بازنشستگی دکتر گلشنی خسارتی جبران ناپذیر برای دانشگاه صنعتی شریف است

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، نامه 321 نفر از استادان و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در اعتراض به حکم بازنشستگی اجباری استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف، دکتر مهدی گلشنی به دفتر رئیس دانشگاه و رئیس هیات امنا تحویل داده شد.

در بین این تعداد، حدود ۲۵۰ نفر از اعضای هیات علمی و دانشجویان مقاطع گوناگون، از کارشناسی و کارشناسی ارشد تا دکتری و پسادکتری دانشگاه صنعتی شریف و حدود ۷۰ نفر از فارغ التحصیلان ادوار گوناگون دانشگاه حضور دارند که برخی از آن ها در حال حاضر عضو هیات علمی سایر دانشگاه‌ها هستند.

در این نامه آمده است:

«مطلع شدیم که هفته گذشته، حکم بازنشستگی استاد فرزانه، دکتر مهدی گلشنی، استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف، چهره ماندگار فیزیک و موسس و رئیس گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف صادر و به وی ابلاغ شده است.

ما معتقدیم این اقدام نه تنها به نفع دانشگاه صنعتی شریف و جامعه دانشگاهی کشور نیست، بلکه خسارتی جبران ناپذیر برای دانشگاه محسوب می‌شود. دلایل این ادعا در چند محور عرضه می‌شود.

شخصیت برجسته علمی و فرهنگی وی، صرف بر شمردن عناوین افتخارات، دستاوردها و خدمات علمی و فرهنگی دکتر گلشنی در پنج دهه فعالیت در دانشگاه صنعتی شریف، حجم این نامه را چند برابر افزایش می‌دهد.

دکتر گلشنی از افرادی بودند که بعد از تکمیل تحصیلات دکتری خویش در دانشگاه برکلی، به ایران بازگشتند و توانستند در دورانی که ریاست دانشکده فیزیک را بر عهده داشتند، نخستین دوره دکتری فیزیک را در ایران و در دانشگاه صنعتی شریف راه‌اندازی کنند.

تدریس مکرر دروس گوناگون در حوزه‌های مختلف فیزیک، از فیزیک کوانتوم و نظریه میدان‌های کوانتومی گرفته تا کیهان‌شناسی، در سطح تحصیلات تکمیلی و بر مبنای آخرین یافته‌های روز دانشمندان، در کنار توجه به مباحث فلسفی و مبانی علوم و تعریف و تدریس درس مبانی فلسفی مکانیک کوانتومی نشان از جامعیت و اشراف کامل وی بر حوزه مختلف فیزیک، به خصوص مبانی فلسفی و مسائل بنیادی در آن دارد که کمتر کسی را نه تنها در دانشگاه صنعتی شریف بلکه در ایران می‌توان یافت، و اگر بتوان یافت، که در چنین جایگاهی باشد.

شاید هیچ کس را نتوانیم بیابیم که نامش، هم در فهرست فیزیکدانان کوانتومی برتر جهان باشد و هم در مجامع معتبر بین‌المللی در کسوت ‌کیهان‌شناس مسلمان حاضر باشد. همچنین تحصیلات حوزوی و پایبندی نظری و عملی او به اسلام، منجر به تولید آثاری شده است که به همین سبب اینک او یکی از افراد سرشناس در حوزه علم و دین در جهان به شمار می‌رود.

این نیز دستاوری ملی است که مورد مشابهی سابق برآن در نظر نمی‌آید. همه این‌ها و بسیار بیش از این‌ها که در حوصله این متن نیست، به خوبی موید جایگاه رفیع و البته در حال حاضر بی‌نظیر ایشان در عرصه علم و فرهنگ است.

به علاوه وی در حالی به هشتادمین سال زندگی پربرکتشان قدم گذاشته‌اند که حضور و شور و نشاط علمی و فعالیت‌های پژوهشی و انگیزه‌ها و دغدغه‌های دکتر گلشنی به وضوح حتی از بخش قابل توجهی از دانشجویان جوان نیز بیش‌تر است. شاید کمتر استادی در دانشگاهمان باشد که به طور معمول از شنبه تا چهارشنبه از یکی دو ساعت قبل از آغاز ساعت اداری تا بعد از ظهر، به غیر از ساعتی برای ادای فریضه و استراحت، درِ اتاقش یکسره به روی استادان و دانشجویان و مراجعان باز باشد و این مطلبی است که به راحتی برای هر فرد دغدغه‌مندی قابل مشاهده است.

