آنا از قدرت بازدارندگی ایران در برابر تهدیدات فراجوّی گزارش می‌دهد:
موشک‌های دوربرد و نمایش قدرت دفاعی ایران در گستره بی‌انتها
هرچند در ساخت ماهواره‌های پیشرفته مانند آمریکا، روسیه و هند راهی طولانی را در پیش داریم اما اینکه توانایی ساخت موشک‌ها و سکوهای پرتاب ماهواره بومی شده است، نشان می‌دهد اگر هرگونه تهدیدی خارج از جو زمین متوجه ایران شود، خواهیم توانست به آن پاسخ دهیم.
حوزه دفاعی و امنیتی گروه سیاسی خبرگزاری آنا - سعید امینی؛ نیروی دریای، هوایی، زمینی و پدافندی از مؤلفه‌های مهم در تقویت توان دفاعی و بازدارندگی کشورها به شمار می‌روند. کشورهایی که قابلیت دسترسی به آب‌های آزاد، وسعت سرزمینی، تجهیزات نوین جنگ هوایی و توان نبرد موشکی را دارند، به‌راحتی می‌توانند در برابر تهدیدات خارجی استقامت داشته باشند.
امروز تعریف جنگ به سمت مفهومی نوین در حال حرکت است. جنگ‌ها دیگر از مفهوم کلاسیک خود فاصله گرفته‌اند و ابزارهای جدید جنگی، علوم نظامی و دفاعی را مدام به بازتعریف علمی و فناوری وادار کرده‌اند.
بشر امروز از روی امیال برتری‌جویانه خود همواره استیلای نظامی بر سایر ملل را در دستور کار قرار داده و کشوری که در حوزه توان دفاعی دچار ضعف و وابستگی باشد، نمی‌تواند در برابر تهدیدات از خود عکس‌العملی بروز دهد. لذا همین بشر پا را از سیطره بر آب‌ها، خشکی و آسمان فراتر نهاده و به سمت تصرف فضا پیش رفته است. امری که زمانی چیزی بیش از یک رؤیا نبود؛ اما امروز رهبران کشورها در چارچوب رقابت و امیال قدرت‌طلبانه کم‌کم به آن جامۀ عمل می‌پوشانند.
در روزهای اخیر دونالد ترامپ، این میلیونر نیویورکی که علاقۀ شدیدی به خط و نشان کشیدن برای همۀ کشورهای جهان دارد، به پنتاگون دستور تشکیل نیروی فضایی به‌عنوان یکی از شاخه‌های نیروی مسلح آمریکا را داده است. بر اساس اعلام رئیس‌جمهور آمریکا نیروی فضایی آمریکا قرار است در کنار ارتش، نیروی هوایی، نیروی دریایی، تفنگداران دریایی و گارد ساحلی، ششمین شاخۀ نیروهای مسلح آمریکا باشد.
هدف ایالات متحده آمریکا از تأسیس چنین ناوگانی در فضا مقابلۀ جدی با ایران، روسیه، کره شمالی و چین است. در واقع این چهار کشور به زعم سیاست‌مداران آمریکایی تهدید به‌شمار می‌روند و دولت این کشور برای تضعیف آنها به هر اقدام نامشروعی دست می‌زند.
چرا آمریکا باید فضا را عمق دفاعی خود تعریف کند؟
این چهار کشوری که ترامپ و حلقۀ فکری او از آنها به عنوان تهدید نام می‌برند، از مخالفان اصلی هژمونی ایالات متحده بر جهان هستند و حتی امروز به‌واسطه جایگاه نظامی‌ای که دارند، توانسته‌اند در برابر تهدیدات نظامی آمریکا مقاومت کنند و تقابل جدی‌ای با آن داشته باشند .
از آن‌جا که در عرصۀ جهانی شاهد تنوع قدرت‌های نظامی هستیم و دیگر آمریکا همانند دوران تک‌قطبی تنها قدرت برتر جهان نیست؛ ارتش این کشور برای بازگرداندن تسلط دوبارۀ نظامی خود بر جهان و به استیلا کشاندن ملت‌ها جویای حوزه‌های جدید دفاعی و نظامی است.
