دبیرکل حزب اسلامی کار در گفت‌وگو با آنا:
بنی صدر از اول انقلابی نبود/ گرایش به منافقین موجب سقوط
دبیر کل حزب اسلامی کار با بیان این که بنی صدر از اول انقلابی نبود، گفت: او وقتی دید که مجموعه‌ای از نمایندگان مجلس و مسئولین نظام با نظراتش مخالفت می‌کنند گرایش خود را به سمت منافقین برد و از گفتمان سیاسی انقلاب خارج شد.
حسین کمالی دبیر کل حزب اسلامی کار در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی آنا به شرح اتفاقات پیرامون رای مجلس به عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر پرداخت و گفت: یکی از کسانی که در همان مقطع با نظرات آقای بنی صدر خیلی موافق نبود من بودم که در مجامع و بحث‌های مختلف درمورد نظرات و اندیشه‌های ایشان صحبت میکردم.
وی در ادامه با بیان اینکه بنی‌صدر انقلابی نبود تصریح کرد: آقای بنی‌صدر را بیشتر بعنوان کسی که صاحب نظر اجتماعی و اقتصادی است مور توجه قرار می‌دادند. انقلاب اسلامی در حالی به پیروزی رسیده بود که قبل از آن انقلابیون بسیاری برای پیروزی آن تلاش کرده بودند و کسانی مثل آقای بنی‌صدر، آقای قطب زاده و جمع دیگری بعدها به این مجموعه پیوستند.
رئیس خانه احزاب همچنین ادامه داد: در حقیقت این جماعت با اعتقادات و نظرات و اندیشه‌هایی که داشتند با مجموعه انقلاب همراه شدند که ما این‌ها را بعنوان نظریه پردازهای مسائل اقتصادی و اجتماعی ارزیابی می‌کنیم و می‌شناسیم نه بعنوان انقلابیون.
کمالی با بیان اینکه بنی صدر با دیدگاه‌های خود در صحنه سیاست حضور پیدا کرده بود گفت: بنی‌صدر و کسانی مانند او که با دیدگاه‌های اقتصادی و اجتماعی خود وارد صحنه سیاسی شده بودند طبیعتا می‌توانستند به مبانی قدرت نزدیک شده و در ساختار آن قرار گرفته و مسئولیت اداره جامعه را عهده دار شوند در حقیقت ایشان ابتدا با نظریه‌های انقلاب روی کار نیامده بود.
رئیس خانه احزاب با اشاره به اینکه بنی‌صدر نظرات خاص خود را داشت گفت: بنی‌صدر با نظرات و دیدگاه‌های خاص و متفاوت خود با مسائل مواجه می‌شد که این مورد پذیرش نمایندگان مجلس که عمدتا انقلابی بودند یعنی کسانی بودند که در شهرهای مختلف در دوران انقلاب و قبل از آن نقش ایفا کرده و بعنوان نماینده پذیرفته شده بودند و در مجلس در مسند تصمیم گیری قرار گرفته بودند، نبود.
وی در ادامه افزود: ایشان هم وقتی دید که مجموعه‌ای از نمایندگان مجلس و مسئولین نظام با نظراتش مخالفت می‌کنند گرایش خود را به سمت گروه‌هایی برد که برخورد و مخالفت جدی با نظام داشتند و خود را مسلحانه سازماندهی می‌کردند که در جامعه آنها را بعنوان منافقین می‌شناسند. در حقیقت عملکرد و رویکرد ایشان به جریانات خشن باعث شد از گفتمان سیاسی خارج شده و به سمت و سویی برود که منجر به خروج ایشان از کشور بشود.
کمالی با بیان اینکه نمی‌توان به اتفاق درمورد مسئله آقای بنی صدر گفت که نفوذ بوده ادامه داد: انتخاب آقای بنی صدر انتخابی اشتباه بوده ولی نمی‌توان گفت که نفوذ بوده زیرا در اسنادی که منتشر شده گفته نشده که ایشان عامل قدرتهای خارجی یا جاسوسی بوده و نفوذ کرده و مقامات و رهبری و نظام انقدر ساده بودند که اجازه بدهند ایشان نقش ایفا کند.
