رضا کیانیان: با اتمام مذاکرات، تازه کار ما شروع میشود
به گزارش گروه رسانههای دیگر خبرگزاری آنا، متن این یادداشت که در روزنامه «اعتماد» چاپ شده بدین شرح است:
سروصداها درباره مذاکرات هستهای خیلی زیاد است. مردم تمام توجه خود را به اخبار و اتفاقاتی دادهاند که در وین رخ میدهد و تمام حواسشان به وین است. درست هم است. در گذشته بسیار بسیار دیدیم که خبرها و سوژههای زیادی توجه مردم را به خود جلب میکرد که چندان اهمیت نداشت، اما مردم درگیرش میشدند و باقی مسائل را فراموش میکردند. اما درباره مذاکرات هستهای و این سران شش کشور قدرتمند جهان که دورهم جمع شدهاند، این اتفاق چندان عجیب نیست و عجیب نیست که مردم مرکز زندگی خود را به نتیجه این مذاکرات بستهاند و توجه به تک تک اتفاقهایی که در وین میافتد. اما تمام این توجه و درگیری، که بخشی از عادت فرهنگی ما میآید و اینکه عادت داریم بعضی مسائل را آنقدر بزرگ کنیم که دیگر به جنبههای مختلف آن نگاه نکنیم، نباید وارد مسیری شود که خستگی و ناامیدی را به همراه میآورد.
اینروزها و در شرایطی که مذاکرات ادامهدار شده، زیاد میشنویم که میگویند؛ خسته شدهایم، یا ای کاش زودتر تمام شود و حرفهایی از این دست. این جملات و این مدل طرزتفکر از همان توجه تمام و کمال میآید که باعث میشود یادمان برود، اگر ما از عید تا همین روزها منتظر نتیجه بودیم، دیپلماتهای ما و تیم مذاکرات، مدتهاست که برای رسیدن به نتیجه مناسب وقت و انرژی گذاشتهاند و اینروزها خسته و پراز استرس و فشار همچنان در میدان مذاکرات ماندهاند و تلاش میکنند. خستگی اصل نباید برای ما باشد، چون ما در نقش حامیان تیمی هستیم که دوران سختی را میگذراند و باید به جای تمام حرفهای ناامیدکننده و از روی خستگی، با حرفها و همراهیها، آرامش را ایجاد کنیم.
مساله هستهای هم تنها مساله ما نیست. ما باید بدانیم که بعد از به نتیجه رسیدن مذاکرات، همچنان راه درازی در پیش داریم و مسائل مهم دیگری پیش روی ماست؛ در حوزه اقتصاد، ما هنوز با گرانی روبهرو هستیم و گرانی به همین راحتی و ناگهان با یک توافق درمان نمیشود. در حوزه اجتماعی، ما با مساله بیکاری دست و پنجه نرم میکنیم؛ اتفاقی که باعث شده تا خیل عظیمی از جمعیت جوانان کشور دچار آسیبهای ناشی از آن شوند و حل بحران بیکاری هم از آن دسته مسائلی نیست که یکشبه اتفاق بیفتد و در کنار برنامهریزیهای مدیران اجتماعی به همت جمعی احتیاج دارد. در حوزه طبیعی هم مشکلات بزرگ هستند؛ آلودگی هوا و محیطزیست، چالش اساسی این روزهای ما است. ما روزبهروز در هوایی مسمومتر و زمینی که ناسالمتر میشود، زندگی میکنیم و آن بخشی از رفتارهای سالم اجتماعی را که به محیطزیست کمک میکند ، خودمان انجام نمیدهیم. بحران بیآبی، دیگر چیزی نیست که کسی از آن خبر نداشته باشد، اما در همین بیآبی هم ما حواسمان را پرت کردیم و بیتوجه به اتفاقی که در حال رخ دادن است، روزگار میگذرانیم و نگران آینده مذاکرات هستهای هستیم. مسائل و بحرانهایی که به نظر کوچک میآیند، در اطراف ما بسیار بسیار زیاد است و در کنار تمام اینها، به جای ناامید شدن و توجه به یک مساله، باید کمی سر را بچرخانیم و به اتفاقهایی نگاه کنیم که خودمان هم میتوانیم در حل آن پیشقدم شویم. دیدنیها کم نیست. ما باید درست نگاه کنیم و با دقت بیشتری بخواهیم که روزگاری آرامتر، بهتر و امیدوارتر داشته باشیم. با اتمام مذاکرات، تازه کار ما شروع میشود و از الان باید به فکر آن روزگار و بهبودش باشیم.
انتهای پیام/