آنا گزارش می‌دهد؛
جنگ از هرمز تا سرزمین‌های اشغالی
تهدید ایران مبنی بر بستن تنگه هرمز در صورت بروز هرگونه خطا از سوی آمریکا علیه نفت کشورمان، به موضوع تحلیل و بررسی رسانه‌های خارجی تبدیل شده است.
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا؛ آبراه استراتژیک هرمز نقطه اتصال خلیج‌فارس و دریای عمان و راه دسترسی کشورهای حاشیه خلیج فارس غیر از عربستان به آب‌های آزاد و مسیر عبور 30 درصد از نفت جهان و تامین سوخت چرخ‌های اقتصادی دنیا است. تصور اینکه تنگه هرمز به راحتی بسته می‌شود یا آمریکایی‌ها و هر نیروی دریایی دیگری که در خلیج فارس حضور دارد می‌تواند آن را به راحتی باز کند، تصوری بچگانه است. باید تمام این داستان را با نگاهی واقعی سنجید و همواره متوجه بود که دنیای سیاست را نمی‌توان با تخیلات اداره کرد. اگر آمریکایی‌ها، بریتانیایی‌ها و فرانسوی‌ها مهمان‌های ناخوانده خلیج‌فارس هستند، این خلیج در جنوب ایران است و ایرانیان سالیان درازی است که این منطقه را در دست دارند؛ نگاهی به تاریخ خلیج‌فارس یادآور دورانی است که امارات زیبای امروز ساحل دزدان (Pirate Coast) بود و حکمرانان ایران این آبراه را با شرافت امن نگه می‌داشتند.
مهمانی ناوهای غول‌پیکر
سایت شبکه تلویزیونی سی‌ان‌بی‌سی آمریکا با توجه به مطرح شدن این تهدید از سوی رئیسجمهور ایران و اعلام حمایت فرماندهان ارشد نظامی جمهوری اسلامی از جمله سرلشکر قاسم سلیمانی در صورت نیازمند شدن به انجام این عمل مقتدرانه، با یکی از ژنرال‌های بازنشسته نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا گفت‌و‌گو کرد. ادمیرال (دریاسالار) جیمز استاوریدیس که امروز ریاست دانشکده حقوق و دیپلماسی دانشگاه تافتز ایالت ماساچوست را بر عهده دارد، در خصوص تهدید ایران گفته است: «اگر ایران اقدام به بستن تنگه حیاتی هرمز کند، نیروی دریایی آمریکا آماده است تا سریعاً این انسداد را بشکند. اگر ایران تصمیم بگیرد که با استفاده از ابزار نظامی خود دست به این اقدام بزند، ما و متحدان عربی‌مان در حاشیه خلیج (فارس) آماده هستیم تا تنگه هرمز را ظرف چند روز باز کنیم. همانطور که کارشناسان امور نظامی معتقدند که ایران می‌تواند تنگه هرمز را مسدود کند، به این موضوع هم باور دارند که آمریکا می‌تواند این تنگه را رفع انسداد کند.»
با توجه به ظرفیت نیروهای آمریکایی در خلیج فارس، در صورت رسیدن کار به جایی که قرار باشد تنگه هرمز مسدود شود، درگیری نظامی اتفاق می‌افتد. ناوگان پنجم نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا از دهه 90 میلادی در این منطقه مستقر بوده و مهمان ناخوانده خلیج فارس است. آنان سال‌هاست که در بحرین پایگاه دارند و هم اکنون با اضافه شدن دوباره نیروی دریایی بریتانیا به ارتش‌های بیگانه در خلیج فارس، آن‌ها هم در کشور کوچک اما راهبردی بحرین دارای دارای پایگاه هستند.
تنگه استراتژیک هرمز
ناوهای هواپیمابر کشورهای خارجی در آب‌های خلیج‌فارس جولان می‌دهند و ناوچه‌ها و ناوهای غول‌پیکر به گشت‌زنی دریایی می‌پردازند. خلیج فارس هر روز محل تردد کشتی‌های نفت‌کش است که برای بارگیری در ترمینال‌های نفتی این شاخاب می‌آیند و از تنگه‌هرمز عبور می‌کنند. تعداد این کشتی‌ها باید انقدر زیاد باشد که 30 درصد از انرژی دنیا را از این آبراه منتقل کند. کشتی‌های تجاری مرتب بین بندرهای متعدد کشورهای حاشیه خلیج فارس در تردد هستند و کالاهای وارداتی کشورهای حاشیه جنوبی خلیج‌فارس را با خود حمل می‌کنند یا محصولات پتروشیمی و محصولات تولید شده در کشورهای حوزه خلیج‌فارس را به کشورهای مقصد می‌رسانند. بنابراین اگر اتفاقی بخواهد در تنگه هرمز بیافتد، تنها بر صادرات نفت به اقصی نقاط جهان تاثیر نخواهد گذاشت بلکه انسداد بازرگانی دریایی متحدان منطقه‌ای آمریکا را نیز به دنبال دارد.
