ژیوار شیخ‌الاسلام: موسیقی بانوان دورهمی زنانه نیست

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، تمام قطعاتی که در این جشنواره از سوی این گروه اجرا شد با تم کردی توام بود که «مقام سحری»،«سرچوپی»، «بولایار»، «قاسم خان»، «کاروان»، «لولیان»، «شهرخاموش» و... برخی از این قطعات به شمار می‌روند.

اشعار این قطعات نیز برگرفته از شعر شاعرانی چون فریدون مشیری، شفیعی کدکنی و هوشنگ ابتهاج بوده است. علاوه براین دو قطعه در این کنسرت با استفاده از کلام مولانا و سعدی اجرا شد. آهنگ‌سازی این قطعات نیز به عهده محمدعلی نجفی پور است.ژیوار شیخ‌الاسلام در حاشیه برگزاری این کنسرت به برخی سوالات خبرنگار فرهنگی آنا پاسخ داد.

*مولفه کنسرت «ژیوار» در این دوره از جشنواره موسیقی فجر چیست؟
«ژیوار» سعی کرده در این جشنواره به اجرای قطعات نو و ماندگار و غیرتکراری بپردازد و به نظرم این مهم‌ترین وجه افتراق این گروه با دیگر گروه های بانوان به شمار می‌رود. منظورم این است که قطعاتی دراین کنسرت اجرا شده که به هیچ وجه در کنسرت دیگری شنیده نشده و فقط اختصاصی خود این گروه بوده است.

*به طور کلی فکرمی‌کنید جایگاه موسیقی بانوان چقدر توانسته به رشد و جهش دراین سال‌ها دست یابد‌؟
مهم‌ترین مسئله ای که درباره موسیقی بانوان باید جا بیفتد این است که موسیقی بانوان،یک دورهمی زنانه نیست، بلکه هنرمندانی که در این حیطه فعالیت می‌کنند می‌کوشند به واسطه ارائه آثار فاخر و با ارزش در مانایی موسیقی ایرانی نقشی داشته باشند. اما با این تفاسیر برخی به اشتباه تصورمی‌کنند که کنسرت موسیقی بانوان محفلی برای تفریح و شادی صرف است که طبعا این دیدگاه آزاردهنده است. اگرچه شرایط تاحدودی برای گسترش موسیقی بانوان بهتر شده اما بازهم جای آن است که مخاطبان نسبت به این وادی اشراف بیشتری پیدا کنند.

مسئله ای که درباره گروه «ژیوار» به طور مشخص وجود دارد این است که سعی کرده تا جایی که می‌تواند از بازخوانی قطعات گذشتگان پرهیز کند. دلیل این پرهیز هم این است که از خود پرسیده‌ایم چقدر می‌توان در کنسرت‌ها به اجرای بازخوانی پرداخت؟! این که بازخوانی قطعات دوران گذشته برای ما حس خاطره‌انگیز و نوستالوژی دارد قبول، ولی باید از خودمان بپرسیم ما درجریان برگزاری یک کنسرت قراراست چه کاری ارائه دهیم که نسل‌های بعدی با شنیدن این قطعات به یاد ما بیفتند. این‌ها مسائلی است که در حال حاضر در موسیقی بانوان وجود دارد، ولی آن‌طور که باید نسبت به آن اهمیتی داده نمی‌شود. روی این اصل تصورمی‌کنم آثاری که دربرخی از گروه‌های موسیقی بانوان اجرا می‌شود به ورطه تکرار و کلیشه افتاده است. البته ناگفته نماند که خود من نیز تا چندین سال به همین منوال کارمی‌کردم. به عنوان مثال تا پیش از سال 1386 قطعاتی از قمرالملوک وزیری را می‌خواندم که اتفاقا برای مردم هم خوشایند بود. اما یک روز از خود پرسیدم مختص خودم چه کاری را انجام داده ام؟! این مسئله مرا برآن داشت تا به فکر ساخت قطعات تازه بیفتم.

این تغییر مسیر به ریزش مخاطب منجر نشد؟
چرا، ولی به تدریج دوباره همان مخاطبانی که از کنسرت‌های ما دور شده بودند با اشتیاق بیشتری شنونده موسیقی‌مان شدند. چون ما سعی کردیم به واسطه این قطعات تازه، گوش مخاطبان را تربیت کنیم. همان ‌طور که اشاره کردم دراین تغییر مسیر سختی‌های زیادی کشیدیم ولی ارزشش را داشت. به طوری‌که سال گذشته در جشنواره موسیقی فجر در بخش بانوان به عنوان گروه برگزیده شناخته شدیم و استادانی چون هوشنگ ظریف، شهرام ناظری، محسن نفر و...از ما تقدیر کردند. با این تفاسیر می‌توانم به این نکته اشاره کنم که هنوز هم بر سر راه گروه‌های موسیقی بانوان هزار ویک مشکل وجود دارد از کمبود سالن تا معضلاتی برای صدور مجوز و.... برخی ازاین ها به شمار می‌روند ولی نکته این جاست که بانوان سعی کرده‌اند درعرصه موسیقی به رغم وجود این مشکلات، راه خود را ادامه دهند و در تعالی‌بخشی موسیقی اصیل ایرانی نقش بسزایی ایفا کنند.

آزاده صالحی