تأسیس ناوگان ششم نظامی آمریکا در فضا ما را به یاد طرح دفاع استراتژیک «رونالد ریگان»، رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا تحت عنوان جنگ ستارگان در 1983 می‌اندازد. ادعایی که هرچند در آن زمان چیزی فراتر از یک لاف نظامی نبود؛ اما در فضای رقابت نظامی میان دو قطب آمریکا - شوروی تنها اتحاد جماهیر شوروی متضرر شد و روند فروپاشی این بلوک قدرت را تسریع بخشید و سپس آمریکا تنها قدرت جهان به شمار رفت.
اما امروز بلوک‌بندی‌های قدرت در نظام بین‌الملل بسیار متنوع شده و دیگر آمریکا نمی‌تواند ادعای برتری در جهان را داشته باشد و کشورها با تشکیل اتحادهای نظامی و سرمایه‌گذاری‌های کلان در بخش دفاعی توانسته‌اند در برابر غرش‌های نظامی این کشور بایستند و دیگر کرنش نکنند.
بنابراین طرح این موضوع که آمریکا می‌خواهد فراتر از جو زمین را عمق نظامی و دفاعی خود تعریف کند، در این دوره و با وجود پیشرفت‌های روزافزون علمی که بشر توانسته چندین ماهواره پیشرفته و یا فضاپیماهای غول‌پیکر را به فضا ارسال کند و در صدد تسخیر دیگر سیاره‌ها برآمده، استفاده نظامی از این گسترۀ نامحدود دور از ذهن نیست.
ایدۀ تأسیس ناوگان ششم و تشدید معمای امنیت
ترامپ در توجیه طرح موسوم به تشکیل رکن ششم نظامی این کشور در فضا در نشست شورای ملی فضایی آمریکا در کاخ سفید گفت: هنگامی‌که سخن از دفاع از منافع ملی آمریکا به میان می‌آید، به حضور ما در فضا توجه کافی نشده است؛ آمریکا باید در فضا همانند زمین سلطه داشته باشد.
همچنین مایک پنس، معاون اول رئیس جمهور آمریکا در تأیید مواضع ترامپ تأکید کرد: شکست آمریکا در علمیات صحرای طبس «افتضاح» بود؛ اما موجب شد آمریکا «فرماندهی عملیات ویژه ارتش» را تشکیل دهد تا از شکست‌های مشابه در آینده جلوگیری کند.
پنس همچنین گفت: روسیه، چین، کره شمالی و ایران سال‌هاست که تلاش می‌کنند تا از روی زمین، ماهواره‌های ارتباطی و ناوبری ما را مختل کنند.
ایالات متحده آمریکا که عضو پیمان «فضای ماوراء جو» است و بر اساس تعهداتش در این حوزه نمی‌تواند اقدام به استقرار سلاح‌های کشتار جمعی و یا متعارف در فضا کند و تنها پیمان استفاده صلح‌آمیز از فضا را مورد تأیید قرار می‌دهد. لذا ترامپ با طرح تشکیل نیروی فضایی، به‌طور رسمی یک بار دیگر نقض تعهدات بین‌المللی خود را اثبات می‌کند و در بلند‌مدت شاهد خواهیم بود که معمای امنیت هم در کره خاکی و هم در فضا تشدید خواهد شد.
این چهار کشوری که آمریکا از آنها به‌عنوان تهدید نام می‌برد، امروز به فناوری موشک‌های بالستیک و دوربرد مجهز هستند و از این میان، ایران، روسیه و چین فناوری ساخت موشک‌های ماهواره‌بر را در اختیار دارند. بنابراین توانایی مقابله با تهدیدات فضایی احتمالی آمریکا از جانب آنها وجود دارد و قادر خواهند بود در نسل جدید جنگ‌ها، خودی نشان دهند.
توان دفاع فضایی ایران در برابر تهدیدات فراجوّی آمریکا
جمهوری اسلامی یک از قدرتمندترین کشورهای دارای فناوری موشک‌های قاره‌پیما و دوربرد با بالاترین دقت برخورد به هدف مورد نظر است. موشک‌های بالستیک دوربرد سری شهاب، سجیل و همچنین ماهواره‌برهای سفیر و سیمرغ گوشه‌ای از توان دفاعی و فضایی کشورمان را در جو و خارج از جو زمین به نمایش می‌گذارند.