در این صورت باید اشاره کرد که مهمانان ناخوانده خلیج‌فارس پس از سال‌ها درگیر یک منازعه نفتی، نظامی و بازرگانی می‌شوند. رئیسجمهور آمریکا قرار است نوامبر 2018 تحریم‌های جدید علیه ایران را امضا کند و وزیر امور خارجه این کشور تهدید کرده که صادرات نفت ایران را می‌خواهند تا نزدیک صفر برسانند و طبیعتا کشوری که اقتصادش وابسته به نفت است نمی‌تواند نسبت به این تهدیدها بی‌تفاوت باشد. شاید به همین علت رئیسجمهور ایران گفت یا نفت همه باید صادر شود یا هیچ نفتی از تنگه عبور نخواهد کرد.
سایت اینترنتی ترنسپورت‌جئوگرافی تنگه هرمز را یکی از استراتژیک‌ترین آبراه‌های جهان معرفی می‌کند؛ هم‌ردیف گذرگاه‌هایی مثل سوئز یا پاناما که جنگ‌هایی برای سیطره پیدا کردن یا تداوم کنترل بر این گذرگاه‌های آبی در تاریخ وجودشان اتفاق افتاده است.
جنگ از دریا به زمین
آمریکایی‌ها پایگاه‌های نظامی زیادی در منطقه غرب آسیا دارند. طبق گزارش سایت شبکه پرس‌تی‌وی، ایالات متحده در ۱۵۰ کشور جهان پایگاه‌های نظامی دارد. برخی از آن‌ها به طور رسمی تحت عنوان پایگاه‌های این کشور طبقه‌بندی نمی‌شوند و تعدادی نیز وجودشان از سوی دولت این کشور تائید نمی‌شود. طبق این گزارش تعداد پایگاه‌های آمریکایی در تمام جهان به حدود ۱۰۰۰ مقر می‌رسد که بسیاری از آنان در منطقه ما یعنی غرب آسیا یا آنطور که غربی‌ها می‌گویند خاورمیانه واقع شده است.
تعداد نیروهای آمریکایی در منطقه به طور قطعی مشخص نیست. اما بر اساس گزارش فصلی پنتاگون تقریبا ۵۴ هزار نظامی آمریکایی در بیش از ۱۲ کشور منطقه ساکن هستند. علاوه بر نیروهایی که با اجازه دولت‌های مرکزی در کشورهای منطقه مستقر شدند، باید به نیروهای آمریکایی که به طور غیرقانونی در سوریه و یمن حضور دارند هم اشاره کرد. مشغولیت ارتش آمریکا در منطقه زیاد است و باید دید که آن‌ها آمادگی ورود به یک جنگ دیگر را دارند یا نه. تضمینی وجود دارد که اگر درگیری دریایی در تنگه‌هرمز پیش بیاید، این درگیری در همان دریا تمام شود؟ پای آن به پایگاه‌های آمریکایی در منطقه یا حتی سرزمین‌های اشغالی نمی‌رسد؟
پایگاه‌های میلیون دلاری
هر چند وقت یکبار که بحث حمله آمریکا به ایران داغ می‌شود، رسانه‌های آمریکایی نقشه منطقه و پایگاه‌های نظامی کشورشان در اطراف جمهوری اسلامی را منتشر می‌کنند و دست به دامان ژنرال‌های بازنشسته ارتش ایالات متحده می‌شوند برای مصاحبه‌ها و گزارش‌های خبری پر زرق و برق تلویزیونی. اما فقط نگاهی نگاهی به دو جنگ بزرگ آمریکایی‌ها از ابتدای قرن ۲۱ تا کنون بیاندازیم. به گزارش نشریه تایم دو جنگ افغانستان و عراق تا سال ۲۰۱۷ مبلغی بالغ بر ۲.۴ تریلیون دلار خرج برای مالیات‌دهندگان آمریکایی داشته است. به گفته لیندا جِی. بیلمز نویسنده آمریکایی در کتاب جنگ ۳ تریلیون دلاری، منازعات عراق و افغانستان که ایالات متحده در ابتدای قرن ۲۱ آغاز کرد پرهزنیه‌ترین جنگ‌های تاریخ آمریکا بوده‌اند.
