بی‌توجهی مسئولان به اسناد بالادستی آموزش‌وپرورش

گروه دانشگاه خبرگزاری آنا؛ آموزش و پرورش یکی از ارکان اساسی هر نظام است که میزان توجه به این نهاد با میزان رشد در آرمان‌ها و اهداف آن نظام رابطه مستقیم دارد.

متأسفانه آموزش‌وپرورش ما این روزها در حال خوبی به سر نمی‌برد و لزوم توجه هرچه بیشتر به آن به خوبی حس می‌شود، با این حال عدم پرداختن مسئولان به این مهم جای تعجب دارد.

امسال نیز مانند روند سال‌های گذشته مشاهده شد که با آغاز سال تحصیلی، معلمان به طرق مختلف نارضایتی خود از وضعیت معیشتی‌شان را به مسئولان اعلام کردند. با این‌حال به‌نظر می‌رسد درمیان دولت‌مردان عزمی برای اصلاح مشکلات ایشان وجود ندارد و فقط سعی بر این دارند که با وعده‌های رنگین و شعارهای کلیشه‌ای اوضاع را کنترل کنند.

سوال اینجاست که چگونه می‌شود  که حقوق این قشر از جامعه در طول سال ثابت است و حتی مطالبات ایشان با تأخیر چند ساله پرداخت می‌شود ولی قیمت‌ها هر روز با سیر صعودی تغییر می‌کند و در واقع روزبه‌روز فاصله‌بین درآمدها و هزینه‌های زندگی‌ ایشان بیشتر می‌شود؟

البته از جانب دولت خبرهایی مبنی بر تصویب طرح‌هایی همچون طرح رتبه‌بندی معلمان جهت بهبود سطح معیشت ایشان به گوش می‌رسد ولی‌ درعمل دیده‌ایم اندک حقوقی‌ که از طریق اجرای چنین طرح‌هایی عاید این قشر می‌شود؛ حتی برای حداقل مخارج زندگی کافی نیست، تا آنجا که ایشان‌را مجبور به انتخاب شغل دوم می‌کند.

بسیار دیده‌ایم در چنین شرایطی تمرکز آموزگار نسبت به درس و تربیت دانش‌آموزان کاهش می‌یابد و بالتبع کیفیت آموزشی در مدارس کم می‌شود تا آنجا که به‌دلیل همین کاهش کیفیت آموزش، مؤسسات خصوصی فرصت جولان دادن در عرصه آموزشی و تربیتی کشور را پیدا می‌کنند‌.

بی‌عدالتی در پرداخت حقوق کارمندان دولت، موضوع دیگری‌ست که موجب نارضایتی این قشر از جامعه  شده است.

چگونه حقوق یک معلم با کارمند مشابه در وزارتخانه دیگر تفاوت چند میلیونی و در برخی از موارد تفاوت چند ده میلیونی دارد؟

همین موضوع باعث شده تا معلمان و به‌ویژه قشر جوان فرهنگی کشور که در شروع راه هستند به فکر فعالیت و انتقال به مجموعه‌ها و وزارتخانه‌های دیگر باشند و دولت به اجبار ایشان را به زور تعهدهای مختلف در آموزش‌وپرورش نگه دارد.

اما دولت‌ها در این  شرایط به‌جای تأمین امکانات برای نظام آموزشی کشور با اتخاذ سیاست‌های اشتباه بر مشکلات این نهاد می‌افزایند، برای مثال سهم وزارت آموزش‌وپرورش ازکل بودجه کشور حدود  ۱۰  درصد است که این رقم در کشورهای توسعه‌یافته حدود ۱۵ تا ۲۵ درصد است.

جالب اینجاست همین بودجه اندک نیز صرف هزینه‌های جاری و انبوه بدهی‌های آموزش‌وپرورش می‌شود تا آنجا که در سال گذشته مسئولان وزارت آموزش‌وپرورش برای تأمین هزینه‌های جاری خویش، فروش اردوگاه‌های تفریحی ِدر اختیار این نهاد را پیشنهاد داده بودند و جالب‌تر آنجاست که دائماً ازسوی همین مسئولان شعار آموزش رایگان داده می‌شود؛ اما در عمل می‌بینیم که مدارس برای تأمین هزینه‌های خویش ناچارند به‌عناوین مختلف از خانواده‌ها شهریه دریافت کنند و در چنین وضعیتی بحث معیشتی معلمان که دیگر جای خود دارد.

اما ریشه این مشکلات را باید در کجا جست؟ از عمده دلایل معضلات مذکور، شیوه نگاه مسئولان به نهاد آموزشی کشور است.

زمانی‌که در نگاه مسئول، آموزش‌وپرورش که حقیقتا سرمایه عظیم اجتماعی است، بیش از یک نهاد مصرف‌گرا نیست باید هم توجه به آن بی اهمیت‌ تلقی شود.

یکی‌دیگر از مشکلات موجود، مسئله توجه دولت‌ها به اسناد بالادستی آموزش‌وپرورش نظیر سند تحول بنیادی است، اسنادی‌که چند سالی است تدوین‌ گردیده و به تصویب مراجع قانونی کشور رسیده، اما در کمال تعجب مشاهده می‌شود که دربین دولتمردان مهجور باقی مانده است.

مسائل حزبی و جناحی از دیگر مواردی  است که گریبان‌گیر نظام آموزشی کشور شده و همین مسائل موجب شده است تا توجه مسئولان و جامعه فرهنگی از اهداف اصلی به اهداف فرعی و بی‌اهمیت جلب شود و دلیل این برخورد حزبی و جناحی هم این است که آموزش وپرورش به‌دلیل دارابودن بخش قابل توجهی از نیروها و کارمندان دولتی، همچنین ارتباط این نهاد با بدنه عمومی مردم نقش ویژه‌ای در تعیین سرنوشت دولت‌ها دارد و از طرفی کوچک‌ترین حرکت فرهنگی در این بخش بر کل نظام سیاسی کشور اثرگذار است تا آن‌جا که مشاهده شد عده‌ای برای نیل به اهداف خاص سیاسی حاضر شدند تا اسنادی غیربومی و شبهه‌دار را برای اجرا در این نهاد پیشنهاد دهند.

واضح است که در چنین شرایطی امید به تحول درنظام آموزشی کشور خیالی خام است و تنها راه برون‌رفت از وضعیت فعلی فاصله گرفتن از نگاه سودجویانه به این نهاد و توجه به رسالت اصلی آموزش‌وپرورش یعنی تربیت نیروی متعهد و متخصص برای کشور، همچنین اجرای صحیح نقشه راه این نهاد یعنی اسناد بالادستی ذکر شده است.

ناگفته نماند پرداختن هرچه سریع‌تر به وضعیت معلمان و معیشت ایشان از ابتدایی‌ترین این اقدامات است.

عضو شورای مرکزی جامعه اسلامی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی*

انتهای پیام/4007/