آنا گزارش می‌دهد؛
خطر تأخیر در فرهنگسازی دوچرخه‌سواری به عنوان وسیله تردد درون شهری/ پلیس دوچرخهسوار چه زمانی آغاز به کار می‌کند؟
کشور در سالهای گذشته به دليل تأخیر در فرهنگسازی دچار آسيب‌هاي زيادی در حوزه رانندگی، آپارتمان نشینی، بستن کمربند ایمنی و یا کلاه ایمنی داشت و اکنون نیز در آستانه تأخر فرهنگی استفاده از دوچرخه و دوچرخه سواری هستیم.
به گزارش خبرنگار حوزه سلامت گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، در سالهای اخیر افراد بیشتری نسبت به سالهای قبل و در سنين مختلف در حال استفاده از دوچرخه به عنوان وسيله تفريح و ورزش و يا به عنوان یک وسیله ترددی هستند كه عواملی از قبيل وضعيت ترافيك در شهرهاي بزرگ خصوصا تهران مزید بر علت هم شده است.
استفاده از دوچرخه برای سفرهاي يك يا چند روزه باعث رشد چشمگير اين وسيله جذاب و دوست داشتني در ميان اقشار و طيف هاي گوناگون جامعه شده ودر بحث اپيدمي کرونا نيز بسیاری از مردم در تكاپوي تعمير دوچرخه‌هاي قديمي خود و يا فرزندان جهت استفاده بهینه بودند.
با این حال افزایش حوادث ناشی از تردد دوچرخه‌سواران در کشور پیامدهایی را به دنبال داشت به طور مثال در سه ماه اخیر سه دوچرخه سوار در جاده ها و خيابان هاي ابران با خودرو تصادف كرده و به كام مرگ رفتند و چندين دوچرخه سوار نيز مصدوم شدند که بخشی از این حوادث به فقدان فرهنگ سازي و اهميت ندادن به استفاده از فرهنگ دوچرخه سواری در ميان جامعه برمی‌گردد و اين نگراني را ايحاد مي‌كند كه تاخر و عقب ماندگي فرهنگي اين بار با دوچرخه تبديل به معضل جديد جامعه خواهد شد.
کشور در سالهای گذشته به دليل تأخر فرهنگي در جامعه دچار آسيب‌هاي زيادی شد که می‌توان به فرهنگ رانندگی، فرهنگ آپارتمان نشینی، فرهنگ بستن کمربند ایمنی و یا کلاه ایمنی اشاره کرد و اکنون نیز در آستانه تأخر فرهنگی استفاده از دوچرخه هستیم و باید مسئولان فرهنگی و سیاسگذاران این حوزه به این بخش ورود جدی کنند.
از نگاهي ديگر وقتي به قوانين نگاه مي‌كنيم اولين قانون دوچرخه سواری در ابتدای قرن جدید هجری شمسی وضع شد که شامل 20 ماده بود و از آن تاريخ تاکنون به صورت رسمي مورد بازبينی دقيق قرار نگرفته است؛ حتی در آئین‌نامه راهنمايي و رانندگي بعضا به قوانين دوچرخه به صورت مختصر اشاره شده است.
با توجه به اهميت 5 حوزه سياست گذاري مهم كه شامل آموزش، سلامت، جناحی، سياست‌هاي زيست محيطي و سياست هاي رفاهي است شاید به‌كارگيري و استفاده از دوچرخه به عنوان وسيله نقليه ناخودآگاه مرتبط با همه آنها باشد، خصوصاً نقش پليس كه با دقت عمل بيشتري با نگاه به دوچرخه به عنوان يك وسيله نقليه و با ایجاد سخت‌گيری‌های به جا و مناسب و منطقي با رانندگان و راكبين موتور براي پديرش دوچرخه به عنوان يك وسيله نقليه می‌تواند نقش اساسی در فرهنگسازی استفاده از دوچرخه داشته باشد.
دولت نیز می‌تواند با استفاده از ابزار رسانه و ظرفیت فرهنگسازی آن و با برگزاري آموزش‌های مداوم و بارآموزي‌های مكرر و ساليانه از طريق بخش خصوصي براي اين افراد نقش خود را در فرهنگسازی ایفا کند.
همچنین با تحت آموزش قرار دادن عوامل و مأموران ناجا و به‌كارگيري پليس دوچرخه سوار ترجيحا در مناطق كم شيب و مسيرهاي شرقي غربي نسبت به ارتقا سطح فرهنگ و اموزش اهتمام ورزند و شهرداري هم با توجه به مسئولیت خود نسبت به افزايش، ترميم، بازسازي و رفع ايرادات مسيرهاي امن دوچرخه با استفاده از متخصصين و تجارب دوچرخه سواران شهری اهتمام ورزد.
البته مجوز فعال شدن پلیس دوچرخهسوار در حوزه راهنمایی و رانندگی از سال هاي قبل ابلاغ شده است و پلیس تاکید دارد دوچرخه‌سواران مانند موتورسواران باید دوره‌های آموزشی ببینند و گواهی صلاحیت دوچرخه‌سواری برای آنان صادر شود ولي كوچكترين اهميتي نسبت به آموزش و برخورد با رانندگان در خصوص همزيستي با دوچرخه سوار در خيابان نمی‌شود و اكثرا مسيرهاي دوچرخه توسط راكبان موتور مورد تجاور قرار می‌گيرد و یا این مسیرها توقفگاه خودروها شده و مسيرها بسته مي شود؛ در این بین بارها مشاهده شده است که پليس از كنار اين تخلفات بي تفاوت عبور مي‌كند و نشان از این دارد که براي خود نيروي پليس از نگاه ترافيكي هم دوچرخهسوار دارای كمترين اهميت است و نگاه وسيله نقليه به دوچرخه وچود ندارد.
* کوروش قاسمیان
انتهای پیام/4076/
انتهای پیام/
