داریوش یاری در گفتگو با آنا:
عده‌ای سودجو می‌خواهند به نام سینمای بدنه «اکران آنلاین» را زمین بزنند/ انتشار غیرقانونی «خروج» اتفاقی نبود!
کارگردان سینما و تلویزیون از تلاش عده‌ای منفعت‌طلب در سینمای ایران برای ناکامی سامانه اکران آنلاین می‌گوید.
داریوش یاری در گفتگو با خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا با اشاره به این که به‌تازگی طرح فیلمنامه سریالی با عنوان «زندگی زیبا» را به پایان رسانده است گفت: این اثر را برای پخش در شبکه نمایش خانگی در نظر دارم، احتمال هم دارد که سراغ تلویزیون بروم اما با توجه به سوژه اجتماعی سریال و این که تلویزیون معمولاً در این زمینه‌ها محافظه‌کارانه عمل می‌کند بعید می‌دانم که تمایلی به ساختن این اثر داشته باشد.
وی درباره اکران آنلاین فیلم‌ها با توجه به تعطیلی سینما‌ها نیز گفت: این قالب نمایش فیلم در همه جای دنیا راه‌اندازی شده و طرفداران زیادی دارد. فوائد زیادی هم برای فیلمسازان و مخاطبان به همراه داشته است.
این کارگردان سینما وتلویزیون افزود: نکته اینجاست که در کشورهای صاحب سینما و پیشرفته، فناوری‌های جدید متعلق به یک فرد یا گروه نیست و در خدمت منافع جمعی است. وقتی یک فناوری و طرح جدید ظهور می‌کند، از آنجایی که منافع کلی جامعه را درنظر دارد با استقبال مواجه می‌شود.
وی افزود: در کشور ما معمولاً برای ورود تکنولوژی‌های ارتباطی مقاومت‌هایی صورت می‌گیرد. از ویدئو و ماهواره و فضای مجازی بگیرید تا اینترنت و حالا هم بسترهای پخش آنلاین. البته مواردی مثل ویدئو و ماهواره که نام بردم، در زمان خودش یکسری استدلال‌های اخلاقی و اعتقادی هم داشت که فعلاً موضوع بحث من نیست.
یاری عنوان کرد: درباره اکران آنلاین، دیگر این‌گونه مسائل مطرح نیست؛ مقاومت‌هایی که صورت می‌گیرد غالباً به خاطر به‌خطرافتادن منافع گروهی خاص است. این گروه از تثبیت و رایج‌شدن اکران آنلاین ضربه می‌خورند وقتی امکان اکران آنلاین و بلیت فروشی از طریق بسترهای پخش اینترنتی فراهم می‌شود، تلاش می‌کنند تا آن طرح ناکام شود.
وی افزود: این افراد اینقدر درک و انسانیت ندارند که بفهمند این یک امکان جدید است که برای اهالی سینما ومخاطبان مزیت‌های زیادی دارد. اگر هم ایرادی هست، باید آسیب‌شناسی کرده و به‌مرور زمان آن ایرادها را برطرف کنیم.
کارگردان فیلم سینمایی «لیلاج» تصریح کرد: عده‌ای منفعت‌طلب و سودجو،توبره شخصی خود را از انحصار و ایجاد محدودیت در اکران سینمایی پر کرده‌اند و حالا برایشان سنگین است که این انحصار بشکند.
گاهی فیلم‌هایی در سینمای ایران اکران می‌شوند که قاب موبایل هم برای تماشای آنها زیادی است چه برسد به پرده سینما!
وی افزود: حالا یک قالب پخش فیلم به وجودآمده به نام اکران آنلاین که مخاطبان زیادی می توانند در همه جای دنیا به صورت قانونی فیلم را ببنید و منافع تهیه‌کننده و فیلمساز هم تأمین شود. این یعنی عدالت! اما همان گروهی که اشاره کردم، منافعشان با این عدالت همخوانی ندارد. در نتیجه، از این‌که امثال ابراهیم حاتمی‌کیا را قربانی کنند ترسی ندارند. چون برای آنها پای سودهای میلیاردی در میان است. دیدید که فیلم «خروج» را قاچاق کردند تا این امکان به زمین بخورد.
یاری عنوان کرد: شاید سینمای حاتمی‌کیا سینمای مطلوب من نباشد؛ البته سینمایی هم نیست که من با آن زاویه داشته باشم، اما اقدامی که ایشان انجام داد و خروجی که با فیلم «خروج» علیه انحصار اکران رقم زد تا اندازه‌ای ماهیت این افراد منفعت‌طلب را روشن کرد.
