قدردان کمک‌های مردم، منتظر اقدام دولت
مشکل مردم سیل‌زده تنها در لحظه سیل نیست؛ درد اصلی زمانی است که سیل فروکش می‌کند اما خانه‌های آسیب‌دیده و زمین‌های کشاورزی نابود شده است.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، مشکل مردم سیل‌زده تنها در لحظه سیل نیست؛ درد اصلی زمانی است که سیل فروکش می‌کند اما خانه‌های آسیب‌دیده و زمین‌های کشاورزی نابود شده است. هوا رو به گرما می‌رود اما سرپناه مناسبی وجود ندارد.
زیبای خفته
«مگران سه» در بخش شاوور از توابع شهرستان شوش ازجمله روستاهای خوزستان است که سیل خسارت بالایی به آن وارد آورده و به‌دلیل موقعیت نامناسب جغرافیایی، روستا در مکان دیگری ساخته خواهد شد. در برخی رسانه‌ها خیرینی اهل کاشان را به‌عنوان مسئول ساخت روستای جدید معرفی کرده‌اند و در برخی دیگر، ستاد اجرایی فرمان امام را متولی دانسته‌اند اما خود مردم خبر ندارند، چون در این زمینه حرفی نمی‌زنند. مردم سیل‌زده در کانکس روزگار می‌گذرانند و چادرهایی که تا دیروز محل اسکان بود، امروز پارکینگ خودرو شده است.
برای منطقه‌ای که اهالی «مگران سه» اسکان موقت دارند، برق کشیده شده و به‌دلیل انسداد راه‌ها، راه‌سازی نیز در حال ساخت مسیرهای جدید در این منطقه است، ناگفته نماند که مسیرهای جدید جلوه‌های طبیعی چشم‌نوازی دارد. به‌طور کلی این روستا از یک‌سو با شعبی از کرخه همسایه است و از سوی دیگر به جنگل‌هایی می‌رسد که در لابه‌لای آن ماسه‌های بادی وجود دارد.
این منطقه پر از رمل است، از این رو اسکان و تردد در آن به‌سختی امکان‌پذیر است اما با همتی که وجود دارد کارهایی که در حالت عادی در کشور زمانبر است، به‌سرعت انجام می‌شود. رسیدن برق به کانکس‌ها، امکان نصب تجهیزات سرمایشی را فراهم کرده است. به هر کانکس یک کولر گازی داده‌اند که بزرگ‌ترین کمک برای تحمل این سختی در گرمای طاقت‌فرسای خوزستان است. چند سرویس بهداشتی و حمام نیز برای روستاییان تعبیه شده که به‌نظر کافی نیست. سه کانکس نیز برای مدرسه وجود دارد که البته با توجه به اتمام امتحانات، فعلا به کار نمی‌آید.
در نبود دهیار، برادرش میزبانی میهمانان را برعهده دارد و درخصوص مسائل منطقه توضیح می‌دهد. او در ابتدا، احیای زمین‌های کشاورزی را اولویت روستا می‌داند اما اندکی بعد، اولویت را بر بازسازی خانه‌های مردم قرار می‌دهد. به‌هرحال برای مردمی که خانه خود را از دست داده‌اند و محصولات آنها زیر آب رفته و زمین‌هایشان نیز برای کشت تابستان آماده نیست، تعیین اولویت سخت است.
یکی از امدادگران دانشگاه آزاد اسلامی بسیار ناراحت است و با برخی جوانان روستا صحبت می‌کند. امدادگران یک منبع بزرگ آب آورده‌اند و در کنار آن یک آبسردکن نصب کرده‌اند اما مقداری از منبع آب در رمل فرورفته است و امدادگر جوان ناراحت از این مساله، جوانان را سرزنش می‌کند که چرا چند گونی زیر منبع آب قرار نداده‌اند و آبسردکن را روشن نکرده‌اند.
یکی از مسائل در مناطق سیل‌زده، عدم احساس مسئولیت برخی سیل‌زدگان است که حتی برای راحتی خودشان از انجام بدیهی‌ترین کارها امتناع می‌کنند. با وجود منبع آب، آبسردکن و انتقال آب با تانکر، اما این اراده بین برخی اهالی وجود ندارد که مشکلات مختصر آبسردکن حل شود تا طعم خنک آب، تلخی توفان و گرما را بکاهد.
