ظرفیت‌های دانشگاهیان و تشکل‌های دانشجویی در حمایت از کالای ایرانی

از ابتدای سال 97 و با نامگذاری سال توسط رهبر انقلاب تعداد زیادی از نیروهای جبهه انقلاب به دنبال یافتن راه‌های عملی کردن "حمایت از کالای ایرانی" هستند.

یکی از مهمترین کلیدواژه‌های طرح شده در سخنرانی ابتدایی سال رهبری "جوانان" بود و جوان واجد تخصص هم در "دانشگاه" پرورش می‌یابد و حضور دارد لذا در این میان تشکل‌های دانشجویی و استادی در چارچوب نگرش رهبری به مسئله می‌توانند نقش محوری و مهمی ایفا کنند. البته لازم به ذکر است این توانایی بالقوه در راستای تحقق شعارهای سال های گذشته نیز موجود بود اما امسال با تغییر مخاطب شعار سال از مسئولین به آحاد مردم بستر فراهم‌تری برای به فعالیت رسیدن دارد.

حوزه اقدامات قابل اجرا توسط تشکل‌های دانشگاهی بسیار گسترده بوده و به طور کلی در دو حوزه "گفتمان سازی" و "مطالبه‌گری" قابل تقسیم‌بندی است.گفتمان سازی بیشتر رنگ و بوی فرهنگی به خود می‌گیرد و مطالبه‌گری بیشتر با بخش‌های سیاسی تشکل‌ها قرابت دارد.

در خصوص این اقدامات توجه به نکات زیر ضروری به نظر می‌رسد:

پرهیز از اکتفا به کارهای سطحی: یکی از مسائل مهم و البته ابتدایی در مورد شعار سال زنده نگه داشتن واژگان "حمایت از کالای ایرانی" و مطرح کردن آن در محافل مختلف از طریق چاپ بنر و تاکید بر حمایت از کالای ایرانی و ... است اما قطعا این سطح، حداقلی‌ترین سطح گفتمان‌سازی موضوع است، آسیبی که در اکثر موضوعات، دامن‌گیر جبهه انقلاب بوده و حس رضایت درونی ناشی از این اقدامات شوق به اقدامات عمیق‌تر، از جمله: پاسخ به شبهات، آسیب شناسی شرایط موجود، ارتباط با تولید کنندگان و ... را از تشکل می‌گیرد و الویت پایین‌تری برای پرداختن پیدا می‌کند.

استفاده از ظرفیت متخصصین حاضر در دانشگاه: دانشگاه محل اجتماع تعداد زیادی از متخصصین علم اقتصاد و دانشجویان جوانی است که یا ظرفیت ورود به عرصه اقتصاد دانش‌بنیان را دارند یا به این حوزه ورود کرده‌اند.

بسیاری از مشکلات موجود اقتصاد ایران دارای راه حل‌های مشخصی است که متخصصین انقلابی بعد از سال‌ها کار تیمی و مستمر به آنها دست یافته‌اند و مساله اصلی، پیگیری اجرای این راه حل‌ها از مسئولین است، که تشکل‌های دانشجویی با برقراری ارتباط با این دست متخصصین انقلابی، می‌توانند با یک پشتوانه محتوایی مناسب تکمیل کننده سیکل مطالبه‌گری باشند.

از طرف دیگر تعدادی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه‌ها به حوزه کارآفرینی ورود داشته و با مشکلات شروع کار تولیدی و خدماتی از نزدیک آشنا شده اند، صحبت با این دانشجویان نیز می‌تواند هرچه بیشتر ذهن تشکل دانشجویی را به ذهن کارآفرین نزدیک کند. پر واضح است در این شرایط هم "گفتمان سازی" هم "مطالبه گری" سیر منطقی‌تری خواهد داشت.

یکی از کارهایی که بستر آن در دانشگاه کاملا فراهم است برگزاری کرسی‌های نظریه‌پردازی و جلسات تخصصی با حضور دانشجویان و استادان است.

توجه به ابعاد بومی مساله: عموم مسائل کشور دارای بخش‌های کلان و جزئی است. یکی ازآفت‌های همیشگی تمرکز بیش از حد تشکل‌ها بر مسائل کلان و به تبع کم توجهی به مسائل بومی است. معرفی کالاهای با کیفیت بومی، معرفی کارآفرینان موفق منطقه، استفاده از تجربیات فارغ التحصیلانی که با توجه به شرایط منطقه زندگی خود شرایط شغلی خود را نیز در همان مناطق به وجود آورده‌اند و دعوت آنها به دانشگاه‌ها و ... در حوزه گفتمان‌سازی بسیار موثرتر از پرداختن به مسائل کلان کشوری بوده و می‌تواند تشکل دانشجویی را عنوان قوه مطالبه‌گر شهر مطرح کند.

به واسطه راحت‌تر بودن مطالبه‌گری از مسئولین شهری این روند، روند سریع‌تری نیز به دنبال دارد. تشکیل جلساتی برای شناخت ظرفیت‌های بومی شهر ابعاد گسترده‌ای از این اقدامات را روشن می‌کند.

شناخت جایگاه مطالبه مسائل کلان: بعضی از مسائل و موانع تولید که نیاز به اصلاح قوانین و ابلاغ در سطوح بالایی قوا را دارد می‌تواند با پشتوانه تجربیات به دست آمده از اقدامات بومی توسط اتحادیه‌های دانشجویی مطرح شود. این مدل مطالبه‌گری می‌تواند احتمال اتلاف وقت بر روی موضوعات دست چندم را به صفر برساند.

موارد فوق الذکر قطعا گوشه‌ای از گستره عظیم اقدامات تشکل‌ها برای "حمایت از کالای ایرانی" است که در جلسات بحث و نظر باید در خصوص دیگر اقدامات ممکن برای تحقق شعار سال به گفتگو پرداخته شود.

*دبیر اتحادیه دفتر تحکیم وحدت