِه. خدا می‌داند من نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم. اللهوف، ص89

22- امام حسین(ع) فرموده است: إِنَّ اللَّهَ جَلَّ ذِکرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلَّا لِیعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَنْ سِوَاه. خداوند، بندگانش را نیافرید مگر برای آنکه او را بشناسند؛ هنگامی که او را شناختند عبادتش میکنند و زمانی که او را عبادت کردند، از پرستش غیر بی‌نیاز می‌شوند. بحارالأنوار، ج 5، ص312، ج1

23- امام حسین(ع) خطاب به دشمنان فرمودند: إِنْ لَمْ یکنْ لَکمْ دِینٌ وَ کنْتُمْ لَا تَخَافُونَ الْمَعَادَ فَکونُوا أَحْرَاراً فِی دُنْیاکم. اگر دین ندارید و از قیامت نمی‌هراسید، دست‌کم در دنیای خود آزادمرد باشید. بحارالأنوار، ج 45، ص51

24- امام حسین(ع) در نامه‌ای به برادرشان محمد حنفیه نوشتند: فَکأَنَّ الدُّنْیا لَمْ تَکنْ وَ کأنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَل. گویا دنیایی نبوده ولی آخرت همیشگی است. بحارالأنوار، ج 45ص87، ح23

25- امام حسین(ع) فرموده است: أَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَةِ لَا یذْکرُنِی مُؤْمِنٌ إِلَّا اسْتَعْبَر. من کشته اشکم، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه اشک می‌ریزد. بحارالأنوار، ج 44، ص284، ح19

26- رسول خدا(ص) فرموده است: إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَینِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا. بر اثر شهادت امام حسین(ع) آتشی در دل مؤمنان افروخته خواهد شد که هرگز به سردی نگراید. مستدرک الوسائل، ج 10، ص318، ح12085

27- امام رضا(ع) فرموده است: إِنْ کنْتَ بَاکیاً لِشَی ءٍ فَابْک لِلْحُسَینِ بْنِ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ فَإِنَّهُ ذُبِحَ کمَا یذْبَحُ الْکبْش. اگر خواستی گریه کنی بر حسین بن علی گریه کن، زیرا او را کشتند همان‌گونه که گوسفند را ذبح کنند. بحارالأنوارج44، ص286، ح23

28- امام رضا(ع) فرموده است: لَمَّا قُتِلَ جَدِّی الْحُسَینُ أَمْطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَر. وقتی جدّم حسین(ع) را کشتند، از آسمان خون و خاک قرمز بارید. بحارالأنوارج44، ص286، ح23

29- امام رضا(ع) فرموده است: إِنْ بَکیتَ عَلَی الْحُسَینِ حَتَّی تَصِیرَ دُمُوعُک عَلَی خَدَّیک غَفَرَاللَّهُ لَک کلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِیراً کانَ أَوْ کبِیراً قَلِیلًا کانَ أَوْ کثِیرا. اگر به‌گونه‌ای برای امام حسین(ع) گریه کنی که اشک‌ بر گونه‌هایت جاری شود، خداوند همه گناهان کوچک، بزرگ، کم و زیادت را خواهد بخشید. بحارالأنوارج44، ص286، ح23

30. امام رضا(ع) فرموده است: إِنْ سَرَّک أَنْ تَلْقَی اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا ذَنْبَ عَلَیک فَزُرِ الْحُسَینَ. اگر دوست داری بدون گناه به ملاقات خدا بروی در دنیا به زیارت امام حسین(ع) برو. بحارالأنوار، ج44، ص286، ح23

31- امام رضا(ع) فرموده است: إِنْ سَرَّک أَنْ تَسْکنَ الْغُرَفَ الْمَبْنِیةَ فِی الْجَنَّةِ مَعَ النَّبِی فَالْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَین. اگر دوست داری در بهشت با پیامبر اکرم(ص) همراه باشی قاتلان امام حسین را لعنت کن. بحارالأنوارج44، ص286، ح23

32- امام رضا(ع) فرموده است: إِنْ سَرَّک أَنْ تَکونَ لَک مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَینِ فَقُلْ مَتَی مَا ذَکرْتَهُ یا لَیتَنِی کنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیما. اگر خواهی ثواب شهیدان با امام حسین(ع) را دریابی هر وقت یاد آن حضرت افتادی بگو کاش با آن‌ها بودم و به فوز عظیم می‌رسیدم. بحارالأنوارج44، ص286، ح23

