مشکلات بینایی ممکن است نشانه بروز اسکیزوفرنی باشد

به گزارش خبرنگار اجتماعی آنا، ارتباط میان اختلالات بینایی و اختلال روانی اسکیزوفرنی که دانشمندان پیش از این نیز به آن واقف بودند، راهی برای تشخیص زودهنگام این بیماری در اختیار پزشکان گذاشته است. پژوهشگران اکنون اعلام کرده‌اند که ردیابی تغییراتی در شبکیه چشم به پزشکان کمک خواهد کرد تا درمان مؤثرتری برای افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی بیابند.

پیش از این مشخص شده بود که حدود 62 درصد از بیماران بزرگسال مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلالاتی در بینایی مانند اعوجاج بصری شکل، حرکت یا رنگ را تجربه می‌کنند.

به گزارش futurity.org پژوهشگران گزارشی از تغییرات و ناهنجاری‌های چندگانه‌ای را که وجود آنها در چشم ممکن است نشانه بروز اسکیزوفرنی باشد، در ژورنال Schizophrenia Research: Cognition منتشر کرده‌اند.

ریچارد ب. روزن، استاد بینایی‌سنجی دانشکده پزشکی ایکان وابسته به دانشگاه مونت سینای نیویورک که سرپرستی نگارش این مقاله پژوهشی را بر عهده داشته است، می‌گوید: «تحلیل‌های ما بر اساس مطالعات بسیار پیشین نشان می‌دهد که با اندازه‌گیری تغییرات شبکیه می‌توان در آینده به پزشکان کمک کرد تا برای هر بیمار درمان بهتری ارائه دهند.»

در این گزارش به مواردی همچون گشاد شدن رگ‌های ریز خونی در چشم بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و افرادی که ریسک بالایی برای ابتلا به این بیماری دارند اشاره شده و گفته شده است که احتمال دارد این امر ناشی از کمتر اکسیژن رسیدن به عروق باشد. همچنین پژوهشگران به نازک شدن لایه‌های بافت عصبی شبکیه اشاره کرده‌اند که معلوم شده است با بروز توهمات هذیان‌گونه و همینطور مشکلات بینایی بیماران مبتلا به پارکینسن مرتبط است.

یکی از تحقیقات پیشین نشان داده بود که تاری دید در سن 4 سالگی ممکن است نشانه‌ای در مورد بروز اسکیزوفرنی در بزرگسالی باشد. پژوهش دیگری نیز از ارتباط انحراف بینایی در کودکی و اسکیزوفرنی در بزرگسالی حکایت داشت.

اسکیزوفرنی یا روان‌گسیختگی که از آن باعنوان «جنون جوانی» نیز یاد می‌شود، نوعی اختلال روانی است که ویژگی آن از کار افتادگی فرایندهای فکری و پاسخگویی عاطفی ضعیف است و معمولاً به صورت توهم شنیداری، توهم‌های بصری یا تکلم و تفکر آشفته بروز می‌کند و با اختلال در عملکرد اجتماعی یا شغلی همراه است. این بیماری درافراد مختلف نشانه‌های متفاوتی دارد که از تغییر در بهداشت فردی، افسردگی، رفتار عجیب و غریب، تحریک پذیری، خواب زیاد یا ناتوانی در خوابیدن و گوشه‌گیری تا دشمنی بی‌دلیل، فراموشی، واکنش شدید در بحران‌ها، ناتوانی درگریه کردن یا گریه‌های شدید، احساسات غیرمعمول، مصرف الکل ومواد مخدر، تراشیدن موی سر و بدن و حتی خودکشی را شامل می‌شود.

گزارش از: ساسان گلفر