فقط ادعای اول بودن در آسیا را داریم/ضعف مشهود در فوتبال ایران
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، ناصر ابراهیمی در آستانه 77 سالگی هنوز هم پر از شور و حرارت است. او که در دوران بازیکنی در تیمهای شاهین، پرسپولیس و استقلال بازی کرده و سابقه مربیگری در بسیاری تیمها از جمله تیمهای ملی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان و پرسپولیس را در کارنامه دارد. او مهمان ما بود و در خصوص مسائل مختلفی از جمله نایبقهرمانی پرسپولیس در آسیا، تیم ملی فوتبال و نتایج دیگر تیمهای ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا به صحبت پرداخت.
تیم ملی فوتبال دو دوره متوالی به جام جهانی صعود کرده است اما سالهاست در آسیا قهرمان نشده است. در این دوره از رقابتهای جام ملتها در امارات میتوانیم قهرمان شویم؟
ما میگوییم حرف اول را در فوتبال آسیا میزنیم ولی من میگویم نه، حرف اول را در آسیا نمیزنیم. 40 سال است که در جام ملتها قهرمان نشدیم و این یک واقعیت است. 27 سال هم است که در بالاترین سطح باشگاهی قهرمان نشدهایم. حالا اگر تیم ملی میرود جام جهانی زیاد هنر نیست که فکر کنید خیلی هنر است. مگر حشمت مهاجرانی تیم را جام جهانی نبرد؟ مگر بعد از مهاجرانی در انقلاب دو دوره تیم ملی جام جهانی نرفته است؟ هم در زمان برانکو ایوانکوویچ و هم جلال طالبی تیم به جام جهانی رفت و حالا دو دوره هم بهوسیله کارلوس کیروش به جام جهانی رفتیم.
دو دوره حضور متوالی در جام جهانی میتواند نشان دهد ما قدرت اول آسیا هستیم و میتوانیم قهرمان جام ملتها شویم؟
ایران جزء چهار تیم برتر آسیا است و فقط در رنکینگ فیفا عنوان تیم اول را دارد. حالا گاهی اوقات از نظر تیم ملی نفر اول میشویم مثل همین جام جهانی که به روسیه رفتیم. هم در آسیا نفر اول شدیم هم اولین تیمی بودیم که وارد جام جهانی در کشور روسیه شدیم. ما زمان حسن حبیبی هم المپیک پذیرفته شدیم ولی تحریم کردیم و به روسیه نرفتیم. بنابراین نباید دو بار متوالی حضور در جام جهانی را دلیلی بر این بدانیم که قهرمان میشویم. ژاپن، استرالیا، کرهجنوبی و عربستان رقبایی هستند که به راحتی مقابل ما شکست نمیخورند و کیروش ابزارهایی ندارد که با آنها قهرمانی آسیا در امارات را کسب کند.
ایراد کار در کجاست که ایران در 40 سال گذشته قهرمان جام ملتهای آسیا نشده است؟
فوتبال ایران ریشهای نیست که بگوییم ریشهاش خیلی قوی است. قبل از انقلاب و بعد از انقلاب مربیهای زحمتکشی بودند در محلات و در باشگاهها که دنبال استعدادیابی بودند نه مدرسه فوتبال. اصلاً مدرسه فوتبال ما نداشتیم. الان مدرسه فوتبال شده یک کاسبی و از مدرسه فوتبال هنوز یک بازیکن تحویل تیم ملی نشده است. در گذشته ما به محلات مختلف میرفتیم و بازیکنان را انتخاب میکردیم. به باشگاه میآوردیم و آنها را آماده رقابت با حریفان میکردیم. الان چون برنامه مدارس فوتبال اصولی نیست نمیتوان از آنجا بازیکن خاصی برای تیم ملی انتخاب کرد.
به نظر شما چرا از مدارس فوتبال و باشگاهها بازیکنان بزرگی تولید نشدهاند؟
متأسفانه مسئولان این مدارس فقط دنبال درآمدزایی هستند و باشگاهها هم به فکر نوجوانان و جوانان نیستند چون هر مدیرعاملی که میآید رئیس باشگاه میشود اگر مقام نیاورد فوراً هو میشود و فوری برکنارش میکنند یا بیپول میشوند. شما حساب کنید در 40 سال باشگاه پرسپولیس 15 تا 16 مدیرعامل عوض کرده، این یک ضعف است. من بارها گفتم، اگر فوتبال ترکیه را نگاه کنید آنها جزء آسیا بودند ولی 60 سال پیش خودشان را از آسیا کنار کشیدند. در این کشور انقلاب ورزشی شد. دولت ترکیه تمام مدیران باشگاهها را جمع کرد و گفت دیگر دولت به شما یک قران پول نمیدهد، همه باید خصوصی شوند. به فنرباغچه، گالاتاسرای، بشیکتاش، ترابوزان و حتی باشگاههای دسته دومی ورزشگاه دادند و گفتند دیگر از ما پول نخواهید. یک وام هم به شما میدهیم برای سال اول و الان ترکیه جزء 10 کشور مهم حرفهای فوتبال جهان است.