بومی شدن فناوری ساخت موشک‌های بالستیک دوربرد و دسترسی به پرتاب موشک‌های ماهواره‌بر باعث می‌شود تا با فرض استفادۀ نظامی آمریکا از فضا، بتوانیم با افزایش برد موشک‌ها و هدایت آنها به اهداف نظامی آمریکا در فضا، برابر تهدیدات ایالات متحده قدرت بازدارندگی خود را حفظ کنیم. در حقیقت اقدامات آمریکا به‌ویژه در زمان ریاست جمهوری ترامپ، فضای آنارشیک جهانی را تشدید کرده و در این میان قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای که فناوری دسترسی به فضا را در اختیار دارند، در راستای تأمین منافع امنیتی به‌طور قطع نگاهشان را به سمت گسترۀ بی‌انتها معطوف خواهند ساخت که ایران هم از این قاعده مستثنا نخواهد بود.
روزنامه روسی «ودوموستی» در گزارشی توانایی ایران در پرتاب موشک ماهواره‌بر «سیمرغ» و «سفیر2» را خیره‌کننده دانست و نوشت: پرتاب موفق موشک ماهواره‌بر «سیمرغ» و «سفیر2» یک‌‌بار دیگر این واقعیت را تأیید می‌کند که این کشور از فناوری ساخت موشک‌های قاره‌پیما و بالستیکی با سوخت مایع و جامد برخوردار است.
تمامی اقدامات جمهوری اسلامی ایران در حالی رقم می‌خورد که کشورمان تنها کمتر از 20 سال مشغول مطالعۀ برنامه‌های فضایی است و در همین مدت زمان کم توانسته خود را وارد باشگاه کشورهای فضایی کند. ایران عضو هشتم این باشگاه، شامل هفت کشور روسیه، آمریکا، فرانسه، ژاپن، چین، بریتانیا و هند است؛ باشگاهی که مشخصۀ اصلی اعضای آن چیزی نیست جز خودکفا بودن در ساخت ماهواره و موشک‌های ماهواره‌بر. همچنین مؤسسات مهم جهانی، ایران را جزو پنج قدرت نوظهور دنیا در فعالیت‌های فضایی دانسته‌اند که بالاترین سرعت فعالیت‌های فضایی را نیز بین پنج کشور نوظهور داشته است.
همچنین مرکز اطلاعات ملی هوافضا و کمیتۀ تحلیل اطلاعات موشکی بالستیک آمریکا در گزارشی دربارۀ برنامه فضایی ایران تأکید می‌کند: تمایل تهران برای برتری استراتژیک نسبت به آمریکا می‌تواند موجب شود تا ایران برنامه فضایی و موشک‌های قاره‌پیمای بالستیک را توسعه دهد؛ زیرا که پرتابه‌های فضایی هر دو از فناوری‌های مشابهی بهره می‌برند.
به گزارش آنا هرچند ایران به‌تازگی در زمرۀ کشورهای دارای فناوری فضایی و پرتاب موشک‌های ماهواره‌بر قرار گرفته، راه زیادی را برای تبدیل شدن به یک قدرت فضایی در پیش دارد تا بتواند محصولات فضایی را به مرحلۀ تجاری‌سازی برساند؛ اما نکتۀ مهم و قابل ذکر این است که همین فناوری موشک‌های ماهواره‌بر برای قرار دادن ماهواره در مدار زمین خود موفقیت مهمی در عرصۀ علوم دفاعی تلقی می‌شود. در واقع هرچند در ساخت ماهواره‌های پیشرفته مانند آمریکا، روسیه و هند، راهی طولانی را در پیش داریم؛ اما اینکه توانایی ساخت موشک‌ها و سکوهای پرتاب ماهواره بومی‌شده نشان می‌دهد اگر هرگونه تهدیدی خارج از جو زمین متوجه ایران شود، خواهیم توانست به آن پاسخ دهیم؛ زیرا فناوری ساخت موشک‌های دوربرد و پرتاب موشک به فضا به‌عنوان یک اصل مهم در برابر تهدیدات فراجوّی احتمالی آمریکا در اختیار ماست و روز‌به‌روز بر دامنۀ این اقتدار افزوده می‌شود.
انتهای پیام/4003/پ
انتهای پیام/
