فرقه شیرازیها؛ از توهین به مذاهب تا سوءاستفاده از "کرونا"
انتشار یک ویدیو از فردی وابسته به فرقه شیرازیها در فضای مجازی بار دیگر نگاه‌ها را به سوی این فرقه و افراط‌گرایی‌های آنان متوجه ساخت؛ شیرازی‌هایی که مروج قمه‌زنی هستند، اکنون با لیس زدن ضریح امام رضا (ع) ابتذال در مناسک شیعی را به اوج رسانده‌اند.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، در روزهای گذشته ویدئوهایی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که در آن افرادی در اعتراض به ایجاد محدودیت در زیارت اماکن مقدسه به دلیل شیوع بیماری کرونا، اقدام به رفتارهای شنیعی همچون لیس زدن ضریح و در و دیوار این اماکن کرده بودند.
اگرچه اکثر علما و مراجع عمل به توصیه‌های پزشکی را واجب دانستند، اما این افراد با سوءاستفاده از احساسات مذهبی مردم درصدد ایجاد دوقطبی در جامعه بودند و از سوی دیگر، با اقدام غیرمتعارف و غیراخلاقی خود زمینه سوءاستفاده رسانه‌های ضدانقلاب را فراهم کردند.
مدت کوتاهی پس از انتشار این تصاویر، با ورود دادستان عمومى و انقلاب مرکز استان خراسان رضوى، یکی از این افراد بازداشت شد و پرونده وی برای رسیدگی به شعبه 301 بازپرسی مشهد ارجاع داده شد.
اما روز گذشته کلیپی در فضای مجازی منتشر شد که از پشت پرده این اقدامات نامتعارف رمزگشایی می‌کرد.
این کلیپ نشان می داد فرد دستگیر شده از طرفداران سیدصادق شیرازی بود که اقدامات افراطی او در سالهای اخیر چهره‌ای شنیع و منزجرکننده از تشیع را به جهان مخابره می‌کرد و نشان می‌داد، جریان وابسته به وی از هر بهانه‌ای برای ضربه به باورهای تشیع و کشور سوء استفاده می‌کند.
در این گزارش نگاهی به تاریخچه خاندان شیرازی و سیر تبدیل شدن آنها به یک فرقه افراطی در تشیع داریم.
خانواده «شیرازیها» از جمله خاندان‌‌های علمی شهر کربلا بودند. پدر سید صادق شیرازی، مرحوم آیت‌الله میرزا مهدی شیرازی از مراجع وقت کربلا به‌شمار می‌آمد که در سال 1339 دار فانی را وداع گفت. وی 4 فرزند به نام‌های سید محمد، سید حسن، سید صادق و سید مجتبی داشت.
چند سال بعد از رحلت مرحوم میرزا مهدی شیرازی، سید محمد شیرازی فرزند ارشد وی که در آن زمان کمتر از 40 سال سن داشت اعلام مرجعیت کرد. این ادعای مرجعیت او در حالی مطرح می‌شد که اساتیدش از جمله آیت‌الله شیخ یوسف خراسانی حائری در جواب عده‌ای درباره مرجعیت سید محمد اعلام کردند که "سید محمد شیرازی قطعاً مجتهد نیست و تقلید از او جایز نیست".
این رد مرجعیت و صلاحیت علمی او توسط آیت‌الله العظمی خویی بزرگ حوزه علمیه نجف و آیت‌الله سید محمود شاهرودی نیز اعلام شده بود.
همچنین شهید آیت الله سید محمدباقر صدر نیز درباره شیرازیها اعلام کرده بود، "شیرازیها به هیچکس از بزرگان حوزه علمیه نجف رحم نکردند و ما برای مقابله با فتنه سکوت کردیم و شکایت خود را نزد خداوند متعال می‌بریم."
با ورود امام خمینی(ره) به عراق در جریان تبعید، سیدمحمد شیرازی ابتدائاً به حمایت از امام راحل پرداخت و در چند روز اقامت امام در کربلا، محل اقامه نماز خود در این شهر را نیز به ایشان سپرد اما به مرور زمان از انقلاب اسلامی فاصله گرفت و زمانی که برای در امان ماندن از حزب بعث عراق راهی کویت شده بود، بیت خود در کویت را به محل رفت و آمد عناصر ساواک تبدیل کرد.
آیت‌الله خاتم یزدی عضو دفتر امام در نجف و از اعضای جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در خاطراتش می‌نویسد: «بعضی از دوستان و هواداران حضرت امام مثل آقای محتشمی‌پور و آقای فردوسی‌پور که برای سخنرانی و امور دیگر به کویت می‌رفتند، نقل می‌کردند که بیت و بیرونی آقای شیرازی، پاتوق مأموران ساواک ایران است و خود ایشان هم به ما توصیه می‌کند که دست از مبارزه علیه شاه برداریم و سخنی بر ضد رژیم نگوییم...»
سیدمحمد شیرازی همچنین قرار بود در ایام اقامت امام خمینی در نوفل لوشاتو به فرانسه سفر کند و نقش واسطه بین رژیم پهلوی و امام را بازی کرده و به نوعی این دو را باهم آشتی دهد.