33- امام رضا(ع) فرموده است: إِنْ سَرَّک أَنْ تَکونَ مَعَنَا فِی الدَّرَجَاتِ الْعُلَی مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَیک بِوَلَایتِنَا. اگر دوست داری با ما در درجات بلند بهشت باشی، در حزن ما محزون، در شادی ما شاد و ملازم ولایت ما باش. بحارالأنوارج44، ص286، ح23

34- امام حسن مجتبی(ع) خطاب به برادرشان امام حسین(ع) فرمودند: لَایوْمَ کیوْمِک یا أَبَاعَبْدِاللَّه یزْدَلِفُ إِلَیک ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ یدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ وَ ینْتَحِلُونَ دِینَ الْإِسْلَامِ فَیجْتَمِعُونَ عَلَی قَتْلِک وَ سَفْک دَمِک وَ انْتِهَاک حُرْمَتِک وَ سَبْی ذَرَارِیک وَ نِسَائِک وَ انْتِهَابِ ثِقْلِک فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِی أُمَیةَ اللَّعْنَةُ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ یبْکی عَلَیک کلُّ شَی ءٍ حَتَّی الْوُحُوشُ فِی الْفَلَوَاتِ وَ الْحِیتَانُ فِی الْبِحَار. ای اباعبداللَّه روزی چون روز تو نباشد؛ 30 هزار مردی که مدعی‌اند از امت جدمان هستند، برای کشتن، ریختن خون، هتک حرمت، اسیر کردن زنان و غارت اموالت هم‌دست شوند؛ اینجاست که به بنی‌امیه لعنت فرود آید. بحارالأنوار، ج 45، ص218، ح44

35- حضرت علی(ع) شب ۲۱ ماه رمضان سال آخر عمر، فرزندشان عباس(ع) را به آغوش گرفتند و فرمودند: وَلَدی اِذا کانَ یَومَ عَاشُوراء وَ دَخَلتَ المَشْرَعَةِ اِیّاکَ اَنْ تَشْرِبَ الماءِ وَ اَخُوکَ الحُسَینِ عَطشاناً. پسرم روز عاشورا هنگامی که بر شریعه فرات وارد شدی مبادا آب بیاشامی در حالی که برادرت حسین(ع) تشنه است.

36- حضرت موسی بن عمران(ع) در یکی از مناجات‌ها از خداوند عزوجل پرسید: یا رَبِّ لِمَ فَضَّلْتَ أُمَّةَ مُحَمَّدٍ عَلَی سَائِرِ الْأُمَمِ؟ بارالها چرا امت محمد(ص) را بر دیگر امت‌ها برتری داده‌ای؟ فَقَالَ اللَّهُ تَعَالَی فَضَّلْتُهُمْ لِعَشْرِ خِصَالٍ. قَالَ مُوسَی: وَ مَا تِلْک الْخِصَالُ الَّتِی یعْمَلُونَهَا حَتَّی آمُرَ بَنِی إِسْرَائِیلَ یعْمَلُونَهَا. قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: الصَّلَاةُ وَ الزَّکاةُ وَ الصَّوْمُ وَ الْحَجُّ وَ الْجِهَادُ وَ الْجُمُعَةُ وَ الْجَمَاعَةُ وَ الْقُرْآنُ وَ الْعِلْمُ وَ الْعَاشُورَاءُ قَالَ مُوسَی یا رَبِّ وَ مَا الْعَاشُورَاءُ؟ قَالَ الْبُکاءُ وَ التَّبَاکی عَلَی سِبْطِ مُحَمَّدٍ وَ الْمَرْثِیةُ وَ الْعَزَاءُ عَلَی مُصِیبَةِ وُلْدِ الْمُصْطَفَی یا مُوسَی مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِی فِی ذَلِک الزَّمَانِ بَکی أَوْ تَبَاکی وَ تَعَزَّی عَلَی وُلْدِ الْمُصْطَفَی إِلَّا وَ کانَتْ لَهُ الْجَنَّةُ ثَابِتاً فِیهَا وَ مَا مِنْ عَبْدٍ أَنْفَقَ مِنْ مَالِهِ فِی مَحَبَّةِ ابْنِ بِنْتِ نَبِیهِ طَعَاماً وَ غَیرَ ذَلِک دِرْهَماً إِلَّا وَ بَارَکتُ لَهُ فِی الدَّارِ الدُّنْیا الدِّرْهَمَ بِسَبْعِینَ دِرْهَماً وَ کانَ مُعَافاً فِی الْجَنَّةِ وَ غَفَرْتُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی مَا مِنْ رَجُلٍ أَوِ امْرَأَةٍ سَالَ دَمْعُ عَینَیهِ فِی یوْمِ عَاشُورَاءَ وَ غَیرِهِ قَطْرَةً وَاحِدَةً إِلَّا وَ کتِبَ لَهُ أَجْرُ مِائَةِ شَهِید. خطاب رسید: به 10 جهت 1- نماز، 2- زکات، 3- روزه، 4- حج، 5- جهاد، 6- جمعه، 7- جماعت، 8- قرآن، 9- علم، 10- عاشورا. موسی(ع) عرض کرد: بارالها عاشورا چیست؟ خطاب رسید: گریه و تباکی و برپایی عزا بر مصیبت‌های فرزند محمد مصطفی(ص) تا آنجا که فرمود: به عزت و جلالم سوگند هر بنده‌ای که روز عاشورا بر حسین بن علی(ع) بگرید و قطره‌ای اشک از چشمش جاری شود، ثواب 100 شهید برایش نوشته می‌شود. مستدرک الوسائل، ج 10، ص319، ح12085

