المیادین:
درس‌هایی که نفتکشهای ایرانی به جهان دادند/ ونزوئلا از بحران محاصره اقتصادی آمریکا عبور می‌کند
ونزوئلا بیشترین ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد، اما وضعیت دشواری را می‌گذراند که مانع از بهره‌برداری مناسب از این ظرفیت فوق‌العاده می‌شود؛ بنابراین می‌طلبید ایران با پشت پا زدن به تحریم‌های آمریکا، درس‌های بزرگی به جهان بدهد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، پایگاه خبری المیادین در گزارشی با پرداختن به موضوع رسیدن نفتکشهای جمهوری اسلامی ایران به آب‌های سرزمینی ونزوئلا نوشت: در سال 2002 میلادی مخالفان ونزوئلایی با هماهنگی دولت آمریکا و تحت تأثیر سیاست‌های سوسیالیستی كه هدف آن جمعیت كارگری این کشور بود، فراخوان اعتصاب دادند و توانستند صنعت نفت ونزوئلا را فلج کنند. با این اقدام علاوه بر فلج شدن صنعت نفت، بسیاری از شرکت‌ها و مؤسسات فنی وابسته به شرکت ملی نفت ونزوئلا تعطیل شدند و حمل‌ونقل نفت‌کش‌ها در دریا با مشکلات جدی مواجه شد.
بیشتر بخوانید:
واکنش مقامات به پهلوگیری نفتکشهای ایرانی در ونزوئلا
طبق این گزارش، آمریکایی‌ها با ایجاد اخلال در صنعت نفت ونزوئلا پیام آشکاری داشتند؛ آن‌ها می‌خواستند این حکومت بولیواری را تحت امر خود قرار دهند و مانع از استخراج نفت، انتقال و صادرات آن شوند. بنابراین منبع درآمد اصلی اقتصاد ونزوئلا را خشکاندند تا با پدید آمدن مشکلاتی همچون اختلال در حمل‌ونقل و توقف تولید مشتقات نفتی لازم برای صادرات، مردم را علیه حکومت بولیواری بشورانند؛ آن‌ها خوب می‌دانستند استخراج نفت منبع اصلی درآمدزایی این کشور است.
این پایگاه خبری در گزارش خود آورده است: آن زمان پوشش رسانه‌ای به‌گونه‌ای نبود که مهندسی ایرانی‌ها برای به تحرک واداشتن ماشین‌های شرکت‌های راهسازی و عملیات‌های مهندسی معکوس برای بازسازی اقتصاد ورشکسته ونزوئلا بازتاب کافی داده شود. حکومت بولیواری از این پیچ (تاریخی) گذر کرد و شعار مخالفان آن زمان «2002 بدون عید، 2003 بدون هوگو چاوز» تعبیر نشد.
به‌نوشته این پایگاه لبنانی، موج اخیر که علیه ونزوئلا به راه افتاده است کم از حوادث 2002 میلادی ندارد و آمریکا همچنان توطئه‌های خود را علیه ونزوئلایی‌ها پیاده‌سازی می‌کند؛ ولی این‌بار توطئه به فلج کردن استخراج نفت منحصر نماند و کاخ سفید راه پالایش نفت را به روی ونزوئلا بست و مانع از ارسال مواد خام نفتی برای تولید بنزین شد و فشارهای خود را در این راستا علیه شرکت‌های نفتی دنیا افزایش داد. آن‌ها این‌گونه می‌پنداشتند که ونزوئلا بدون نفت و مشتقات نفتی چگونه می‌تواند (زنده) بماند؟
شرکت «سیتگو» (CITGO) ونزوئلا که نقش محوری در پالایش نفت برعهده دارد؛ در توطئه آمریکایی‌ها بخشی از موضوع بود؛ چه اینکه ارتباطش را با شرکت ملی نفت ونزوئلا قطع و درآمدهای حاصل از تولیدات نفتی را به نفع اقتصاد آمریکا و خوان گوایدو، رهبر مخالفان ونزوئلا مصادره کرد.