خبرنگار خبرگزاری فرانسه سوم آبان 57 از امام چنین می‌پرسد: شما آقای مهندس بازرگان را به حضور پذیرفتید و آقای دکتر کریم سنجابی نیز به پاریس می‌آید و گفته می‌شود آیت‌اللّه شیرازی (سید محمد شیرازی) هم خواهد آمد. معروف است که همۀ اینها هوادار سیاست آشتی هستند. آیا شما به این سیاست ملحق می‌شوید؟ آیا فکر می‌کنید در میان مخالفان سیاسی، جبهۀ ملی و دیگران، مردانی با وزن و اعتبار کافی برای جانشینی این دولت وجود دارد؟
ــ من با روش آشتی و بینابینی مخالفم و از اول هم با این روش مخالف بودم. علت هم آن است که این کار نه رژیم شاه را از بن‌بست خارج می‌کند ـچرا که علت در بن‌بست قرار گرفتنش برنامه‌هایی است که مأمور اجرایشان بوده استـ و نه از فشار و اختناق و کشت و کشتار می‌کاهد. (صحیفه نور، 1357/08/03)
با پیروزی انقلاب اسلامی، خاندان شیرازی که تحت تعقیب عوامل حزب بعث بودند راهی ایران شدند. سید محمد شیرازی به همراه برادرانش در قم ساکن شد و به فعالیت‌های علمی خود ادامه داد با اینحال ناسازگاری او با خط مشی امام خمینی(ره) همچنان ادامه یافت.
جمهوری اسلامی بستری برای فعالیت آزادانه شیرازیها در قم فراهم کرده بود تا از آزار و اذیت حکومت صدام در امان باشند. امام خمینی نیز بعد از شهادت سیدحسن شیرازی در بیروت، پیام تسلیتی خطاب به سیدمحمد شیرازی صادر کرده و فرمودند "در اینگونه ترورهای ناجوانمردانه که به وسیلۀ ایادی مزدور بعث عراق صورت می‌گیرد، دست جنایتکار آمریکای جهانخوار به وضوح پیداست؛ که امید است با هوشیاری و اتحاد کامل مسلمانان بزودی قطع گردد." با اینحال بیت آنها همچنان مشی مخالفت با انقلاب را در پیش گرفتند و به رغم اینکه برادر سیدمحمد شیرازی در بیروت به دست بعثی‌ها ترور شده بود، وی فتوا به حرمت جنگ علیه عراق داد! اقدامی که عملاً به‌نفع رژیم بعث عراق بود و در طول آن دوران وی و سایر اعضای خاندان شیرازی حرفی علیه صدام در جنگ تحمیلی نمی‌زدند.
با فوت سیدمحمد، برادر وی سیدصادق شیرازی اقدام به اعلام مرجعیت کرد و اداره بیت شیرازیها و موسسات تابعه را در دست گرفت. در حدود دو دهه مرجعیت سیدصادق شیرازی، وی در اقدامی مشکوک که نیازمند هزینه‌های بسیار زیادی است، چندین شبکه ماهواره‌ای راه‌اندازی کرد که می‌توان از جمله آنها شبکه جهانی امام حسین 1و2و3، مرجعیت، فدک، سلام، رقیه، ابوالفضل العباس، الانوار، خدیجه، الزهرا، المهدی و... را نام برد.
تمام این شبکه‌ها دو سیاست اصلی را پیگیری می‌کنند: "اختلاف‌افکنی میان شیعه و سنی" و "تبلیغ مراسم‌هایی وهن‌آمیز مانند قمه‌زنی، به‌روی ذغال راه رفتن" و... . این روند تا جایی ادامه یافت که در سالهای اخیر، ایام هفته وحدت از طرف سیدصادق شیرازی به هفته برائت نام‌گذاری شد و در روز نهم ربیع‌الاول دسته‌ای در قم راه انداخته و به‌طور علنی مقدسات اهل‌سنت را به تمسخر گرفتند.
برادر دیگر وی، سیدمجتبی شیرازی نیز در انگلستان مستقر است و بارها با حضور در شبکه‌های وابسته به این جریان، اهانت‌های مستقیمی را به مراجع تقلید از جمله رهبر معظم انقلاب و آیت‌الله بهجت نسبت داده است. برای مثال، آیت الله بهجت را در سخنانی کافر، ملحد و زندیق می‌نامد.
از دیگر اقدامات آنها پر و بال دادن به طلبه‌ای جوان و افراطی به‌نام «یاسر الحبیب» است. وی در سال 2001 هیئتی به‌نام «خدام المهدی» در کویت تأسیس کرد ولی به‌دلیل تندروی‌هایش زندانی و پس از مدتی آزاد شد و به لندن رفت، جایی که سید مجتبی شیرازی برادر کوچکتر صادق شیرازی از سالهای دهه پنجاه در آنجا سکونت دارد. او با راه‌اندازی شبکه‌ای ماهواره‌ای به‌نام فدک و محلی به‌نام فدک‌الصغری در اطراف لندن آزادانه به ترویج عقاید افراطی خود و اختلاف‌افکنی میان شیعه و سنی می‌پردازد.
از آخرین اقدامات این جریان علیه جمهوری اسلامی، حمله به سفارت ایران در لندن بود. روز جمعه 19 اسفند 96 عده‌ای که لباس سیاه بر تن داشتند، با ورود به بالکن سفارت ایران، پرچم جمهوری اسلامی را برداشته پرچم خود را تکان دادند. این حمله آنها با ورود البته دیرهنگام پلیس لندن خاتمه یافت و چند ساعت بیشتر طول نکشید. انگیزه حمله‌کنندگان، اعتراض به دستگیری سیدحسین شیرازی فرزند سیدصادق شیرازی بود.
خاندان شیرازیها که قریب 5 دهه قبل یک جریان علمی و فقهی در عراق و به ویژه شهر کربلا به شمار می‌رفتند، به دلیل نزدیکی به سیاست‌های دشمنان انقلاب در سالهای گذشته به یک فرقه در شیعه تبدیل شده‌اند که تنها کارویژه آنها ضدیت با مبانی اصلی تشیع و نشان دادن یک چهره خشن و منزجرکننده از مکتب اهل بیت است.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/
انتهای پیام/
