یادداشت وارده؛
نکوداشت مربیان دانایی در فصل رویش
جامعه‌ای که به احترام معلم به خود برپا ندهد و به حرمت آموختن و آموزش در لحظه لحظه سال نایستد و کلاه از سر نگیرد جامعه آینده‌داری نمی‌شود حتما!
گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ در باب معلم، مقام او و آنچه می‌آموزد، هرچه بگوییم و بخوانیم و بنویسیم باز هم ناچیز است! دلیل آن شاید به فطرت آدمی برمی‌گردد که هزاران سال است از بدو خلقت تا امروز و تا همیشه همچنان ترقی‌خواه، جستجوگر و در پی آموزش و آموختن است.
از نخستین انسان‌ها تا بشر امروز آنگونه که تاریخ می‌گوید تغییری گسترده و اساسی در زمینه آموزش صورت گرفته و این تغییر و توسعه حاصل نشده مگر به مدد آموختن و یاد دادن! که وظیفه معلمان و آموزگاران تا امروز بوده؛ پس بشر امروز اگر به معلم احترام بگذارد در واقع به هستی احترام گذاشته و به خودش و خدای خود که نخستین آموزگار بشریت است!
از روزگاران دیر و دورِ کهن که آموزشِ دانشِ زیستن به مدد تصاویر بسیار ابتدایی و اشارات صورت می‌گرفت تا امروز که از غرب کره خاکی به دانش‌آموزانی در شرق همین کره خاکی به کمک تکنولوژی روز درس و آموزش داده می‌شود با اینکه تغییراتی بسیار بنیادین و اساسی در همه مبانی دانش و آموزش حاصل شده؛ اما تنها چیزی که هیچ تغییری را نپذیرفته نقش و نفس معلم است!
بخش جالب‌تر و هیجان انگیزتر این قصه آنجا هویدا می‌شود که در همه مکاتب و مذاهب و اقوام بشر و در همه دوره‌های تاریخی بحث آموزش و آموزگار از مباحث اصلی است که تعطیل بردار نیست! در همین ماجرای کرونا که دنیا را فلج کرده تنها موضوعی که بحث تعطیلی آن را نمی‌شود حتی مطرح کرد موضوع آموزش است.
معلمان فداکار همه کشورها و به‌ویژه آموزگاران ایران با هر ابزاری که بتوانند مشغول آموزشند. حتی آنجا که امکان آموزش از راه دور نبوده معلمان عاشق دانایی به ده کوره‌های بدون امکانات رفته و در فضای آزاد با رعایت مسائل بهداشتی روز، مشغول تدریس و یاد دادن هستند.
این سال‌ها که در کشور روز معلم مصادف شده با شهادت استاد مطهری آن هم در میانه بهار دل انگیز طبیعت اگرچه دلگیر می‌شویم از نبود معلمی در قامت استاد؛ اما نکوداشت مربیان دانایی در فصل جوانه و رویش به‌قدری شیرین و دل انگیز است که اگر مدارس باز بود امروز را کودکان، نوجوانان و جوانان در کوچه‌ها و خیابان‌ها با گل و کادو به مدرسه می‌رفتند اما...
جامعه با احترام به معلم آینده‌دار می‌شود
عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد! با این حساب و با ملاحظه شرایط امروز باید نتیجه گرفت پاسداشت معلم را نباید به روزی خاص تقلیل داد و در همه روزها باید به دانش‌آموزان و خانواده‌ها آموخت که می‌توانند و بلکه باید دبیران و آموزگاران خود را حرمت کنند و به احترام آنان صمیمانه از جا برخیزند. جامعه‌ای که به احترام معلم به خود برپا ندهد و به حرمت آموختن و آموزش در لحظه لحظه سال نایستد و کلاه از سر نگیرد جامعه آینده‌داری نمی‌شود حتما!
اندکی دقت و مطالعه در شرایط آموزگاران در کشورهای مختلف نشانگر این است که هر جامعه ای که هوای معلم را بیشتر و بهتر گرفته! زندگی بهتر و توسعه یافته تری را در حال تجربه کردن است و این بهتر بودن را در همه زمینه ها می توان مشاهده کرد.
امید است مسئولان و تلاشگران در زمینه آموزش در کشور هم اگرچه توجهات خوبی به موضوع تعلیم و تربیت دارند اما باز هم بر تلاش خود بیفزایند تا شرایط خوب را به عالی بدل کنند که از این طریق می‌توان به فردا رفت!
نوشته را با نقل قولی منسوب به یکی از رهبران اروپایی به پایان می‌برم با امید به فردایی که پر از نور و دانایی است...
می‌گویند پزشکان یکی از کشورهای غربی به درآمد خود معترض شده و معلمان را مثال زده بودند که اوضاع آنان بهتر است و... رهبر آن کشور با تعجب و قیافه‌ای حق به جانب خطاب به پزشکان گفته بود یعنی باید حقوق شما با کسانی که شما را پزشک کرده‌اند برابر باشد؟!
حتی فیلسوفان و دانشمندان و رهبران کشورها همگی روزی دانش‌آموز بوده و در کلاس درس معلمان خود نشسته‌اند! معلمان را در یابیم تا کشور را دریافته باشیم. به امید آن روز...
اسماعیل تپاک مدیر روابط عمومی سمای لاهیجان و سیاهکل
انتهای پیام/4121/
انتهای پیام/