وی با بیان اینکه بنی صدر فرد سیاسی پخته ای نیست گفت: نگاهی که ایشان داشت مورد پذیرش کسانی که خود را انقلابی می‌دانستند قرار نگرفت و بعد در تعارض قرار گرفته و ایشان به سمت جریانات سیاسی خشن و مسلح روی آورد و بعد هم که به خارج از کشور رفت و با آنها در ابتدا به پیمان رسید اما مدتی بعد به اختلاف برخوردند و گوشه نشین شد این نشان می دهد که ایشان شناخت دقیقی از اوضاع و صحنه سیاسی نداشته است.
کمالی در پایان با اشاره به اینکه اظهارات بنی صدر بیشتر اقتصادی است تصریح کرد:نظریه های ایشان بیشتر اقتصادی است و مباحثی هم که درمورد مبانی دینی مطرح کردند در حد دیدگاه‌های متداول اجتماعی است و ایشان را نمی‌توان در رده نظریه پردازان معاصر لحاظ نمود.
به گزارش آنا، روزهای پایانی خرداد و اول تیر یادآور رویدادی مهم در تاریخ انقلاب اسلامی است. چرا که در چنین روزهایی عدم کفایت سیاسی ابوالحسن بنی‌صدر توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شد و امام خمینی بنی‌صدر را از این مقام برکنار کردند.
رهبر معظم انقلاب که در آن برهه نماینده مجلس شورای اسلامی بودند یک هفته قبل از ترور در مسجد ابوذر تهران، سخنانی تاریخی در اثبات عدم کفایت ابوالحسن بنی صدر ایراد کردند که بازخوانی این سخنان خالی از لطف نیست.
آیت الله خامنه‌ای در جلسه 30 خرداد 1360 مجلس و در یک سخنرانی تاریخی 14 دلیل عدم کفایت سیاسی ابوالحسن بنی صدر رئیس جمهور وقت را بر می‌شمرند که بازخوانی این 14 دلیل تاریخ گویای سال‌های اول پس از انقلاب می‌تواند محسوب شود.
دلایل عدم صلاحیت بنی‌صدر برای ریاست جمهوری
آیت الله خامنه‌ای در ابتدای سخنان خود خطاب به نمایندگان و در یک کلام به کل ملت ایران اظهار داشتند: در حضور شما و همه کسانی که این سخن را خواهند شنید اعلام می‌کنم که این جانب آقای بنی صدر رئیس جمهور را دارای کفایت سیاسی برای اشغال پست خطیر ریاست جمهوری نمی‌دانم.
کفایت سیاسی یعنی…
آیت الله خامنه‌ای تاکید کردند: کفایت سیاسی یعنی اینکه شخص برای اداره مسئولیتی که به عهده او واگذار شده کافی و صالح باشد. فقدان کفایت سیاسی در هنگامی است که وی آن شرایطی را که برای انجام این مسئولیت در قانون اساسی معین شده فاقد باشد و کمبود یا عیبی داشته باشد که با آن صفات مقرره منافی است. اصل ۱۱۵ قانون اساسی صفات لازم برای ریاست جمهوری را از جمله امانت و تقوی، اعتقاد به مبانی جمهوری اسلامی ایران، مدیر و مدبر بودن می‌داند هر کدام از صفات بالا که در شخصی نباشد وی برای احراز این مقام فاقد کفایت و صلاحیت است با این زمینه اکنون می‌توان به بررسی وضع آقای بنی‌صدر در رابطه با مقام ریاست جمهوری پرداخت.
ایشان ادامه دادند: این یک خصومت شخصی یا جریان حزبی نیست یک تکلیف شرعی و مسئولیت الهی و پاسخ به یک خواست مردمی وعمومی است. اگر نگرانی حفظ انقلاب واسلام و لزوم ادای مسئولیت در قبال مردم نبود و ما حاضر می‌شدیم آقای بنی صدر را با همه عیوب واشکالات تحمل کنیم و از مسئولیت الهی نمی‌اندیشیدیم یقینا نه آقای بنی صدر وشاید نه همین برادران ما را به انحصارطلبی و قدرت‌گرایی و امثال این تهمت‌های مبتذل وتکراری متهم نمی‌کردند.
