چرا باید در ماه رمضان گرسنگی بکشیم؟
به گزارش گروه رسانههای دیگر خبرگزاری آنا، مهم اين است كه ما روزه بگيريم، نه اينكه فقط گرسنگي بكشيم، روزه يك نحوه صعود روحاني براي انسان است از دريچه بندگي خداوند، ولي گرسنگي يك عمل بدني است مثل ورزش كه يك عمل بدني است؛ ما در روزه به يك صعود روحاني شباهت داریم ولی از طريق گرسنگي بدن این امر وجود ندارد ولي گاهي ما بهجاي اينكه در مغرب افطار كنيم، در مغرب روزه خود را خراب ميكنيم چرا که فرق است بين افطار كردنِ روزه و خرابكردن آن.
افطار كردن؛ يعني روزه را شكستن ولي خراب و باطلكردن روزه، يعني غذاهايي را كه در روز نخوردهايم در فرصتي كه داريم، جبران شود، و در واقع آن مقاومت و كنترل روحاني را كه در طي روز در خودمان تقويت كرده ایم از دست بدهيم.
درجات روزه داری
چند روز قبل از شروع ماه رمضان به دنبال راهکاری برای تشنه نشدن و گرسنه نشدن هستیم و فراموش کردهایم که باید تشنه شد و باید گرسنه شد، چرا که تشنگی و گرسنگی درجه اول روزه است که روزه عوام است و ما هنوز در این مرحله هم قرار نگرفتهایم.
درجه دوم، روزه خاص است که تمام اعضاء و جوارح انسان روزه است و در مسیر اطاعت از خداوند قرار میگیرد و در نهایت، روزه خاص الخواص است که ذهن انسان هم در مسیر اطاعت از خداوند است و مقربین درگاه خداوند و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از این نوع روزه برخوردار بوده اند؛ حال اندکی در خودمان تأمل کنیم و ببینیم در کدام مرحله قرار داریم و اطاعت از خداوند متعال به ویژه در امر روزه داری و مبارزه با شهوت شکم چه جایگاهی در زندگی هایمان دارد؟
خداوند از شكم سير بدش ميآيد
تا هوس در صحنه است ايمان تحرك ندارد ولي اگر دهانت را كنترل كردي، دروازة ايمان بر جانت گشوده ميشود، چرا كه اگر دهان كنترل شد، دريچههاي غيب آهستهآهسته بر جان انسان باز ميشود؛ براي كساني كه جايگاه گرسنگي و كنترل دهان را در عمل شناختهاند، گرسنگي بسيار خوشمزه است واگر كسي مزه گرسنگي را چشيد از سيري و پرخوري متنفّر ميشود.
بی دلیل نيست كه در روايات داريم: خداوند از شكم سير بدش ميآيد. همه ما كساني را ميشناسيم، از روزي كه رياضتشان را شروع كرده اند تا آخر عمر يک روز سيرنبودهاند.
گرسنگی در رمضان
در راستای اعمال و فضیلتهای ماه رمضان به فواید گرسنگی میپردازیم:
۱ - صفای دل: سیری؛ بخار را در دِماغ (مغز) زیاد میکند و حالت شبیه مستی عارض میشود و دل به سبب آن از جریان تفکّر و سرعت باز میماند و باعث کوری قلب میشود. گرسنگی؛ سبب صفای قلب و رقّت آن میشود و دل را برای تفکّر که راه معرفت است آماده میسازد و برای آن نوری محسوس ظاهر میگردد. رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود که: کسی که شکم را گرسنه بدارد فکر و تعقّل او عظمت یابد.
۲ - از بین بردن و انکسار تند روی و شادی زیاد ... نفس که خوار و زبون شد، در برابر پروردگارش آرام و خاشع میشود.
۳ - شکستن شدّت شهوات و قوایی که موجب گناهان کبیرهی مُهلکه هستند
۴ - کم کردن خواب: خواب، ضایع کنندهی عمر است که سرمایهی تجارت آخرت آدمی است.
۵ - دوام بیداری: بیداری، بذر هر خیر وکمک برای تهجّد و شب زنده داری است که باعث رسیدن به مقام محمود میشود: (وَ مِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّد بِهِ نَافِلَهً لَکَ عَسَی أن یبعَثَکَ رَبُّکَ مَقَاماً مَحمُوداً) (سوره اسراء. آیه ۷۹)
۶ - سلامتی جسم و نفس: آسان شدن انجام عبادات و کمی احتیاج به تخلیه و در نتیجه عادت نفس به کم خوردن و خواهش نفس برای غذا کم میشود و نهایتاً موجب کاهش ابتلاء به امراض مختلفه میگردد، زیرا معده، خانهی امراض و پرهیز و کم خوردن، سرآمد همهی داروها است.
۷ - قناعت و انفاق: کمک به دیگران و اطعام مساکین و صلهی رحم و رفتن به زیارت اماکن متبرّکه (المراقبات. ص. ۲۰۴ و ۲۰۵).
آیا گرسنگی کافیست؟
روزه داری، تنها یک فرایند جسمانی نیست؛ خوب دیدن، خوب شنیدن و خوب گفتن نیز ابعاد دیگری از روزهداریاند که در آموزههای دینی نیز مورد توجه بسیار واقع شدهاند.
بدون تردید، امروزه کنترل ورودیهای فکر و ذهن در تأمین تندرستی و کاهش رنجها و بیماریهای بشر بسیار مهم است؛ اما امروزه زیاد و با صدای بلند حرف میزنیم و بیش از حد تعادل و نیاز، از گوشها، چشمها و زبان خود استفاده میکنیم.
لازم است کمتر صحبت کنیم و تمرین سکوت داشته باشیم، هرجا میشود چشمها را ببندیم، از شنیدن حرفها و موسیقیهای غیرضروری به ویژه اگر حاوی انرژیها و موضوعات منفی باشند، پرهیز کنیم و برای ساحت جسمانی و روحانی خود احترام قائل شویم و به هر چیزی اجازه ورود به حریم ذهن و فکر و جسم خود را ندهیم.
باید از خشم، اندوه، تأثر، گشتوگذارهای بیدلیل و طولانی در اینترنت، تماشای مداوم تلویزیون و فیلمهای مختلف و دنبال کردن اطلاعات و اخبار حجیم و ناکارآمد در روزنامهها و خبرگزاریها و رادیو و تلویزیون بپرهیزیم.
خلاصه اینکه باید برای اخبار و خطورات ذهنی گمرکی بگذاریم که نام آن را میتوان «روزه اخبار» گذاشت. روزی 30-15 دقیقه خلوت داشتن با خود و حذف ورودیهای مختلف و توجه به منبع لایزال فیض الهی، که در دین هم به صورت عبادت پنهان و در خلوت دیده شده است، در این راستا قابل توصیه است. این زمان را در روزهای تعطیل میتوان تا 2-1 ساعت افزایش داد. زمان «روزه اخبار» را میتوان به تدریج افزایش داد تا به مرور موجب مدیریت ذهنی خوبی شود.
انتهای پیام/
انتهای پیام/