37- مردی خدمت امام حسین(ع) رسید و گفت: من گناهکارم و نمی‌توانم دست از گناه بکشم؛ مرا اندرزی بده. حضرت فرمودند: اِفْعَلْ خَمْسَةَ أَشْیاء وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ فَأَوَّلُ ذَلِک لَاتَأْکلْ رِزْقَ اللَّهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ وَ الثَّانِی اُخْرُجْ مِنْ وَلَایةِاللَّهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ وَ الثَّالِثُ اُطْلُبْ مَوْضِعاً لَایرَاک اللَّهُ وَأَذْنِبْ مَا شِئْتَ وَ الرَّابِعُ إِذَا جَاءَ مَلَک الْمَوْتِ لِیقْبِضَ رُوحَک فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِک وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ وَ الْخَامِسُ إِذَا أَدْخَلَک مَالِک فِی النَّارِفَلَاتَدْخُلْ فِی النَّارِ وَأَذْنِبْ مَا شِئْتَ. پنج کار انجام نده و هر گناهی دوست داری بکن. 1- از روزی خدا نخور. 2- از ولایت خدا خارج شو. 3- جایی پیدا کن که خدا تو را نبیند. 4- وقتی ملک الموت برای قبض روحت آمد، نگذار جانت را بگیرد. 5- وقتی مالک دوزخ تو را داخل جهنم انداخت داخل نشو سپس هر گناهی مایلی انجام بده. بحارالأنوار، ج 75، ص126، ح7