هزینه را مطرح کردیم و اینکه آیا آمریکایی‌ها و شرکای غربی و شرقی‌شان سود مالی هم در این نبردها داشتند یا نه موضوع بحث‌مان نیست و در زمان مناسب به این موضوع نیز خواهیم پرداخت. آنچه اهمیت دارد این است که بزرگ‌ترین ارتش جهان به همراه هزاران مزدور شرکت‌های امنیتی مانند بلک‌واتر در باتلاق‌هایی گیر کردند و نتوانستند آنچه را که می‌خواستند برای مردم این منطقه به ارمغان بیاورند. میلیاردها دلار فشنگ و سلاح از کلت کمری تا توپ‌های هویتزر و جنگنده روسی ـ ۱۳۰های هرکولس غول‌پیکر را به منطقه آوردند اما نه افغانستان آباد شد نه توانستند امنیت از دست رفته عراق را باز گردانند. همیشه هم در طول این سال‌ها با فرار رو به جلو ایران را متهم می‌کردند که مانع عملیات آنان در منطقه می‌شود. نگاهی به اوضاع افغانستان که قرار بود طالبان و القاعده از آن زدوده شود اما داعش را امروز در خود جا داده و عراق که هنوز با ناامنی دست و پنجه نرم می‌کند به ما می‌فهماند که دنیا با فیلم‌های هالیوودی متفاوت است. به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که فرمودند دوران بزن و در رو تمام شده، دوستان آمریکایی در ساختمان چند ضلعی پنتاگون و کاخ سفید این مهم را در نظر بگیرند که اگر ناوگان پنجم نیروی دریایی ایالات متحده در بحرین پهلو گرفته یا پایگاه‌های آمریکایی از ترکیه تا افغانستان و جنوب خلیج‌فارس ایران را احاطه کرده‌اند، ایران دست‌بسته مقابل تهدیدهای خارجی و آنچه قرار است زندگی مردم این کشور را تحت‌الشعاع قرار دهد بیکار ننشسته.
خطر برای خانه عنکبوت
زمانی موشه دایان وزیر جنگ خیلی سابق رژیم صهیونیستی گفته بود «چه کشوری ساختیم که مبارزان فلسطینی می‌توانند ستاد فرماندهی ارتش ما را از مواضع‌شان با چشم‌های غیر مسلح ببینند». آن‌ها که ایران را مورد تهدید قرار می‌دهند به این نیز فکر کنند که محور مقاومت با همه کارشکنی‌های دشمنانش هنوز زنده است و اگر بساط IDF را در جنگ ۳۳ روزه لبنان آنطور جمع کرد که سربازان رژیم اشغالگر قدس دنبال راهی برای فرار از جنوب لبنان می‌گشتند، امروز با آن دوران تفاوت‌های زیادی کرده است.
همین محور بود که با زینبیون پاکستان، حیدریون عراق، فاطمیون افغانستان و حزب‌الله لبنان و مدافعان حرم ایرانی سفره حکومت داعش را جمع کردند و بقیه گروه‌های تروریستی را همراه با ارتش دولت قانونی دمشق به حاشیه راندند. بخشی از همین محور بود که کنار ارتش و پلیس عراق ایستاد و سدّی شد مقابل سیل بی‌امان داعش که قرار بود به مرزهای ایران برسد. آن‌هم زمانی که بخشی از نیروهای مسلح عراق در مقابل یورش داعش از هم پاشید و اگر آیت‌الله سیستانی فتوای جهاد صادر نمی‌کردند و حشدالشعبی شکل سازمان‌یافته‌ای به خود نمی‌گرفت، یکی پس از دیگری دژهای حکومت بغداد سقوط می‌کرد. چه بسا اگر حمایت شبانه‌روزی سرویس‌های اطلاعاتی خارجی، دولت‌های متخاصم و تاجران نفتی میلیاردر از کشورهای عربی منطقه نبود جنگ سوریه سال‌ها قبل تمام و فتنه داعش در عراق خیلی زودتر از آنچه دیدیم به پایان می‌رسید. زیرا تروریستی که اسلحه‌ای برای دست‌گرفتن و فشنگی برای شلیک‌کردن و پولی برای خرج‌کردن نداشته باشد، خود به خود نابود می‌شود و جنگ اخیر با تروریسم در منطقه به خصوص در سوریه نشان داد که همراه با پیشرفت صنایع نظامی در جهان، نسل جدیدی از تروریست‌ها نیز پرورش یافته و از چند سال قبل به فاز عملیاتی وارد شدند و کمربندی امنیتی دور سرزمین‌های اشغالی کشیدند. کمربندی که تکه تکه شده و نخست‌وزیر صهیونیست‌ها بعد از آن به تکاپو افتاده تا نیروهای مقاومت را از مرزهای سرزمین‌های اشغالی دور کند.