وی اظهار کرد: این که فکر کنیم انتشار غیرقانونی فیلم «خروج» اتفاقی و مثلاً کار یک جوان نوزده‌بیست‌ساله پای اینترنت بوده تا حاتمی‌کیا و سایر سینماگران را زمین بزند جوک است، شوخی است! حتماً دست‌های پشت‌پرده‌ای هست که نمی‌خواهد این شیوه اکران در سینمای ایران جان بگیرد.
کارگردان مستند «کربلا؛ جغرافیای یک تاریخ» گفت: همین تفکرات انحصاری است که سینمای ایران را به این وضعیت رسانده و سطح سلیقه تماشگران را تنزل داده است. شاید عده‌ای هم این استدلال را مطرح کنند که اصل این است که فیلم را در پرده عریض سینما ببنیم و لذت ببریم. بله، من هم قبول دارم، اما چه فیلمی؟! در این چند سال فیلم‌هایی در سینمای ایران اکران شدند که از حیث شکلی و محتوایی حتی قاب موبایل هم برای تماشای آنها زیادی است چه برسد به پرده سینما!
منفعت‌طلبان از این که امثال ابراهیم حاتمی‌کیا را قربانی کنند ترسی ندارند، چون پای سودهای میلیاردی در میان است
وی تأکید کرد: وقتی اکران آنلاین جان بگیرد، رقابت سالم ایجاد می شود. سینماگران خوش‌فکر انگیزه می‌گیرند و فیلم‌های کمدی بی‌مایه و سرشار از شوخی‌های جنسی و لودگی به حاشیه می‌روند. فیلم‌هایی که به غلط اسم خودشان را سینمای بدنه گذاشته‌اند.
یاری تصریح کرد: در اواخر دهه هفتاد، فیلمسازان جوانی مثل وحید موسائیان، بیژن میرباقری، علی امینی، علیمحمد قاسمی و... از دانشکده سینما و تئاتر، دانشگاه سوره، انجمن سینمای جوانان و ... فارغ‌التحصیل شدند و فیلم‌های کوتاه و مستندهای درجه‌یک ساختند و بعد سراغ ساختن فیلم‌های بلند آمدند. در آن‌زمان همین افرد سودجو بودند که به این جوانان مستعد لقب «فیلمسازان جشنواره‌ای» دادند و خودشان را به عنوان سینمای بدنه جا زدند. امروز هم با همین شعار و با دستاویز قراردادن سینمای بدنه، اکران آنلاین را می‌کوبند و می‌گویند که این شیوه جدید اکران به نفع سینمای بدنه نیست.
وی افزود: اتفاقاً شما سینمای بدنه نیستید! سینمای بدنه واقعی آن سینمایی است که در اکران آنلاین، عیارش مشخص می‌شود و تماشاگر تازه می‌فهمد که فیلم خوب چیست.
این فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما در ادامه گفت: اتفاق خوب دیگری که می‌افتد این است که ما هر‌ساله تعداد زیادی فیلم داریم که در ترافیک اکران می‌مانند و وقتی هم سازمان سینمایی می‌خواهد آنها را اکران کند گویا صرفاً از روی رفع تکلیف است؛ همان اتفاقی که برای فیلم «لیلاج» و بسیاری از فیلم‌های مستقل افتاد.
سینمای بدنه واقعی آن سینمایی است که در اکران آنلاین، عیارش مشخص می‌شود و تماشاگر تازه می‌فهمد که فیلم خوب چیست
یاری اظهار کرد: از سوی دیگر، در سامانه اکران «آنلاین» شاید حدود هشتاد درصد فروش به تهیه‌کننده می‌رسد اما در اکران سینمایی این رقم کمتر از 30 درصد است. معلوم است که فیلمسازی که امکان اکران در اینترنت را داشته باشد، می‌داند که حداقل به سرمایه اولیه خود می‌رسد. زودتر فیلمش را تولید و اکران آنلاین می‌کند و می‌رود سراغ فیلم‌های بعدی؛ اما در شیوه سنتی اکران که آقایان به غلط با عنوان «سینمای بدنه» پُزش را می‌دهند، 90درصد فیلم ها زمین می‌خورند و آن 10درصد هم جیب آنها را پر می‌کند.
وی در پایان گفت: اکران آنلاین می‌تواند به فیلمسازانی که فیلم هایشان زیر آوار سینمای به اصطلاح بدنه مانده است و غبار فراموشی گرفته کمک کند تا آثارشان دیده شود.
انتهای پیام/4104/
انتهای پیام/