38- امام صادق(ع) فرموده است: وَفَدَ إِلَی الْحُسَینِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیهِ وَفْدٌ فَقَالُوا: یاابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّ أَصْحَابَنَا وَفَدُواإِلَی مُعَاوِیةَ وَ وَفَدْنَا نَحْنُ إِلَیک. فَقَالَ(ع) إِذَنْ أُجِیزُکمْ بِأَکثَرَ مِمَّا یجِیزُهُمْ. فَقَالُوا: جُعِلْنَا فِدَاک إِنَّمَا جِئْنَا لِدِینِنَا. قَالَ(ع) فَطَأْطَأرَأْسَهُ وَ نَکتَ فِی الْأَرْضِ وَ أَطْرَقَ طَوِیلًا ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَقَالَ(ع) قَصِیرَةٌ مِنْ طَوِیلَةٍ: مَنْ أَحَبَّنَا لَمْ یحِبَّنَا لِقَرَابَةٍ بَینَنَا وَ بَینَهُ وَ لَالِمَعْرُوفٍ أَسْدَینَاهُ إِلَیهِ إِنَّمَاأَحَبَّنَالِلَّهِ وَرَسُولِهِ جَاءَ مَعَنَا یوْمَ الْقِیامَةِ کهَاتَینِ(وَ قَرَنَ بَینَ سَبَّابَتَیه). گروهی خدمت امام حسین (ع) رسیدند و گفتند «یاابن رسول‌الله، گروهی از یارانمان نزد معاویه رفتند و ما نزد شما آمدیم». امام فرمودند: «پس به شما چیزی بیشتر از آنچه بخواهید می‌دهم». گفتند «جانمان فدایت، ما برای فراگرفتن دین خود نزد شما آمده‌ایم». امام حسین(ع) مدتی راه رفتند، سپس سرشان را بالا آوردند و فرمودند: «کسى که ما را نه به جهت خویشاوندى، نیکى و احسان به او، بلکه فقط براى خدا و رسول خدا(ص) دوست بدارد، روز قیامت چون این دو (دو انگشت سبابه در کنار هم ) با ما خواهد بود». بحارالأنوار، ج 27، ص127، ح118

39- امام حسین(ع) فرموده است: إِنَّ هَذِهِ الدُّنْیا قَدْ تَغَیرَتْ وَ تَنَکرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا فَلَمْ یبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ کصَابَّةِ الْإِنَاءِ وَ خَسِیسُ عَیشٍ کالْمَرْعَی الْوَبِیلِ أ لَاتَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَایعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَایتَناهَا عَنْهُ لِیرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِاللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّی لَاأَرَی الْمَوْتَ إِلَّاالْحَیاةَ وَ لَاالْحَیاةَ مَعَ الظَّالِمِینَ إِلَّا بَرَماً. إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیانُونَ. وَ قَالَ(ع) لِرَجُلٍ اغْتَابَ عِنْدَهُ رَجُلًا یا هَذَا کفَّ عَنِ الْغِیبَةِ فَإِنَّهَا إِدَامُ کلَابِ النَّارِ وَ قَالَ عِنْدَهُ رَجُلٌ إِنَّ الْمَعْرُوفَ إِذَا أُسْدِی إِلَی غَیرِأَهْلِهِ ضَاعَ فَقَالَ الْحُسَینُ(ع) لَیسَ کذَلِک وَ لَکنْ تَکونُ الصَّنِیعَةُ مِثْلَ وَابِلِ الْمَطَرِتُصِیبُ الْبَرَّ وَالْفَاجِرَ.

به‌راستی این دنیا دگرگون و ناشناس شده و معروفش پشت کرده، از آن جز نمی که بر کاسه نشیند و زندگی‌ای پست، همچون چراگاه تباه، چیزی باقی نمانده است. آیا نمی‌بینید که به حق عمل و از باطل نهی نمی‌شود؟ در چنین وضعی مؤمن به لقای خدا سزاوار است. من مرگ را جز سعادت و زندگی با ظالمان را جز هلاکت نمی‌بینم. به‌راستی مردم بنده دنیا هستند و دین بر سر زبان آن‌هاست. مادامی که برای معیشت آن‌ها باشد، پیرامون آن هستند و وقتی به بلا (و رنج و سختی) آزموده شوند، دین‌داران اندک‌اند. بحارالأنوار، ج75، ص117، ح2

40. امام زمان(عج) فرموده است: أَلا یا أَهْلَ الْعالَمْ إِنَّ جَدِّی الْحُسَین قَتَلُوهُ عَطْشاناً أَلا یا أَهْلَ الْعالَمْ إِنَّ جَدِّی الْحُسَین طَرَحُوهُ عُرِیاناً أَلا یا أَهْلَ الْعالَمْ إِنَّ جَدِّی الْحُسَین سَحَقُوهُ عُدْوانا.  ای اهل عالم؛ آگاه باشید که جد من حسین(ع) را تشنه‌کام کشتند. آگاه باشید ای اهل عالم که جدّ من حسین(ع) را برهنه روی خاک افکندند. آگاه باشید ای جهانیان که جدّ من حسین(ع) را از روی کینه‌توزی پایمال کردند. علی یزدی حایری، إلزام الناصب، ج 2، ص233، فصل9

انتهای پیام/4033/