در کنار کانکس‌ها، پیرزنی تنها در چادر است که به گفته اهالی روستا چون تنهاست، به وی کانکس نداده‌اند. البته برخی خانواده‌هایی که کانکس دارند نیز از کمبود جا نالان هستند؛ خانوارهایی که جمعیت زیادی دارند و کانکس برای آنها کوچک است.
اما چرا از کانکس‌های مدرسه که فعلا بلااستفاده مانده برای اسکان پیرزن تنها استفاده نمی‌شود، سوالی است که جواب‌های مختلفی دارد. یک آمبولانس و یک کانکس فوریت‌های پزشکی نیز در کنار کانکس‌ها مستقر شده است. یکی از نیروهای اورژانس، عمده‌مشکلات مردم را گازگرفتگی حیوانات و گزیدگی حشرات می‌داند.
بسته‌های مختلفی بین مردم توزیع می‌شود. گاهی خیرین، خود در منطقه حضور پیدا می‌کنند و گاهی اوقات بسته‌ها از طریق نهادهای مسئول در اختیار دهیار قرار می‌گیرد تا توزیع شود. بقایای بسته‌های اهدایی یک کارخانه معروف هم به چشم می‌آید. دم‌شان گرم!
البته در این روستا نسبت به عملکرد دهیار و شورا انتقادهایی وجود دارد که بیشتر مربوط به پیگیری مسائل و توزیع امکانات است. با وجود اینکه مردم در سختی هستند، اکرام و اطعام میهمانان پابرجاست و همین قدرشناسی است که خستگی را از تن امدادگران و نیروهای جهادی بیرون می‌کند. مردم از همه بابت کمک‌هایشان تشکر می‌کنند اما جای خالی دولت در فهرست تقدیرشوندگان حسابی به چشم می‌آید. رضایت نسبی درخصوص امدادرسانی وجود دارد و حتی در لحظات پایانی حضور تیم رسانه‌ای، یک وانت پر از موکت نیز سر می‌رسد اما برای بازسازی روستا و احیای زمین‌های کشاورزی، همه چشم‌ها به دولت است.
راضی از امداد، نگران نسبت به آینده
روستای سیدعباس از توابع شهرستان شوش نیز ازجمله مناطقی است که دچار آبگرفتگی بوده است. این روستا به‌واسطه امامزاده مدفون در آن، سیدعباس نامیده می‌شود. حرم فیروزه‌ای امامزاده، مهم‌ترین نشان بصری روستاست. این منطقه جمعیت بیشتری نسبت به سایر روستاها را در خود جای داده است؛ جمعیتی حدود1000 نفر.
اگرچه این روستا را نیز آب فراگرفته اما اکنون جز منجلاب‌هایی باقی نمانده و همین باقی‌مانده‌ها مایه نگرانی برخی اهالی شده است. برای اولین‌بار در طول بازدید از روستاها، اهالی درخصوص تبعات بهداشتی سیل برای فرزندان‌شان اظهار نگرانی می‌کردند. بچه‌ها به هوای بازی، با آب‌های آلوده مانوس شده‌اند که واقعا خطرناک است. سیل‌بند بلندی در فاصله روستا و زمین‌های کشاورزی وجود دارد اما همین سیل‌بند شکسته و آب روستا را فرا گرفته بود. فیلم تلاش جوانان روستا برای ترمیم شکستگی سیل‌بند در آن ایام، حسابی معروف شد.
مردم از بسیج، سپاه و دانشگاه آزاد اسلامی قدردانی می‌کردند. دانشگاه آزاد اسلامی با نصب پمپ، در تخلیه آب روستا نقش موثری بازی کرده بود. نهایت خواست مردم، ترمیم سیل‌بند و باز شدن راه زمین‌های کشاورزی است. اگرچه بازسازی خانه‌های مسکونی برخی اهالی نیز از واجبات این منطقه است اما در نگاه کلی و در نسبت با مگران سه، زندگی در روستای سیدعباس به حالت عادی خود بازگشته است.
منبع:فرهیختگان
انتهای پیام/4112/
انتهای پیام/