دلیل حضور مردم در خیابان‌ها
آیت الله خامنه‌ای به سخنان چند نماینده مخالف در جلسه 29 خرداد 1360 اشاره کرده و اظهار داشتند: برادران مخالف با اشاره به حضور مردم در خیابان‌ها و تشویق آقای رجائی که از آنان به نام حزب الله نام می‌برد این کار را خلاف مصلحت و روشی غیرمنطقی دانسته اظهار داشته‌اند که با تهییج مردم هیچ مسئله‌ای حل نمی‌شود. این برادران گویا فراموش کرده‌اند که مردم را آقای رجائی به خیابان‌ها نکشانید این حضور کوبنده و قاطع مردم فقط و فقط هنر شور و انگیزه ایمانی خود آنان و صدای رسا و همیشه نافذ امام امت بود و همیشه چنین بوده است در گذشته هم هیچ عامل دیگری نمی‌توانست مردم را به حضور در صحنه وادار کند نه فقط امروز در گذشته هم شما نه این حرکت را به درستی می‌شناختید و نه بر آن توانائی داشتید و فرق میان امام بر حق این امت با مدعیان مبارزه سیاسی از جمله در همین است او به مردم تکیه میکند از آنها مسئولیت می‌خواهد به آنها اعتماد میکند برای آنها ارزش قائل می‌شود و مدعیان سیاست از این همه غافل و از خیرات آن محرومند.
آیت الله خامنه‌ای به حمایت‌های خود از بنی صدر در طول ریاست جمهوری او اشاره و ادامه دادند: این جانب در نماز جمعه بارها و بارها از او حمایت کردم و مردم را به حمایت از او دعوت کردم و علی‌رغم آن همه فشار تبلیغاتی او نسبت به جریان خط امام عکس العمل نشان ندادم اما جان کلام این جا است که وقتی وجود او با استفاده از انواع روش‌های تخریبی برای همین جمهوری به صورت آفتی بی‌علاج درمی آید و او در مقام ریاست جمهوری بزرگترین مدعی جمهوری اسلامی و تحقیرکننده آن به بلندگوی مخالفان آن می‌شود آیا باز هم حمایت از او به معنای حمایت از جمهوری اسلامی است؟
ایشان افزودند: نه برادر منصفانه قضاوت کنید هیچ حمایتی از بنی صدر ارزش واقعی و عملی حمایت امام را از او نداشت. اما دیدید که امام هنگامی که پس از یک سال صبر و سکوت دردآلود مشاهده کردند که همچنان خط نفاق و ارتداد و کفر و استکبار سنگر مستحکمی در وجود آقای بنی‌صدر یافته است حمایت خود را از او سلب کردند واین را برای خود تکلیف دانستند شما به حمایت امام تا اسفند ۵۹ تکیه می‌کنید چرا به سلب حمایت امام در خرداد ۶۰ تکیه نمی‌کنید؟
دلایل بیکفایتی بنی صدر؛
۱ – عدم احترام به نهادهای قانونی
آیت الله خامنه‌ای در ادامه دلایل بیکفایتی بنی صدر را در موارد زیر خلاصه کردند؛ رئیس جمهور صلاحیت وکفایت خود را بایددر احترام به نهادهای قانونی ثابت کند چرا که مشروعیت او مبتنی بر حرمت قانون اساسی است که آن نهادها بخشی از تحقق خارجی آن را تشکیل می‌دهند. آقای بنی‌صدر بارها به نهادهای قانونی بی‌حرمتی روا داشته و به این طریق پایه مشروعیت خود را سست کرده است.
۲- رعایت نکردن حرمت جمهوری و رئیس جمهور
رئیس جمهور بالاترین مقامی است که حفظ حرمت نظام جمهوری از او انتظار می‌رود تحقیر جمهوری تحقیر رئیس جمهوری است. آقای بنی صدر در یک جمله کوتاه جمهوری اسلامی و نهاد ریاست جمهوری را تحقیر میکند «این جمهوری، جمهوری‌ای نیست که من فخر کنم رئیس آن باشم.»
