والیبال آینه تمام‌نمای نگاه خیابانی مدیران به موفقیت‌ها
چرا موفقیت‌های بزرگ والیبال به اندازه یک پیروزی کوچک و معمولی فوتبال برای مسئولان ورزش کشور اهمیت ندارد؟
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، چرا موفقیت‌های بزرگ والیبال به اندازه یک پیروزی کوچک و معمولی فوتبال برای مسئولان ورزش کشور اهمیت ندارد؟ این شاید سؤال خیلی از ورزش‌دوستان کشورمان باشد که پس از موفقیت‌های فوق‌العاده والیبال که به صعود به مرحله نهایی لیگ ملت‌ها منجر شده است، از خودشان می‌پرسند، به‌خصوص با مقایسه‌ای بین ذوق‌زدگی مسئولان ورزش از پیروزی‌های قابل پیش‌بینی فوتبال در جام ملت‌های آسیا که سال گذشته در امارات برگزار شد و بی‌توجهی‌های آن‌ها به نتایج فوق‌العاده‌ای که والیبالی‌ها در بین غول‌های والیبال دنیا گرفته‌اند، چنین سؤالی را در اذهان عمومی به وجود آورده که چرا باید چنین رویکردی در ورزش کشور حاکم باشد، رویکردی که فاقد تشخیص نگاه اهم و فی‌الاهم است.
در اینکه فوتبال یک صنعت پولساز در ورزش دنیاست و هواداران بی‌شماری دارد، تردیدی وجود ندارد. با توجه به همین فراگیری فوتبال است که این رشته توانسته بیشترین اسپانسر‌ها و حامیان مالی را در سطح جهان به سمت خود جلب و بیشترین بیننده تلویزیونی را داشته باشد. در ایران نیز بدیهی است که یک موفقیت کوچک فوتبال از تیم‌های باشگاهی گرفته تا تیم ملی در سطح جامعه نسبت به طلایی شدن یک ورزشکار منهای فوتبالی در المپیک بازخورد‌های بیشتری داشته باشد، هرچند اگر از نظر کیفی به این موفقیت‌ها نگاه کنیم، قطعاً کفه ترازو به سمت طلای المپیک سنگین‌تر خواهد بود. با این حال در جامعه ایران مانند دیگر کشور‌های دنیا این قدرت و جذبه فوتبال است که سبب می‌شود برای صعود فوتبال به جام جهانی به خیابان‌ها بریزند، اما برای طلای المپیک و جهانی یک ورزشکار غیرفوتبالی تنها به یک احساس غرور و لبخند بسنده کنند.
با این حال، این نوع نگاه و برخورد با موفقیت‌ها نباید به سطح کلان مدیریتی ورزش کشور که تصمیم‌گیری برای کل ورزش ایران را برعهده دارد، تسری پیدا کند. اگر وزیر ورزش یا دیگر متولیان ورزش هم با نگاهی مانند سطح جامعه بخواهند برای ورزش تصمیم بگیرند و نسخه بپیچند، با شرایطی روبه‌رو خواهیم شد که نمونه عینی آن را می‌توانیم در نوع دیده شدن موفقیت‌های انگشت‌شمار فوتبالی‌ها و افتخارآفرینی‌های بزرگ این روز‌های والیبالی‌ها ببینیم. همان‌طور که برای پیروزی‌های والیبال مقابل غول‌های دنیا، مردم به خیابان‌ها نمی‌آیند، مسئولان ورزش هم با چنین نگاه خیابانی و توده‌ای که برگرفته از سطح جامعه است، بزرگی کار والیبال را نمی‌بینند و از کنار موفقیت بزرگ والیبال که بعد از پنج سال تکرار شده است، بدون کمترین هیجان‌زدگی عبور می‌کنند، طوری که چنین نتیجه‌ای یک نتیجه عادی و معمولی است که هر سال به دست می‌آید و امسال هم تکرار شده است!
مقایسه‌ای گذرا بین نوع واکنش وزارت ورزشی‌ها به نتایج فوتبال در جام ملت‌ها و والیبال در لیگ ملت‌ها به خوبی گویای نوع نگاه حاکم بر سیستم تصمیم‌گیرنده ورزش کشور است. در حالی دولت پس از چند برد معمولی فوتبال در امارات، محمدرضا داورزنی، معاون وزیر ورزش را با یک چمدان حاوی ۶۰۰ هزار یورو پاداش برای فوتبالی‌ها راهی ابوظبی می‌کند که برای نتایج خیره‌کننده والیبال که با فوتبال قابل مقایسه نیست، چنین آستین‌هایی بالا زده نمی‌شود. البته موضوع بحث پاداش نیست، بلکه تنها مشخص کردن نوع نگاه حاکم بر سیستم مدیریتی ورزش کشور است، نگاهی که با تصمیم‌های پوپولیستی و برگرفته از واکنش‌های خیابانی با تصمیمات هزینه‌زا، آن‌هم در شرایط سخت اقتصادی کشور به دنبال گرفتن عکس یادگاری بیشتر با فوتبالی‌ها و محبوب شدن روی سکوهاست!
این در شرایطی است که متولیان ورزش با توجه به اینکه مسئول کل ورزش ایران و نه یک رشته ورزشی خاص هستند، نوع نگاه سیطره یافته بر تصمیمات و عملکردشان نباید برگرفته از میزان کمیت هیجان‌زدگی سطح جامعه از یک نتیجه و یک رشته ورزشی باشد. وزارت ورزش به‌عنوان متولی کل ورزش کشور باید نگاه یکسانی به همه رشته‌ها داشته باشد و موفقیت‌های قهرمانان کشورمان را که با سخت‌ترین شرایط به دست می‌آید، بر اساس کیفیت موفقیت و نه جشن‌های خیابانی مردم بسنجد.
بدیهی است که متولیان ورزش موظفند با چنین نگاهی با توجه به جایگاهشان، نگاه متوازنی به کارنامه رشته‌های مختلف ورزشی داشته باشند و این‌طور نباشد که برای هر پیروزی فوتبال، پیام تبریک و چمدان پاداش بفرستند، اما اهمیت افتخارآفرینی‌های دیگر رشته‌ها مانند عملکرد این هفته‌های والیبال را نبینند. همین رویکرد تبعیض‌آمیز و برگرفته از سطح خیابان سبب شده فاصله وزارت ورزش و قهرمانان منهای فوتبالی روزبه‌روز که می‌گذرد بیشتر شود. بدیهی است مسئولان ورزش باید با بالا آوردن سطح نگاهشان در تصمیم‌گیری‌ها از خیابان به کیفیت و اهمیت موفقیتی که کسب شده، اجازه ندهند با دلسرد شدن ورزشکاران منهای فوتبالی، ورزش کشورمان از تداوم افتخارآفرینی‌هایشان در میادین جهانی و المپیک محروم شود.
منبع:جوان
انتهای پیام/4112/
انتهای پیام/
