پیام تسلیت جمال‌الدینی به دانشجویی که پدرش را به‌خاطر کرونا از دست داد؛
ارزش تمام‌نشدنی کار دانشجوی کمک‌کننده به بیماران کرونایی
معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران درگذشت پدر دانشجوی داوطلب سامانه ۴۰۳۰ را تسلیت گفت.
به گزارش خبرنگار حوزه آموزشی و پژوهشی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، سیدحمید جمال‌الدینی معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران درگذشت پدر دانشجوی داوطلب سامانه ۴۰۳۰ را تسلیت گفت.
در متن این پیام آمده است:
این پیام تسلیت نه بعنوان معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه بلکه پیام تسلیت بعنوان یک برادر بزرگتر به برادری کوچکتری است که بدون چشمداشت دست یاری داد و جهادگرانه برای اطلاع رسانی به مردم در سامانه 4030 داوطلب شد و صادقانه کمک نمود.
دوست عزیز آقای علیرضا حاج عباس شیرازی دانشجوی داروسازی، ما را در غم از دست دادن پدر عزیز خود شریک بدانید. روحش شاد و قرین رحمت ابدی. مسلما پدر به داشتن فرزندی چون تو بر خود می‌بالد.
مردمانی رنگ عالم را دگرگون کرده اند
هر یکی درکارخود نقش آفرین همچون خدا
هر که بر لوح جهان نقشی نیفزاید ز خویش
بی گمان چون نقش پا محو است در موج فنا
ما آمده ایم بچشیم و مزه مزه کنیم فرق میان خوب و بد را و بفهمیم مزه آسایش زیر دندانمان را وقتی که طعم سختی را چشیدیم. ما آمده‌ایم که خوشی و ناخوشی، خوبی و بدی را توأمان تجربه کنیم و یاد بگیریم که در این عرصه غیر قابل پیش بینی همدل باشیم و همیار. حال خوب جمع به حال خوب فردمان ارجح باشد. اصلا با حال خوبِ دیگران یک دل سیر زندگی کنیم و قدردان خوب‌ها و خوبی‌هایی باشیم که داریم . اگر بیماری، پدر نازنینت را با جسارتش از تو گرفت، اما تو استوار سرت بسوی خدا باشد و محکم تر و پابرجاتر ایستاده باشی و دیگران از تو یاد بگیرند چگونه می‌توان در غم، هنوز یار و یاور بود در جهانی که آدم‌ها برای نبودنشان در صحنه دلیل می‌تراشند و برای قوی نبودنشان بهانه دارند....
اما تو بودی و هستی و ثابت کردی که در آنسوی خط تلفن هم می‌توان دردی دوا کرد و بهار را برای مردم به ارمغان آورد....
می‌خواهم بگویم نگران نباش. این روزهای پر از نگرانی با چشم بر همی زدنی تمام شده‌اند و به روزهای روشن رسیده‌ایم و یاد گرفته‌ایم با ساده‌ترین چیزها شاد باشیم و سخت نگیریم، به خودمان، به دنیا، به آدم‌ها ......
خسته نشویم و ناامید آنهم در روزهایی که مردم کشورمان بی‌قرارند و پر اضطراب. نیازمند آنیم که خدا بیاید و آرام در گوشمان بگوید: نگران نباش، مراقب تو و عزیزانت هستم و حواسم به همه چیز هست، همه چیز..... اما از تو خواهشی دارم، تو هم دستت را برای یاری دراز کن....
این روزهای پر تب و تاب هم زودتر از چیزی که فکرش را بکنی تمام می‌شوند، اما من، تو و ما بعد از این ماجرا تبدیل به انسانی خواهیم شد که عمیق تر نفس می‌کشد، محکم‌تر در آغوش می‌گیرد و از ریزترین جزئیات زندگی لذت می‌برد.
حواسمان بیشتر به هم باشد، معلوم نیست زور چند نفرمان به این بیماری می‌رسد و روی پیشانی هیچ کس ننوشته که قربانی ماجراست یا نجات یافته از آن
انتهای پیام/۴۰۴۰/
انتهای پیام/