۳- استفاده از هر ابزاری در مقابله با مخالفان
آقای بنی صدر در مقابله با کسانی که وی آنها را دشمن خود فرض می‌کرد از هیچ اقدامی اباء نکرد و حتی از اینکه رویه‌های تخریبش اساس جمهوری اسلامی واستقلال کشور را خدشه‌دار کند پروائی نورزید. شاید امروز بالاخره وقت آن رسیده باشد که بپرسیم ماجرای بحران عمومی که یکی از نزدیکان و مشاوران وی درمناظره کذایی تلویزیونی مطرح کرد واقعا چه بود؟ سندهای افشاگرانه‌ای در این زمینه در دست است براساس صورت یکی از جلسات جمع مشاوران وهمکاران نزدیک ایشان یکی از نقشه‌های آنان این بوده است که پس از روی کار آمدن دولتی که مجلس به آن متمایل است اما آقای بنی صدر اورا نمی‌پسندد و با کارشکنی‌ها و مخالف‌خوانی‌ها جلو موفقیت او را بگیرند تا بی‌آبرو و ساکت شود و با یک جدال سیاسی کارها را خود قبضه کنند. رفتار شخص آقای بنی صدر و دوستانش در مقابله با دولت آقای رجایی قدم به قدم نشان‌دهنده همین طرح است تقوای سیاسی و تعهد اسلامی که شرط اصلی ریاست جمهوری است چنین روشی را تقبیح میکند وهرگز با آن نمی‌سازد.
۴- سیاست گرایی به جای حقیقت گرایی
در انقلاب ما و نیز در جمهوری ما که ثمره آن بود ویژگی بارز و چشمگیری که می‌توانست آن را از همه تجربه‌های مشابه ممتاز کند حقیقت‌گرایی به جای سیاست‌گرایی بود. همه چیز در روش و رفتار امام وخطوط سیاست داخلی وخارجی ما از چنین روشی خبر می‌داد. آقای بنی صدر در مقام ریاست جمهوری این روش را نقض کرد و سیاست بازی را جانشین حقیقت گرائی کرد.
۵- صادق و راستگو نبودن
یکی از اصول اخلاقی اسلام ومصداق بارز تقوی وامانت که جزو صلاحیت‌ها وشرائط رئیس جمهور در قانون اساسی به شمار آمده صداقت و راست‌گویی است. آقای بنی صدر این شرایط را نقض کرده واساس کار خود را بر عدم صداقت در اظهار و در عمل نهاده است.
۶- بی‌قدر و منزلت کردن امام و امت
بی شک چهره منور و شخصیت والای معنوی و روحانی و هوشمندی و قاطعیت امام خمینی سنگین‌ترین وزنه انقلاب و جمهوری ما است. حضور مردم در صحنه وزنه عظیم دیگری است که دشمن را مایوس میکند و نظام جمهوری اسلامی صحنه اقدام و مجاهدت امام وامت است هم اکنون آیا کوشش عمدی یا سهوی در بی‌قدر و منزلت کردن این عظمت‌ها به چه تعبیر می‌شود؟ خیانت یا عدم کفایت؟
۷- رعایت نکردن حیثیت جمهوری در خارج از کشور
رئیس جمهور باید حیثیت جمهوری را در خارج از کشور حفظ کند. تخلف از این کار اگر خیانت نباشد قطعا بیکفایتی سیاسی واخلاقی و خیلی بی‌کفایتی‌های دیگر است در طول ۹ ماه گذشته یعنی از اوایل تشکیل دولت جدید و حتی پیش از آن بزرگترین بلندگوی تبلیغاتی علیه نظام جمهوری اسلامی آقای بنی‌صدر بود و شگفتا که با اصرار در مطبوعات خارج نیز درج و منتشر می‌گردید.
۸- مشاوران بدنام و مشکوک
کمترین حد کفایت سیاسی آن است که محدوده مشاوران نزدیک و همکاران و یاران رئیس جمهور از عناصر بدسابقه و بدنام ولااقل مشکوک ومورد سوء ظن پاک باشد.
