نگاه آنا به کنار هم‌نشینی دو سریال خاص؛
هم «پایتخت» می‌خواهیم هم «نون. خ»/ دوقطبی‌سازی تعطیل!
بجای طرح رویه حذف و تأیید دو سریال پرمخاطب اخیر تلویزیون، چه بسا باید بر وجود و ادامه چنین سریال‌هایی در کنار هم و با حفظ ابعاد سرگرمی و نیز طرح معضلات جامعه در قالب قصه‌هایی خوش‌نوشت تأکید داشت.
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا- محسن غلامی (قلعه‌سیدی): سریال‌های کمدی که اخیرا در کنداکتور شبکه‌های سیما جای گرفتند، توانسته‌اند مخاطبان بیشتری را پای تماشای تلویزیون بنشاند. سریال‌هایی که از فروردین‌ماه به طور جدی‌تر وارد جدول پخش تلویزیون شده‌اند و این روال حداقل تا پایان ماه رمضان و با پخش تولیداتی همچون «زیرخاکی» و یا «پدر پسری» ادامه خواهد یافت.
هم‌اکنون و پس از اتمام موقت «پایتخت 6»، سریال مخاطب‌پسند «نون.خ 2» درحال پخش است و به نظر بیشتر از سری اول جذب بیننده کرده است. سعید آقاخانی با ساخت این سریال کمدی که مبتنی است بر طنزهای کلامی و نیز موقعیت‌های کمدی تا به الان توانسته نگاه منتقدین همیشگی سیما را معطوف به خود سازد.
«نون. خ» در عین روایت کمدی، خلق نمای بصری و استفاده از ظرفیت‌های بومی مناطق کردنشین، دست از نقدهای بجا و درست برنمی‌دارد. همچنین به خوبی از این ظرفیت برای ورود به بحران‌ها و حتی نقد شخصیت‌ها استفاده می‌کند و به سبب به‌روز بودن و طنز محترمانه خود با واکنش مثبت سوژه‌های خود مواجه شده است.
با این حال پخش نزدیک به هم «نون. خ» با دیگر سریال پرمخاطب تلویزیون یعنی «پایتخت» که هر دو نیز سر و شکلی نسبتا یکسان با یکدیگر دارند، موجد قیاس‌هایی میان این دو شده است که به زعم برخی متاثر از نگاه صفر و یکی یا «بود یکی و نبودن دیگری» شده است.
«پایتخت 6» که هنوز چهار قسمت پایانی آن به دلیل شیوع کرونا به مرحله تولید نرسیده است، به خاطر برخی شیطنت‌ها و اقتباس افراطی و نادرست عوامل از فیلم‌های خاص قبل از انقلاب و نیز تغییر در شخصیت‌سازی کارکرترهای خود نقدهایی جدی را به دنبال داشت تا جایی که گاه معتقد بودند که در نسخه ششم، توجه همیشگی به خانواده را چندان محل اعتنا قرار نداده است.
برهمین اساس با وجود جذابیتش و طنزپردازی بعضا جالب سریال سیروس مقدم، اما باز هم جریانی از انتقادات متوجه او و عواملش شد.
هر دو این سریال‌ها تشابهات مشترکی دارند که در جای خود قابل اعتناست؛ از جمله وجه سرگرمی ایده‌آل و نیز کشاندن مخاطب پای قصه‌ای باکیفیت که یک امتیاز جدی برای تلویزیون هم خواهد بود. دست گذاشتن روی فیلمنامه‌ای با عناصر بومی و روایتگری از داستان‌هایی مختص خانواده ایرانی که می‌تواند منتهی به حس همدلی میان فرهنگ‌های مختلف شود، در این دو جریان دارد.
همین ترکیب و سر و شکل نسبتا یکسان در بستر ساخت «پایتخت» و به طور پررنگ‌تر در «نون. خ» و نیز خلق موقعیت‌های انتقادی کمیک که همه‌گیر و مخاطب‌پسند هستند، توقع را از تولیداتی این چنین بالا برده است.
با این حال این اعتقاد وجود دارد که با وجود بهتر شدن فضای نقد و سعه صدر مردم و مسئولین در قاب سیما اما همچنان این چارچوب هنری نباید محلی برای عقده‌گشایی و یا ابزاری برای خودنمایی قرار گیرد.
«پایتخت» هرچند هر از گاهی دستاویز این نوع شوخی‌ها و حتی تمسخر نیز شد اما برندی برای سیما و البته محصولی برای عموم مردم است که همچنان با حفظ حریم خانواده، بر بودنش تأکید خواهد شد. در نقطه مقابل اما «نون. خ» به رغم نقدهای تند و تیز و کاملا جدی که در پیش گرفته، با واکنش منفی روبرو نشد که این نشان از شوخی‌های معقول و موثری است که درون خود دارد.
بنابراین وجه اصلی سریال‌های کمدی و یا طنز، ابتدا ایجاد سرگرمی و سپس طرح انتقاداتی به سوژه‌های پیرامون خواهد بود که تا به الان «نون. خ» در این مسیر محکم‌تر و جدی‌تر گام برداشته و با وجود حساسیت‌های حاکم بر قصه‌های بومی اما به دور از هرگونه تملق و شعارزدگی، توانسته حس احترام را برانگیزد.
وجود چنین سریال‌هایی در کنار هم با حفظ ابعاد سرگرمی و نیز طرح معضلات جامعه در قالب قصه‌هایی خوش‌نوشت نیاز جدی تلویزیون است به ویژه اینکه صداوسیما کمتر توانسته این اقبال مخاطب را از ساخت سریال‌های طنز به خود ببیند.
پس قیاس این دو سریال که این روزها محل نقد و تضارب آراء قرار گرفته‌اند، به دور از هرگونه فضای رد و تأیید، چه بسا می‌تواند در جهت رقابت این نوع تولیدات مورد علاقه مخاطبان قرار گیرد تا در نهایت شاهد بسته‌ای از سریال‌های طنز و خوش‌ساخت در تلویزیون باشیم.
انتهای پیام /4143/
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