مگر در ایران هم باشگاههای خصوصی وجود ندارند؟
40 سال است سرِ این هستیم که آیا باشگاهها را کاملاً خصوصی کنیم یا نکنیم. حرف خصوصی بودن زده میشود اما در عمل باشگاهها در اختیار دولت هستند. بارها علی پروین اسطوره فوتبال ایران گفته باشگاه پرسپولیس را بدهید دست ما، از شما یک قران نمیخواهیم، دست پیشکسوتها بدهید. باشگاه را اداره میکنیم و نگویید که از دولت بودجه گرفته است. 40 سال است هنوز نتوانستهاند در باشگاهها را خصوصی کنند. فکر میکنید الان این 16 تیم کدامشان خصوصیاند؟ هر کدامشان به یک طریقی وابسته به دولت هستند. الان در تهران زمینفوتبالها را برداشتهاند و جایش مدرسه یا بیمارستان ساختهاند، الان در تیم باشگاه پرسپولیس یک بازیکن تهرانی است. همه بازیکن شهرستانی هستند، بنابراین فوتبال ایران رو به ضعف است.
پس عامل صعود تیم ملی به جام جهانی چیست؟
اگر در تیم ملی موفق هستیم، تیم ملی چکیده فوتبال ایران را جمع میکند، 23 نفر را کارلوس کیروش برمیدارد و با آنها کار میکند تا مجوز صعود به جام جهانی را میگیرد. این صعود آنچنان در سطح آسیا هنر نیست. ما بههرطریقی حرف اول را در آسیا میزنیم، اول نشویم دوم هستیم. دوم نشویم سوم هستیم. سوم نشویم چهارم هستیم. یعنی ما بههرصورت میتوانیم جزء چهار تیم به جام جهانی برویم.
به چه دلیل میگویید فوتبال ایران ضعیف است؟
فوتبال ایران وقتی رو به ضعف است، این است که یک رئیس باشگاه میآید، برای خودش برنامهریزی فقط برای کوتاهمدت میکند. در درازمدت هیچکدامشان برنامهریزی نمیکنند. بعد میگوییم آقا نوجوانان؟ جوانان؟ میگویند بودجه نداریم. الان باشگاه پرسپولیس به چه سختی، نونهالانش را، نوجوانانش را، امیدش را میگذراند. این یک واقعیت فوتبال ایران است. نه در پرسپولیس، استقلال و تیمهای دیگر هم همینطور، کفگیر به کف دیگ خورده و از تهِ دیگ داریم میخوریم. سردرختیها را که بهترین هستند برای تیم ملی میچینیم. این است که من میگویم فوتبال ایران روز به روز بیشتر ضعف دارد. چکیده فوتبال ایران به جام جهانی میرود اما قهرمان آسیا نمیشود چون ضعف کلی دارد.
ضعفهایی که در بخش مدیریت به آن اشاره کردید تا چه اندازه به تیمهای باشگاهی چون استقلال و پرسپولیس مربوط میشود؟
باشگاه پرسپولیس در 40 سال اخیر 15 تا 16 مدیرعامل عوض کرده است. مدیرعامل سه ماهه داشتیم، 6 ماهه داشتیم، یک سال آمده مدیرعامل شده رفته کنار و بعد یکی دو سال؟؟؟ پرسپولیس و استقلال به درد مدیریت مبتلا هستند. این دو باشگاه دولتی هستند و دولت برای آنها مدیرعامل میگذارد، مثلاً در استقلال علی فتحاللهزاده که مدیر قدیمی بود، چرا نگهاش نداشتند؟ اگر امیر عابدینی برای پرسپولیس خوب بود و در دوران مدیریت او قهرمانی زیاد پیش آمد، چرا باید کنار برود؟ فیفا بارها اعلام کرده که فوتبال سیاست نیست. فوتبال مبدأش چیه؟ دوستی و ورزشی است.
پایان بخش اول
انتهای پیام4051/4048/
انتهای پیام/