۹- افشای اسرار اقتصادی کشور
افشای اسرار اقتصادی کشور نیز یکی دیگر از دلائل عدم کفایت آقای بنی صدر است. اظهار میزان نیاز ایران به صدور نفت و میزان موجودی ارزی کشور و اظهار فلج اقتصادی از آن جمله است.
۱۰- ایجاد تشنج در کشور پیش از جنگ
در ۳۰ شهریور ۵۹ حمله بزرگ متجاوزان عراقی به ما آغاز شد. ۱۳ روز قبل از آن آقای بنی‌صدر در یک سخنرانی با مشتعل کردن آتش اختلافات داخلی و با طرح مسائلی… منشاء یک سلسله خصومت‌های داخلی میان مردم و پیدایش جو اختلاف و کدورت شد آیا بنی‌صدر در آن هنگام از حدوث قریب‌الوقوع جنگ مطلع بود یا خیر؟ به هر تقدیر یکی از دو شق، بی‌هوشی و بی‌تقوائی یعنی به هر حال بیکفایتی بر آن منطبق است. به گمان زیاد بنی‌صدر انتظار چنین حمله‌ای را داشت خود ایشان در یک جا تصریح میکند که «من خبر داشتم» ولی قاعدتا او چنان کسی است که مناقشات و درگیری‌های سیاسی برای او بر هر چیزی مقدم است، حتی در حال جنگ، نمونه‌ای از این روحیه را که هرگز در طول جنگ نتوانست آن‌را پوشیده نگه دارد در شماره‌های متوالی کارنامه و در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌های عاشورا و ۱۴ اسفند و قزوین واصفهان وغیره به وضوح می‌توان دید.
۱۱- بی‌توجهی به خط رهبری انقلاب
رئیس جمهور باید در جهت تحقق آرمان‌های اسلامی بکوشد ودر این زمینه توجه به خط اصلی انقلاب و رهبری آن که مورد پذیرش تمام توده‌های میلیونی کشور است حائز اهمیت فراوان است. کفایت سیاسی رئیس جمهور در درک صحیح پایه‌های رهبری و حرکت در جهت رهنمودهای آن تجلی میکند وآقای بنی‌صدر نه تنها در این جهت حرکت نکرد بلکه عملا در مقابل رهبری ایستاد و رهنمودهای امام امت مبنی بر خط آرامش و جلوگیری از تشنج‌آفرینی را آشکارا زیر پا نهاد.
۱2- حرکت به سمت قدرت مطلقه و استبداد
نفی قدرت مطلقه از ویژگی‌های انقلاب ما بود طبعا جمهوری ما پذیرش هر قدرت دیگری ابا و امتناع داشت و قانون اساسی ما نیز بر همین پایه، پایه شکستن قدرت و تقسیم آن میان نهادهای مختلف قانونی شکل گرفته است. آقای بنی صدر درست به عکس همواره جویا و تلاش‌گر قدرت مطلقه بود. طبیعی بود که در برابر او مقاومت شود و او این مقاومت را کارشکنی می‌نمود و جای تاسف است که کسانی هنوز هم همان سخن را تکرار می‌کنند و قولا و عملا به قدرت‌طلبی و قدرت‌گرائی جنبه مشروعیت می‌بخشند.
۱۳– اخلال‌گری و شورش
عجیب‌ترین پدیده‌ای که در رابطه با عدم کفایت ایشان قابل بررسی است اخلال و شورش‌گری ایشان است. این از هر کس در یک نظام اجتماعی قابل تصور باشد از رئیس یک دولت غیرمعقول است بارها ایشان مردم را کارگران را نظامیان را به مقاومت در برابر نظم موجود دعوت کرده است.
۱۴– خصلتهای ناپسند فردی از جمله غرور
خصلتهای شخص ایشان نیز هر کدام در سلب صلاحیت‌های لازم برای یک رئیس جمهوری دولت اسلامی دارای نقش است غرور وی که خود را اندیشه بزرگ قرن و کتاب خود را بزرگترین اثر تاریخ اسلام می‌شناسد که نوار گفته ایشان که اتفاقا در همین جا در عمارت دبیرخانه کنونی مجلس گفته‌اند موجود است.
پی‌نوشت: روزنامه کیهان چهارم تیر ۱۳۹۵
انتهای پیام/
