ادبیات برای کودکان راهی برای فرار از واقعیت‌های ناخوشایند است

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، احمد اکبرپور نویسنده حوزه ادبیات کودکان و نوجوانان است. وی از دو دهه گذشته تاکنون، چندین کتاب با موضوع ادبیات داستانی کودکان را روانه بازار نشر کرده است که ‌اغلب آنها با استقبال مواجه شده‌اند. اکبرپور در داستان‌های خود نحوه مواجهه کودکان و نوجوانان با مشکلات فردی و اجتماعی را با تکنیک‌های نوین داستان‌نویسی ارائه می‌کند. علاوه بر این، وی این مفاهیم را در بستر فضاهای بومی و آشنا با مخاطبان ارائه می‌کند؛ ضمن این که استفاده از زبان طنز نیز بر قدرت نفوذ داستان‌های اکبرپور می‌افزاید. 

من نوکر بابا نیستم، قطار آن شب، واژه‌های نفهم، شب به‌خیر فرمانده، من مترسکم ولی می‌ترسم و من یک گوزن بودم از جمله آثار اکبرپور برای مخاطبان کودک و نوجوان است. برخی کتاب‌های این نویسنده شیرازی از جمله قطار آن شب و شب به‌خیر فرمانده به زبان‌های انگلیسی، آلمانی، ایتالیایی، چینی و کره‌ای نیز ترجمه شده است.

احمد اکبرپور در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا با اشاره به این که هر چه سن مخاطبان یک اثر داستانی پایین‌تر بیاید، نوشتن برای نویسنده سخت‌تر می‌شود، گفت: حتی نوشتن برای نوجوانان نسبت به کار برای کودکان راحت‌تر است؛ برای همین است که وقتی به عنوان فردی که حداقل 40 سال از فضای کودکی و نوجوانی فاصله دارد، می‌بینم که بچه‌ها با کتاب‌هایم ارتباط برقرار می‌کنند، واقعاً خوشحال می‌شوم. از این که هنوز بچه‌ها از خواندن کتابی که نوشته‌ام ذوق‌زده شده‌اند و قوه تخیل آنها به کار می‌افتد حس خوشایندی به من دست می‌دهد که آن را با هیچ چیزی عوض نمی‌کنم.

هر چه سن مخاطبان یک اثر داستانی پایین‌تر بیاید، نوشتن برای نویسنده سخت‌تر می‌شود

این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان درباره کلید موفقیت در جذب مخاطبان کودک و نوجوان نیز گفت: اگر نویسنده به‌روز باشد، یعنی هم بچه‌های امروز را ببیند و هم از علائق نسل‌های دیگر اطلاع داشته باشد و البته با تکنیک‌های داستان‌نویسی غربی و ایرانی آشنا باشد، فاصله خود را با مخاطب کودک کم خواهد کرد. علاوه بر این، آشنایی با فرهنگ بومی و افسانه و قصه‌های ایرانی هم در این موضوع مؤثر است. 

وی افزود: درست است که باید دغدغه‌های‌ کودکان و نوجوانان را بشناسیم، اما این کافی نیست و به ذوق هنرمندانه و پرداخت ادبی به این دغدغه‌ها نیز نیاز داریم وگرنه یک روانشناس خیلی بهتر از من کودکان را می‌شناسد، ولی آن پرداخت هنرمندانه که حاوی عناصری همچون تعلیق و کشمکش و تخیّل باشد، مهم است.

 اکبرپور عنوان کرد: ارائه واقعیت‌های زندگی و پیام‌های مختلف به صورت مستقیم تخیل را فعال نمی‌کند. توجه به این موضوع خیلی مهم است. به قول نیچه «ما به هنر پناه می‌بریم، تا از سختی واقعیت خفه نشویم» کودکان معمولاً همیشه در معرض امر و نهی هستند. واقعیت‌های ناخوشایند آن‌ها را آزار می‌دهد. ادبیات به‌ویژه در گونه طنز آن برای آنها یک دریچه و مفرّ است. با تکیه بر ادبیات، تخیل کودک شکوفا می‌شود تا بتواند هر ناممکنی را ممکن سازد.

انتهای پیام/4072/4104/