حضور و فعالیت استاد مهدی گلشنی به عنوان الگوی اخلاق و نمونه تلاش مجدانه پژوهشی و علمی، با دغدغه‌های ناظر به نیازها و کمبودهای ایران و جهان اسلام، نعمتی است که باید آن را غنیمت شمرد و نهایت بهره را از آن برد.

در شرایط فعلی دو راه قانونی پیش روی مسئولین دانشگاه بود. یکی این که ضمن تقدیر از این استاد ارزشمند به خاطر عمری مجاهدت و تلاش برای خدمت به این کشور، دانشگاه و دانشجویان، متواضعانه از وی تقاضا می‌کردند که تا هر زمانی که برایشان مقدور است، به خدمت خود ادامه دهند و این فرصت مغتنم و قطعا به سادگی دست نیافتنی را در اختیار دانشگاه صنعتی شریف و دانشجویان جوان علاقه‌مند و استادان و جامعه دانشگاهی کشور قرار می‌دادند تا بتوانند هر چه بیش‌تر و بهتر از دانش و فضل وی بهره‌مند شوند.

و همچنین با اختیاری که قانون به هیات امنای دانشگاه درباره استادان ممتاز داده است، همانند برخی دانشگاه‌های برتر دیگر، این افراد برجسته را از بازنشستگی اجباری معاف می‌کردند. به نظر می‌رسد این معقول‌ترین کار، محترمانه‌ترین اقدام و منطقی‌ترین راه قانونی بود، و نمونه ارزشمند آن را می‌توان در تصمیم دانشگاه تهران در این‌ باره برای استادانی که موفق به کسب عنوان استادی ممتاز دانشگاه شده‌اند، دید.

راه دوم که متاسفانه مسئولین دانشگاه انتخاب و به شکلی ناپسند اجرا کردند، صدور و ابلاغ حکم بازنشستگی به وی بود. این اقدام نه تنها موجب وارد آمدن یک خسارت جبران ناپذیر و ایجاد یک خلا بزرگ در دانشگاه می‌شود، بلکه این ظن را در جامعۀ شریف ایجاد کرده است که این، یک تصمیم غیرمنطقی و مبتنی بر سلایق شخصی، آن هم بدون توجه به عواقب آن برای دانشگاه است.

حدود پنج ماه از سخنرانی دلسوزانه دکتر گلشنی در مورد وضعیت دانشگاه صنعتی شریف می‌گذرد. در این مدت نه تنها پاسخ معقول و منطقی مناسب در برابر پرسش‌ها و دغدغه‌های یک نخبۀ دانشگاهی از سوی مسئولین دانشگاه، که مخاطب این انتقادات بودند، ارائه نشده است، بلکه در یک اقدام نامناسب، فردی که به سبب رفتار غیرحرفه‌ای در سمتش، از سوی دکتر گلشنی مورد انتقاد قرار گرفته بود، یکی از دو فردی بود که حکم بازنشستگی دکتر گلشنی به وی ابلاغ کردند.

دانشگاه شریف، یک نهاد مهم و ارزشمند ملی است که به دست هیات امنا به امانت سپرده شده است، لذا لازم است هر تصمیمی از سوی آنان با رعایت تمامی آداب لازم و با ارائه دلایل منطقی همراه باشد؛ به خصوص در موارد این چنینی که برخی رفتارهای ناصحیح، موجب ایجاد حساسیت در میان افراد دغدغه‌مند در دانشگاه شده است.

لذا بدین وسیله، از اعضای هیات امنای دانشگاه تقاضا می‌کنیم تا در قالب قوانین موجود، ضمن دلجویی از این استاد فرهیخته و تقاضا برای ادامه فعالیت وی در دانشگاه صنعتی شریف، حکم بازنشستگی اجباری دکتر گلشنی را لغو و تصمیم‌گیری در این باره را موکول به مشورت با خود وی کنند.

به علاوه انتظار می‌رود مشکل افکنی‌های جاری و روزمره که مکرر از سوی دانشگاه و دانشکده فیزیک، در فعالیت‌های پژوهشی وی صورت گرفته رفع شود و تلاشی همدلانه برای استفاده از ظرفیت علمی و فرهنگی وی صورت پذیرد.

ما همچنین در نامه‌ای جداگانه، از وی تقاضا خواهیم کرد که علی‌رغم تمام کارشکنی‌های موجود، همچنان مستحکم به فعالیت‌های ارزشمند علمی و پژوهشی خویش ادامه دهند و فرصت بهره‌مندی از دانش خویش را از دانشجویان و استادان دریغ نکنند.»

انتهای پیام/