ما در صف تب کردگانیم

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، دیشب ساعت 23 بچه شش ساله‌ام آنقدر تب داشت که گفت: «من را ببرید دکتر! آمپول هم زد طوری نیست!» با آنکه می‌دانستم نتیجه‌ این ویزیت شدن بچه، یک شربت استامینوفن است، اما بچه را برای تعظیم به «مدرنیته» و اهمیت دادن به قواعد کار و البته احساس خطری که از اشاره خود بچه داشتم، به بیمارستان اطفال در انتهای بلوار کشاورز بردم. برای سه ساعت بعد نوبت دادند! درمانگاهی که عنوان «پیشرفته‌ترین بیمارستان کودکان خاورمیانه» را یدک می‌کشد، اما آنقدر بی‌نظم و شلوغ است که حتی پذیرش آن سیستم نوبت‌دهی ندارد و بیست، سی نفر پدر و مادر سر پا ایستاده‌اند و بچه‌های مریض و تب کرده خود را در بغل گرفته‌اند تا مسئول پذیرش آنها را یکی‌یکی صدا کند!

از آنجا خارج شدم و به درمانگاهی متعلق به کودکان در خیابان طالقانی رفتم. پس از یک ساعت نوبت ما شد. پزشک در کمتر از 30 ثانیه تشخیص بیماری داد و با آنکه دفترچه بیمه را نشانش دادم، نسخه را آزاد نوشت و گفت: داروخانه این درمانگاه دفترچه قبول نمی‌کند. برگه‌های دفترچه را حرام نکن!

او خود می‌داند که این برگه‌ها تمام‌شدنی و حرام‌شدنی نیست، اما وقت و توضیحاتی که برای داروخانه صرف می‌کند، بیشتر از توضیحاتی است که برای سلامت بچه به من می‌دهد.

از مسئول داروخانه می‌پرسم، چرا دفترچه را قبول نمی‌کنید؟ هیچ توضیحی نمی‌دهد. خانمی که نوبتش جلوتر از من است، داروها را می‌گیرد، اما وقتی می‌شنود هزینه آن با دفترچه 52 هزار تومان شده است، اعتراض می‌کند. مسئول داروخانه می‌گوید اگر جای دیگری هم بروید فقط 6 هزار تومان کمتر می‌شود، اما آن خانم در نیمه شب با بچه‌ای تب کرده در بغل، دفترچه را پس می‌گیرد و می‌رود.

مردم در بیمارستان‌های اصلی پایتخت چنین وضعی دارند. آنها میلیاردر نیستند. 6هزار تومان هم برای آنها آن‌قدر هست که بچه تب کرده را نیمه‌شب به جای دیگری ببرند برای خرید داروی ارزان‌تر. یعنی به رغم طرح تحول سلامت، مادران و پدران برای یک سرماخوردگی بچه خود در بیمارستان‌های اصلی پایتخت، یا در صف هستند یا مغموم از هزینه دارو؛ آن هم با دفترچه درمانی در دست!

منبع: جوان