مصطفی رحماندوست: افت تیراژ کتابهای کودک، اسفبار است
مصطفی رحماندوست در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی آنا با انتقاد به شمارگان نشر کتابهای کودک و نوجوان این شرایط را اسفبار خواند و گفت: «تیراژ کتابهای کودک در سالهای اخیر، با تیراژهای اوایل انقلاب که بعضا به 50 هزار نسخه هم میرسید، قابل مقایسه نیست. شمارگان کتابهای من نزدیک به 7 و نیم میلیون نسخه بوده که بخش عمده آن به سالهای اوایل انقلاب اختصاص داشته است.»
وی ادامه داد: «البته تعدد عناوین هم مبحث قابل توجهی است که نمیتوان آن را نادیده گرفت. به عبارت دیگر باید دید تعداد عناوین کتابها ضرب در تیراژ آنها در مقایسه با جمعیت کودکان و نوجوانان کشور در دورههای مختلف چه وضعیتی داشته است. اما حتی با احتساب این اعداد و ارقام هم افت شدید تیراژ کتاب کودک و نوجوان قابل توجیه نیست.»
این شاعر و مترجم همچنین درباره کاهش میل مطالعه در میان کودکان و نوجوانان گفت: «این روزها بیشتر کودکان و نوجوانان با دستگاههایی مانند تبلت اوقات میگذرانند. هرچند این دستگاهها میتوانند برای مطالعه نیز کاربرد داشته باشند اما بیشتر کاربرد آنها برای بچهها، بازی کردن است؛ نه مطالعه.»
رحماندوست گرفتاریها و مشغلههای به وجود آمده برای پدرها و مادرها را یکی از عوامل مهم کاهش میل به مطالعه در کودکان خواند و اظهار داشت: «اقتصاد خانوادههای ایرانی به تبع مسائل و مصائب اقتصادی کلان در کشور، دچار چالش شده است و دیگر نمیتوان برای اداره یک خانواده، به کار یک نفر که پدر خانواده است، بسنده کرد.»
وی ادامه داد: «به همین دلیل خانوادهها هم به لحاظ مالی در خرید کتاب برای فرزندان خود در مضیقه هستند و هم اینکه وقت و حوصله کافی برای توجه به ضرورت مطالعه فرزندان خود ندارند.»
شاعر مجموعه شعرهای «قصه پنج انگشت» و «بازی با انگشتها» خاطر نشان کرد: «البته من فکر میکنم با وجود تمام مشکلات، راههایی هست که بشود سنت قصهگویی را در خانوادهها حفظ کرد. من مجموعه «بازی با انگشتها» را با همین رویکرد نوشتهام.»
وی افزود: «وقتی قرار شد این کتاب به سوئدی ترجمه و منتشر شود، از مسوولان نشر این کشور دلیل انتخابشان را پرسیدم و در پاسخ به من گفتند هر قصه از این کتاب بیشتر از یک یا دو دقیقه وقت پدرها و مادرها را نمیگیرد و در عین حال قصهگویی را برای آنها میسر میکند.»
رحماندوست در پایان گفت: «من فکر میکنم مشکل اصلی این است که خود پدرها و مادرها هم ضرورت مطالعه را درک نکردهاند؛ وگرنه در هر شرایطی مقدمات کتابخوان شدن فرزندان خود را مهیا میکردند.»
انتهای پیام/