در گفت‌وگو با آنا
فریدون محرابی: نمایشنامه‌خوانی فرزند ناخلف تئاتر نیست/ ما همدیگر را فراموش نکرده‌ایم
فریدون محرابی که در جلسات نمایشنامه‌خوانی «مکبث» و «باغ آلبالو» همکاری داشته است، گفت: «رپرتوار نمایشنامه‌خوانی نه‌تنها برای کمک به بیماران است، بلکه نمایشنامه‌خوانی بخشی از شکل‌های اجرایی است که می‌تواند فرهنگ‌ساز عمل کند. »
فریدون محرابی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا با اشاره به اینکه رپرتوار نمایشنامه‌خوانی گروه گیتی پروژه‌ای است که روح‌الله جعفری آن را کارگردانی می‌کند و بیش از 90 بازیگر در آن همکاری دارد، بیان کرد: «بچه‌هایی که در این رپرتوار نمایشنامه‌خوانی شرکت کرده‌اند، دلشان برای همنوعان، دوستان و هم‌صنفان خود می‌تپد و تمامی مردمی که در این جلسات حضور داشتند قطعاً افراد بسیار خوبی هستند. در این میان اتفاق قشنگی میان گروه نمایشی و تماشاگران افتاد به‌طوریکه دیگر تماشاگران جدا از گروه اجرایی نبودند و دست در دست هم اتفاق خوبی را برای چند نفری که در سالن حاضر نبودند رقم زدند.»
وی ضمن اظهار امیدواری از به فکر بودن مدیران و مسئولان، عنوان کرد: «تمام دوستان و هنرمندانی که با عشق در این اتفاق شرکت می‌کنند به این می‌اندیشند که تنها یک کار خوب انجام دهند. همچنین اینکه این برنامه‌ریزی سیستماتیک و خروجی داشته باشد اتفاق قشنگی است که نیاز به برنامه‌ریزی مدون دارد و البته می تواند توسط تمام گروه‌های ایرانی اجرایی شود.»
محرابی اظهار کرد: «از آنجا که هر یک از ما وظایفی در قبال هم داریم، همین که جرقه‌هایی از عشق و امید و همدلی در این اتفاق دیده می‌شود جای شکر دارد چراکه نشان می دهد که ما همدیگر را فراموش نکرده‌ایم. من امیدوارم بیش از هر اتفاقی جریاناتی شکل گیرد که لازمه زندگی فرهنگی امروز است.»
این بازیگر تئاتر در سخنانش تاکید کرد: «این رپرتوارها نه‌تنها برای کمک به بیماران است، بلکه بخشی از شکل‌های اجرایی است که می‌تواند فرهنگ‌ساز عمل کند. طبیعتاً خیلی از کارها توسط خیران، بازاریان و کسانی که تمکن و استطاعت مالی دارند انجام می‌شود اما در این میان ممکن است هر قدم آنها چندین برابر زحمات دوستان عمل کند و باید از آنها هم تشکر کرد.»
وی با یادآوری اینکه در کشور ما مردم خیر زیادی وجود دارند، تصریح کرد: «کاری که از عهده ما بر می‌آید این است که بخش فرهنگی آنچه را که بلد است با تمام نیرو هدیه دهد که این امر فراتر از محدودیت‌های مالی است که شاید بخش کوچکی از داروهای بیماران را تقبل کند اما عشق و همدلی انرژی بسیار خوبی دارد.»
محرابی گفت: «زمانی‌که تماشاگران و گروه اجرایی در سالن فریاد می‌زنند و بلند می‌گویند که «ما شما را دوست داریم و شما هیچ‌گاه فراموش نمی‌شوید و فقط با عشق به مداوای فیزیکی خود بپردازید و خوب شوید» نشانگر اهمیت و توجهی است که افراد نسبت به همنوعان خود دارند.»
وی در سخنانش خاطرنشان کرد: «برپایی برنامه‌هایی چون رپرتوار نمایشنامه‌خوانی علاوه بر رفع مشکل هنرمندان بیمار دوستی و آشنایی بیشتر تماشاگران با گروه‌های نمایشی را ایجاد می کند و نمایشنامه بهانه‌ای می‌شود برای برقراری ارتباط بیشتر .»
این هنرمند تئاتر بیان کرد: «اساساً تعاریف برخی از آقایان را که بر این باور هستند که نمایشنامه‌خوانی فرزند ناخلف تئاتر است قبول ندارم و این بحث را به حساب کم‌اندیشی، ناآگاهی و محدودیت فکری آنها می‌گذارم.»
وی در ادامه با اظهار امیدواری از اینکه مسئله نمایشنامه‌خوانی در کشور روز به روز افزایش پیدا کند افزود: «برای اطلاع و آگاهی برخی از آقایان باید عرض کنم که از قدیم در هنرهای دراماتیک نمایشنامه‌هایی تحت عنوان «کلازت» صرفاً برای خواندن نوشته می‌شد. این شکل و شمایل به مرور زمان در هنرهای دراماتیک تغییر می‌یابد و شیوه های نمایشنامه‌خوانی در سالن ترویج می‌شود که دلایل زیادی برای شکل‌گیری این جریان وجود داشت که می توان دلایل آن را عواملی چون حفظ ادبیات و زبان دراماتیک ارائه شده در دهه‌های مختلف فرهنگی یک ملت و آماده شدن برای یک اجرای تئاتر مناسب و برطرف کردن ضعف‌ها و مشکلات دانست.»
محرابی اضافه کرد: «شکل‌گیری تئاتر هم هزینه دارد و هم زمان‌بر است اما نمایشنامه‌خوانی می تواند همیشه یک مکمل و یک کمک‌کننده برای هنرمندان تئاتر کشور باشد تا مردم نیز همچنان از آن بهره ببرند و در نهایت نمایشنامه‌خوانی نیز همچون نفس تئاتر در درون خود آموزش به همراه دارد و انسان‌ساز است و فرهنگ را تعالی می‌بخشد چراکه با مفاهیم بلندمرتبه از بشریت در ارتباط است.»
انتهای پیام/
