فیلم‌های منطبق با درک کودک در کتب درسی قرار گیرد

ابراهیم فروزش در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، در مورد کم‌کاری و جدی نگرفتن تولید فیلم‌های آموزشی کودک و نوجوان اظهار کرد: سه عامل بسیار مهم در این موضوع دخالت دارد. اول آنکه جذب سرمایه، از طرف بخش خصوصی که تهیه‌کننده‌ای پیدا شود و بتوان چنین فیلم‌هایی ساخت به شدت دشوار شده است.

وی ادامه داد: دوم اینکه فیلم‌هایی که برای کودکان ساخته می‌شود، سرنوشتش دست سینمادار و پخش‌کننده است و تا آنها نخواهند فیلم دیده نمی‌شود و در نهایت یک سیکل بسیار طولانی می‌بایست زده شود تا سرمایه برگردد و مبلغی دست تهیه‌کننده را بگیرد. سوم اینکه کیفیت تولید در این نوع سینما باید بسیار بالا باشد، چون رقبای خارجی قدرتمندی داریم که خیلی راحت به دست مخاطب کودک و نوجوان می‌رسند.

این کارگردان پیشکسوت گفت: نتیجه جدی نگرفتن سینمای آموزشی کودک و نوجوان این است که به نوعی سینمای کودک به فراموشی سپرده شده است، البته این اواخر چند فیلم به قول معروف بفروش در این گونه تولید شده و من امیدوارم این روند ادامه پیدا کند. به هرحال ما باید از لحاظ محتوایی بسیار مراقب باشیم که فیلم در این ژانر تأثیرگذار باشد و سبک و سطحی نباشد و مخاطب را مجذوب کند.

کارگردان «خمره» و «کلید» با اشاره به پیشرفت تکنیکی سینمای غرب بیان کرد: باید قیاس کرد اوضاع و شرایط سینمای غرب از لحاظ تکنیکی، کجاست؟ کشورهایی هستند که با تکنولوژی‌های جدید می‌توانند جذابیت‌های خاص به فیلم‌ها بدهند و بچه‌ها را به سینما بکشانند. با در نظر داشتن اینکه در هر خانه‌ای، با داشتن تکنولوژی‌های مدرن، دنیای مجازی، ماهواره و امکانات پیشرفته، کودکان و نوجوانان می‌نشینند و به آسانی با زدن دکمه‌ای فیلم‌هایشان را می‌بینند؛ بنابراین یک رقابت خیلی سخت و تنگاتنگی وجود دارد که ما می‌بایست از نظر محتوا، ساختار و همچنین از نظر فرم، به جایی برسیم که بتوانیم رقابت کنیم و قدرت آن را داشته باشیم که مخاطب کودک را جذب کنیم.

وی ادامه داد: شما اکران همین فیلم‌های کودک در جشنواره کودک را اگر بنگرید، می‌بینید که سینما در حال پخش فیلم است و ده‌ها کودک در موقعیت سنی دبستان، به جای تماشای فیلم در حال دویدن هستند! چرا؟ چون فیلم جذاب نبوده! فیلم کودک باید چنان جذاب باشد که کودک سرجایش بنشیند و تمام وقت در حال تماشای فیلم باشد، نه آنکه در حالی که فیلم پخش می‌شود بازیگوشی کند و هیچ توجهی به فیلم نداشته باشد.

این کارگردان پیرامون حمایت از فیلم‌های آموزشی کودک اظهار کرد: ما در مملکتی هستیم که مدعی است جوان‌ترین نیروها را دارد. باید در این زمینه دولت تقسیم پول و هزینه کند. باید دولت این قشر عظیم را از نظر سینما تغذیه کند. 

فروزش در مورد ادامه راه کیارستمی در تولید فیلم‌های آموزشی توسط دیگران گفت: باید بحث کیارستمی را از سینمای کودک جدا کرد، زیرا بعد از «خانه دوست کجاست» این فیلمساز محترم برای مخاطبان بزرگسال فیلم ساخت و این امر در خارج از کشور صورت می‌گرفت؛ البته تجربیات کیارستمی در حیطه سینمای کودک شیوه و سبک خاص خودش بود که به نام خودش ثبت شد و کسانی که راه و روش او را تقلید کردند، نصیب زیادی نبردند و راه به جایی نبردند زیرا سبکی بود که فقط مال خودش بود. درک و فهم و شعورش به عنوان یک سینماگر جهانی، جوری بود که می‌دانست چه باید بکند و همچنین در کنار سینمای خودش تجارب بسیاری کسب کرد که برای بعضی‌ها هم انتقادآمیز بود و بعضی‌ها هم آن را سینمای والایی می‌دانستند. 

کارگردان «بچه‌های نفت» در مورد اینکه فیلم‌های آموزشی کودک باید سفارشی باشد یا جوششی گفت: اصطلاح جوششی و سفارشی در کنار هم خوب است، زیرا جوششی از درون فوران می‌زند و مانند فواره عمل می‌کند. آنچه که از درون بر می‌خیزد مسلماً چیز خوبی است اما آن چیزی که قرار است به من نوعی سفارش داده شود چیز دیگری است که باز هم این موارد فرق می‌کند، مشروط به اینکه باعث نشود که جلوی خلاقیت گرفته شود. 

فروزش پیرامون قرار دادن فیلم‌های مطرح سینما در کتاب‌های درسی بیان کرد: باید دید که پیام آن فیلم‌ها چیست و آیا در حد شعور و فهم کودک است که آن را بخواند یا خیر؟ یعنی اصلاً درک کودک در حد سوژه آن فیلم هست یا نه؟ حال چه از نظر محتوایی و چه از نظر آموزشی اگر منطبق با درک کودک سینما را به کتاب‌ها ببریم اقدامی ارزنده است.

انتهای پیام/4072/