این گزارش می‌افزاید: ونزوئلا 18 پالایشگاه نفت و چاه استخراج بنزین در اختیار دارد که 6 مورد در داخل و 12 مورد از آن‌ها در خارج از این کشور و در حیطه مالکیت شرکت سیتگو است. آمریکا از یک سال و نیم پیش تلاش کرد تا در حد توان خود ارتباط میان این پالایشگاه‌ها و چاه‌های نفت را با شرکت ملی نفت ونزوئلا قطع کند؛ به‌عنوان نمونه ارتباط شرکت نفت ملی ونزوئلا را با کوبا قطع کرد و سنگ‌اندازی‌هایی در زمینه ارتباط این شرکت با شرکت‌های پتروشیمی برای دریافت مواد خام کرده است.
راه‌حل ایرانی
به‌نوشته المیادین، جمهوری اسلامی ایران با ارسال پنج نفتکش حامل بنزین به سمت ونزوئلا دو راه‌حل برای عبور از بحران ارائه کرد؛ راه‌حل اضطراری که می‌تواند تبعات مستقیم ناشی از محاصره اقتصادی ونزوئلا را کاهش دهد و راه‌حل بلندمدت. در راه‌حل اضطراری سوخت محموله نفت‌کش‌ها می‌تواند حیات را به ونزوئلا بازگرداند و در راه‌حل دوم مواد لازم برای تولیدات واحدهای پتروشیمی که از تولید بازمانده‌اند فراهم می‌شود. نباید فراموش کرد نفت ماده‌ای نیست که در جهان به‌طور یکسان توزیع شده باشد و پالایشگاه‌ها نیز چنین نیستند، این نشان می‌دهد ایران فراورده‌های اصلاح‌شده را با هدف استفاده ونزوئلایی‌ها ارسال و تلاش کرده است راه‌حل مدنظر خود را ارائه کند.
نفتکش فورچون
المیادین نوشت: نفتکش «فورچون» به ونزوئلا رسید، «فارست» و «پتونیا» امروز می‌رسند، «فاکسون» 30 می (10 خرداد) و «کلاول» دوم ژوئن (13 خرداد) وارد آب‌های سرزمینی ونزوئلا می‌شوند. ورود این نفت‌کش‌ها به جمهوری بولیواری ونزوئلا به جهان درس‌های مهمی می‌دهد که عبارتند از؛
- تحریم‌های آمریکا زمانی که کشورها ثروت خود را داشته باشند، شیوه استفاده از آن و نحوه انتقال محصولاتشان را بدانند کارایی خود را از دست می‌دهد. تحریم‌های مالی به گرد پای حکمرانی صنعت و آگاهی از فناوری‌های علمی نمی‌رسد. هنگامی که کارت‌های فشار آمریکا از دست استعمارگر خارج می‌شوند، تحریم‌ها قابلیت نفوذ ندارند و تضعیف می‌شوند.
- مانور رسانه‌ای مبتنی بر لکه‌دار کردن چهره دولت بولیواری و تلاش برای نشان دادن یک حکومت ناتوان از اداره کشور، گام دوم جنگ علیه ونزوئلاست. بنابراین اختلال در انتقال سوخت به وسیله راه‌هایی که بالاتر ذکر شد، ارسال مواد کشاورزی از مزارع به دست مردم و نیز ارتباط مردم با پزشکان را مختل می‌کند (به‌وسیله حمل‌نقل شهری و بین شهری) و در سایه شیوع کرونا که آمریکا در آن نقش دارد، می‌تواند بر شعله‌ور شدن بحران در ونزوئلا دامن بزند.
- قوانین مبتنی بر تحریم‌ها گزینشی است؛ آن هم در زمانی كه دولت آمریكا شركت‌های بخش نفت ونزوئلا را محاصره کرده است و تهدید می‌کند: شرکت‌های اسپانیایی، ایتالیایی و روسی نمی‌توانند پروژه های خود را در ونزوئلا تکمیل کنند و به تعهدات خود درقبال شرکت ملی نفت ونزوئلا پایبند باشند.
- جهان به تقابل با آمریکا روی خواهد آورد و در این زمینه شبکه ویژه‌ای از مؤسسات دانش‌بنیان و تولیدی پیشگام شده‌اند؛ موضوعی که می‌تواند پایان سلطه دلار بر اقتصاد جهانی را امری اجتناب‌ناپذیر کند.
انتهای پیام/4106/4033/
انتهای پیام/
