سینماحقیقت ثابت کرد که مستند روایتگر «حقیقت» است

داریل الس؛ دبیر جشنواره ENCOUNTERS آفریقای جنوبی در حاشیه یازدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی‌ آنا درباره شرایط، مشکلات و نقاط قوت مستندسازی در آفریقای جنوبی صحبت کرد و گفت: در تمامی نقاط جهان، مستندسازی بنا به اقتضائات اعم از انتخاب سوژه تا سرمایه‌گذار و خریدار سختی‌ها و دشواری‌های خود را دارد.

وی ادامه داد: مستند در تمام جهان، نوعی فیلمسازی است که اندک پخش‌کننده‌ای ریسک نمایش عمومی آن را می‌پذیرد و همین موجب شده که فیلمسازان مستند دلسرد شوند و به این نتیجه برسند که کسی حاضر به حمایت از آن‌ها نیست. در تمام طول تاریخ مستندسازی، همه مستندسازان به خاطر علاقه‌ای که به این کار داشتند، آن‌را دنبال کرده‌اند نه به خاطر درآمدزایی.

این مستندساز با اشاره به موضوعات گسترده‌ای که در هر جامعه‌ای وجود دارد و می‌تواند خط اصلی روایت مستند شود، بیان کرد: بسیاری از فیلمسازانی که به مستندسازی روی‌ آورده‌اند در واقع خواستار بیان دغدغه‌ها، مشکلات و حتی شادی‌هایی هستند که در جامعه آن‌ها وجود دارد. ساخت مستند همواره نوعی هنجارشکنی است که متاسفانه به خاطر فضای سیاسی حاکم، اغلب آن‌را اعتراضی می‌پندارند در صورتی که مستند تنها بیان شکایات نیست و این امر را در جشنواره سینماحقیقت ایران به خوبی لمس کردیم که مستند روایتگر «حقیقت» است.

داور این دوره از جشنواره سینماحقیقت، ‌در ادامه به تبادل فیلم‌های مستند میان کشورها و اهمیت آن اشاره کرد و گفت: اینکه جشنواره‌ها در تمام دنیا با یکدیگر تبادل داشته باشند هم مهم است و هم جذاب؛ چرا که با همین تعامل‌ها و تبادلات می‌توانیم از فرهنگ، دیدگاه و تمدن هر کشوری مطلع شویم و این موضوع به نوع نگاه در ساخت مستند توسط فیلمسازان دیگر کشورها هم کمک می‌کند.

الس افزود: در همین زمینه اتفاق مشابهی در میان فیلمسازان نسل جوان آفریقای جنوبی به وجود آمده است. آن‌ها در پی یافتن زبانی هستند که بتوانند تحولات جامعه‌شان را به شکلی تاثیرگذار به تصویر بکشند. به همین دلیل هم فکر می‌کنم باید روابطمان را گسترده‌تر کنیم تا بتوانیم بیش از پیش از هم بیاموزیم؛ چرا که ایران و آفریقای جنوبی در خیلی نقاط به هم شباهت دارند. هر دو جوامع بسیار پیچیده‌ای هستند که بحران‌های تاریخی زیادی را پشت سر گذاشته‌اند.

وی اظهار کرد: در چهره فیلمسازان ایرانی انرژی، شور و کنجکاوی خاصی به چشم می‌خورد. به نوعی می‌توان گفت آنها نمایانگر وجه دیگری از ایران بوده‌اند که کم‌تر شناخته‌ایم و همین موضوع در فیلمسازان آفریقای جنوبی نیز مشهود است.