بی تردید واقعه عاشورا یکی از بینظیرترین اتفاقات تاریخ بشریت است. تاریخی که فراز و نشیب و اتفاقات تلخ و شیرین فراوانی به خود دیده است. فرقی نمیکند پیرو چه آیین و مذهبی باشید. عاشورا از مرز دین و آیین گذشته است. برای رساندن پیام سرخ عاشورا به سراسر جهان، هنرهای مختلف به کمک آمدهاند.
در این میان شعر، پیشتاز عرصه ابلاغ پیام بوده است.
در طول تاریخ،شاعران زیادی مضامین اشعارشان را کربلا و واقعه عاشورا قرار دادهاند. اگر از شعر به عنوان یک رسانه بینظیر نام ببریم، بیراه نگفتهایم. بسیاری از شاعران ظرفیت رسانه بودن شعر را کشف کرده و به خوبی از آن استفاده میکنند.
در ادامه به یکی از این قطعات کوتاه اما به شدت فراگیر و محبوب در میان اشعار عاشورایی اشاره می کنیم:
«بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا»
کمتر کسی را میتوان پیدا کرد که این شعر را نشنیده باشد. شعری روان، ساده و البته بیریا، چرا که با وجود اشکال فنی در قافیه پردازی، نه تنها از سر زبانها نیفتاده بلکه روز به روز به شهرت و زنده بودنش افزوده شده است.
بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا
تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده
تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا
با یک نگاه ساده به این دوبیت ایراد قافیههای آن قابل مشاهده است
بوی / آرزوی / شهید
همانطور که در بالا مشاهده میکنید کلمه شهید به هیچ وجه قافیه با بوی و آرزوی نیست. کمتر کسی به این اشتباه دقت کرده است. شاید یکی از علتهای پوشیده بودن غلط قافیه این شعر اخلاص شاعر و بیریا سرودن باشد. این شعر منسوب به پدر آیتالله بهجت است و در وصف آن واقعاً میتوان گفت که هر سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند.
* شاعر
انتهای پیام/