ایتالیایی‌ها علاقه بسیاری به بازار ایران دارند/ امضای توافق قدم محکمی بود

با توجه به توافق به دست آمده آینده روابط اقتصادی ایران و ایتالیا را چگونه می‌بینید؟

به هر حال توافق هسته‌‌ای صورت‌گرفته فصل نوینی را در روابط ما رقم زده است. برطرف شدن تحریم‌هایی که اعمال شده است، در واقع فضا را آماده می‌کند تا ما وارد بخش‌هایی از کارهای مشترک میان خود شویم، کارهای مشترکی که پیش از این به دلیل تحریم‌ها دچار اخلال شده بود. به هر حال برای اینکه به این فضا برسیم، یک دوره آماده‌سازی را پشت سر گذاشته‌ایم. اکنون باید ببینیم که محتوای توافق به دست آمده به چه صورتی است و ببینیم که زمان‌های پیش‌بینی شده برای برطرف شدن تحریم‌ها به چه صورتی است. نکته‌ای که ما باید به آن به طور کامل اشراف داشته باشیم این است که صاحبان صنایع و کارگزاران اقتصادی ایتالیا با علاقه بسیاری به بازار ایران نگاه می‌کنند. مسلما اکنون با برطرف شدن این مشکل این علاقه چند برابر شده است. روابط دوجانبه میان دو کشور یک دوره‌ای را پشت سر گذاشته است، البته در بخش‌هایی که امکان فعالیت بود، فعالیت‌ها ادامه پیدا کرد. کافی است شما نگاهی به تراز مالی و بازرگانی میان ایران و ایتالیا در سال گذشته بیندازید که طی یک دوره یک رشد را ثبت کرده است. اکنون باید آن فعالیت‌های مشترک را که در گذشته هم بوده است، ادامه دهیم. از پایه‌های منسجمی که از گذشته پی‌ریزی شده بودند، استفاده بهینه به عمل آوریم و با عنایت به تحولاتی که در خود ایران هم شکل گرفته است، فضای نوینی را رقم بزنیم.

درباره روابط اقتصادی ایران و اتحادیه اروپا در دوران پساتحریم چه نظری دارید؟

اتحادیه اروپایی با عنایت به حضور خانم موگرینی که نقشی اساسی در مذاکرات هسته‌ای داشت، نقش مهمی را در این مذاکرات ایفا کرد. لازم به یادآوری است که به عنوان یک نماد از کار مشترک صورت‌پذیرفته میان اتحادیه اروپا و طرف ایرانی، در یک طرف خانم موگرینی و در طرف دیگر آقای دکتر ظریف بود. با توجه به اینکه خانم موگرینی خود ایتالیایی هستند، من می‌توانم شهادت بدهم که ایشان با چه علاقه‌ای این مسئله را پیگیری می‌کردند. شکی نداشته باشید که نقش بسزا و سازنده‌ای را در موفقیت این کار ایفا کردند. چنانکه خود ایشان ترجمانی بودند از خواست مشترک طرفین مذاکرات دال بر رسیدن به توافقی که جامع و دربرگیرنده خواست طرفین باشد و با عنایت به آینده مشترکی که می‌توانیم با هم رقم بزنیم، رضایت همه طرف‌های مذاکره را در پی داشته باشد.

این فرض را در نظر بگیریم که کنگره آمریکا علیه توافق رای دهند و اوباما نیز نتواند این رای را وتو کند. این مسئله بر روی عملکرد اتحادیه اروپا و ایتالیا درباره توافق تاثیری خواهد داشت یا خیر؟

ما می‌دانیم که قدم محکم در واقع از طریق امضای این توافق برداشته شده است. حال باید یک برنامه‌ریزی دقیق صورت بگیرد و باید طرفین به طور شمرده قدم‌هایی را بردارند، هم در ایران و هم در کشورهایی که در مذاکرات حضور داشته‌اند. به جای اینکه ما نگران این باشیم که کارها به یک بن‌بستی برسند، باید تمام تلاش خود را هم در ایران و هم در ایالات متحده آمریکا در راستای تحقق این توافق انجام دهیم.