ترامپ و طبل جنگی که می‌کوبد
خوب است رسانه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی که پایگاه بزرگ‌ترین آنان معمولا در کشورهای غربی است و با افتخار تصاویر پایگاه‌های آمریکایی اطراف ایران را نشان می‌دهند، سری به گورستان ملی نظامیان آمریکایی آرلینگتون و قبرستان مونت هرزل در سرزمین‌های اشغالی بزنند تا بدانند در این منطقه جایی برای سربازان اشغالگر و بیگانه نیست. ما هم به گلزار شهدای خودمان سر می‌زنیم که بدانیم سربازهای ایرانی سال‌ها برای این خاک جنگیده‌اند. اگر تنگه هرمز بسته شود، آمریکایی‌ها که میلیاردها دلار از کشورهای عربی نفت‌خیز منطقه به جیب زده‌اند و بدون هیچ استفاده‌ای در آب‌های خلیج فارس خوش می‌گذرانند، مجبورند دست به کار شوند برای باز کردن این آبراه استراتژیک. به گفته آن ژنرال بازنشسته آمریکایی، آن‌ها با متحدین عربی‌شان به مقابله با ایران خواهند پرداخت. باید از این ژنرال پرسید دقیقا کدام ارتش‌های عربی؟ همان‌هایی که چند سال است حریف پابرهنگان یمنی نشدند؟ یا آن‌هایی که با دولت‌هایشان به خاطر منافع آمریکایی‌ها و خودشان، چشم روی بیش از نیم قرن دشمنی اعراب و رژیم صهیونیستی بستند و حالا دنبال دشمن جدیدی در منطقه می‌گردند؟
جنگ پدیده بدی است. ایران هم طرفدار جنگ نیست و بین کشورهای مدعی در جهان ما شاید تنها کشوری باشیم که تا به حال جنگی راه نیا‌نداخته‌ایم بلکه مورد حمله دیگران قرار گرفته‌ایم. آن‌جایی اسلحه دست گرفته‌ایم که امنیت و منافع کشور و مردم‌مان به خطر افتاده است و رئیسجمهور ترامپ اینطور نشان می‌دهد که می‌خواهد این دو مقوله را با خطر مواجه کند.
امروز که آمریکایی‌ها به همراه رژیم صهیونیستی و بازیگری عربستان سعی دارند ایران را دشمن ثبات منطقه و کشورهای عربی همسایه معرفی کنند هنوز به این سوال پاسخ ندادند که ایران کدام کشور عربی را در طول چهار دهه قبل به اشغال در آورده؟ ایران نبود که نقش محوری در پایان دادن به جنگ داخلی لبنان در سال‌های نه چندان دور داشت؟ زمانی که صهیونیست‌ها تیغ به روی کشورهای مسلمان و عرب منطقه کشیدند آیا ایران به دفاع از آن‌ها نپرداخت؟ زمانی که آن‌ها تروریست‌ها را به سمت خاک ایران فرستادند و پشت میزهای طویل‌شان در کاخ‌های حکومتی نشسته بودند و پیشروی‌شان را تماشا می‌کردند، قبل از اینکه پیاده‌نظام اجاره‌ایشان به مرزهای جمهوری اسلامی برسد، این نظامیان ایران بودند که نخواستند مرزهای‌مان ناامن شوند و جلوی آن‌ها را وقتی گرفتند که مردم کشور همسایه نه مسلمانان این کشور را آواره کردند و به خاک و خون کشیدند. نگاه منصفانه به وقایع منطقه نشان می‌دهد که ما هیچ وقت مهاجم نبودیم همانطور که امروز نیستیم و اگر تهدیدی از جانب رئیسجمهور و ارشد‌ترین فرماندهان نظامی کشورمان صورت می‌گیرد، به خاطر دفاع از مردم این خاک است نه برافروختن یک جنگ. شاید جنگ را آن‌ها شروع کنند اما این ایران است که پایان‌دهنده آن خواهد بود.
انتهای پیام/4077
انتهای پیام/
